‘ฉะ...ฉันคงฝันอยู่แน่เลย พี่หมอภีมนี้นะ ขอคบฉัน มือเรียวแอบหยิกเข้าที่แขนตัวเอง
‘นี้ไม่ใช่ฝัน แต่เป็นเรื่องจริง ฉันไม่ได้ฝันไป’ พี่หมอภีมขอคบฉัน ใบหน้าสวยรู้สึกร้อนพราวๆขึ้นมา ด้วยท่าทีเขินอาย เธอหลบสายตาของเขา ประกายดาวยังตกอยู่ในอาการช็อก จนกระทั่งรถวิ่งมาจอดที่ลานจอดรถคอนโดแห่งหนึ่ง ร่างบางได้สติ
“พี่หมอภีม พี่พาฉันมาที่นี่ทำไมคะ” เธอถาม แต่คนถูกถามไม่ตอบ ท่าทีของภีมภพทำประกายดาวงงงวย ร่างสูงลงจากรถเปิดประตู เธอไม่ให้คำตอบเขา ถือว่ายอมครึ่งทางแล้วนะ ที่เอ่ยปากขอคบเธอก่อน ประกายดาวทำภีมภพหงุดหงิดและหัวเสียอย่างไม่รู้ตัว
เขาเปิดประตูฝั่งเธอ แต่คนตัวเล็กกับไม่มีท่าทีจะออกจากรถของเขา
!! ฟู่...!! ควันบุหรี่สีขาว ลอยตลบอบอวลข้างรถ
“เรียนหมอ นี้เขาดูดบุหรี่ด้วยเหรอ” ประกายดาวเอ่ยเสียงขึ้นลอยๆ
“เรียนอะไรก็ดูดได้หมดแหละ อยู่ที่คน” ภีมภพทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นปลายเท้าขยี้ เมื่อเธอแขวะเขา
