2 hafta sonra...
Saçlarımda sanki narin bir çiçeğe dokunurmuş gibi gezinen parmakları hissedebiliyordum. Bilincim daha kapanmamıştı ama her an derin bir uykuya dalabilirdim.
Kokusunun böyle olduğunu, varlığının yaşattığı güvenin tadını unutmuştum. Daha doğrusu unuttuğumu sanmıştım. Ama ona sarıldığım ilk an, kokusunda yaşadığım o huzurun dejavusu burnumu sızlatmaya yetmiş ve beni mutluluktan ağlatmıştı.
Onu yıllardır görmüyordum ama deli gibi özlediğimi ancak, bana baktığında şefkatle parıldayan sıcak kahve gözlerini gördüğümde farketmiştim.
Yumuşak bir şeyin yüzümde özellikle de burun çevremde gezindiğini hissettiğimde burnumu kırıştırdım. Kısık sesli gülüşü kulağıma dolduğunda son birkaç günün bilinçaltımın bana bir oyunu olmadığına inandırmaya çalışıyordum kendimi.
Gözlerimi açamıy
