“พี่ชัชยุ่งอยู่มั้ยคะ นิลมีเรื่องจะคุยด้วย” ทำตัวแข็งเป็นหินเชียว “นิดเดียวค่ะ...”
“อยากคุยกับพี่ด้วยเหรอ”
“ทำไมจะไม่อยากคุยล่ะคะ”
“ก็เห็นเอาแต่หลบหน้าพี่” นิรินกำลังเล่นอะไรอยู่ เราผ่านค่ำคืนที่แสนหวานมาด้วยกัน เขาก็มั่นใจว่าทะนุถนอมเธอเป็นอย่างดี ไม่มีหักหาญน้ำใจสักนิด นึกว่าตอนเช้ามาโลกจะเป็นสีชมพู แต่กลับเป็นสีเทาขมุกขมัวซะนี่
“พอได้พี่ปั๊บ ก็จะทิ้งกันเลยเหรอ”
“พี่ชัช !!”
เธอกระโดดพรวดเอามือไปปิดปากชัชวินไว้ด้วยความตกใจ รีบมองซ้ายมองขวา ดีที่ตอนนี้ชั้นล่างไม่มีสมาชิกของชุษณปักษ์เสนีย์อยู่ แต่พอรู้ตัวว่าท่าทางของเธอเหมือนโอบชายหนุ่มอยู่ เลยต้องรีบปล่อย
“ทำอย่างกับพี่เป็นของเหม็น” เห็นท่าทางสลัดมือออกจากปากเขา กับที่นิรินกระโดดออกห่างไปหลายก้าว เขาก็ฉุนขึ้นมาอีกแล้ว
“นิลขอออกไปทำธุระเป็นเพื่อนคุณป้านะคะ เดี๋ยวจะรีบกลับมาค่ะ” เธอตัดบท หมุนตัวกลับ บอกตามตรงว่ายังไม่สามารถมองพี่ชัช
