หอพักหญิงบวร ชั้น 7 ห้อง 703
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้นตอนเจ็ดโมง ดาหวันขยับตัวอย่างฝืนใจ ก่อนจะหลุดครางในลำคอเบาๆ แบบที่ไม่ได้ตั้งใจ
“อื้อออเจ็บ!”
เธอลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า รู้สึกเหมือนร่างกายโดนรถสิบล้อชนแล้วถอยกลับมาทับซ้ำ
ขณะที่เดินไปเข้าห้องน้ำ เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับตัวเองในกระจก บรรยากาศยามเช้าควรจะสดใส แต่นี่กลับกลายเป็นภาพของหญิงสาวใบหน้าแดงจัด ผมกระเซิง ใต้ตาคล้ำ และลำคอกับเนินอกที่เต็มไปด้วย “หลักฐาน”
“ไอ้คุณไคหลง ไอ้มังกรโรคจิต!” เธอพึมพำ พลางคว้าฟองน้ำขึ้นมาเกลี่ยรองพื้นจนคอแทบถลอก
กระดุมเสื้อนักศึกษาถูกติดจนเกือบสุดคอ เนคไทถูกผูกแน่นราวกับจะบีบลมหายใจตัวเอง ไม่ให้ใครเห็นรอยแดงชัดเจนเกินไป
“ถ้าวันนี้ต้องเจอผ่าศพ...ขอให้เป็นศพมังกรหน้าเลือดนั่นเถอะ ฉันจะกรีดหัวมันก่อนเลย”
เธอสะบัดผม เดินกระแทกส้นรองเท้าออกจากห้อง 703 ตึกบวร อย่างไม่สบอารมณ์ราวกับพื้นชั้นเจ็ดไปทำอะไรผิ
