"Gabriel," sambit ko upang kunin ang atensyon nito ngunit ni isang sulyap ay wala akong natanggap dahilan para mahina akong matawa. "Hindi ka si Gabriel Monte Alba, right?"
Sa sinabi kong iyon ay doon pa lamang niya ako nilingon. Kung kanina lang din ay walang emosyon ang mababakas sa mukha nito, ngayon naman ay kitang-kita ko ang pagkakatigil niya na gaano man din siya nagulat ay nananatiling seryoso ang expression nito.
Hindi ko ba alam kung bakit napakagaling niyang magtago— ang galing nitong magpanggap sa isang katauhan na hindi naman siya na kahit nabuking ko na siya ngayon ay pilit pa rin nitong pinagtatakpan ang sarili.
Napahinga ako nang malalim, kapagkuwan ay nagbaba ng tingin sa kamay ko. Partikular sa suot kong singsing na kumikinang pa sa paningin ko dahil na rin sa natatama
