ตกดึกเธอก็ยังนอนไม่หลับ ไม่เข้าใจว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ ใจเธอไม่อยากไปจากเขา อยากให้เขายื้อเธอไว้ ซึ่งเขาก็ทำแล้ว แต่เธอกลับอยากได้ความชัดเจนที่มากกว่านี้ หากเขาพูดสักคำว่าขอโทษ อย่าไปจากพี่ เขาขาดเธอไม่ได้ ก็คงดี... แต่ก็นั่นแหละ ในความไม่ชัดเจน อาจเป็นเรื่องชัดเจนที่สุดแล้ว
กริ๊ก...
เสียงอันคุ้นเคยทำให้ใจเธอเต้นแรง ประตูถูกไขเปิดและปิดลงด้วยฝีมือคนคนเดิม บางทีพี่ชัชอาจจะอยากเข้ามาปรับความเข้าใจกับเธอ ซึ่งเธอก็เตรียมตัวใจอ่อนรอแล้วเช่นกัน
นิรินยังนอนตะแคงหันหลังให้ประตูด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ ไม่นานเกินรอผ้าห่มข้างหนึ่งก็ถูกเลิกขึ้น ไออุ่นที่แผ่ซ่านเพราะการสอดตัวเข้ามาใช้ผ้าห่มผืนเดียวกัน อ้อมกอดแข็งแรงที่วาดโอบกระชับ กับคางที่เกยแซะแนบชิดตรงซอกคอ ทำให้เธอลุ้นว่าพี่ชัชจะงอนง้อเธออย่างไร
“ยังไม่หลับเหรอ”
“...”
เธอไม่ได้ตอบก็จริง แต่เขาคงรู้อยู่แล้ว
แต่ละวินาทีที่เขาเงียบ มีเพียงการเค
