EP.06 #ญาติพี่น้อง
992 Words
“เป็นห่าไรวะไอ้วา? วิ่งหน้าตื่นอย่างกับหนีควาย”
“ก็หนีควายสิเฮีย! ไม่ใช่ควายธรรมดาด้วยนะ กะเทยควายเลยอ่ะ! อึ๋ยยยขนลุกสัด!” มันทำท่าขนลุกได้สมจริงมาก แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
“แล้วยืนครบยัง? ใครสั่งให้มึงเข้าบ้านหะ!”
“โหยเฮีย! ไม่ยืนแล้วเว้ย! ไปล้าวววว!!”
แล้วไอ้นาวาก็วิ่งหนีขึ้นบันไดไป ปล่อยให้ผมอ้าปากพะงาบ ๆ เพราะไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าแม่ง ไอ้เวรนี่ก็อีกคน เป็นน้องที่ไม่เคยกลัวผมเลย มีแต่กวนตีนได้ทุกวี่ทุกวัน
แล้วก็นะ ผมสั่งทำโทษให้มันออกไปยืนแขวนป้ายหน้าบ้านร่วมกับแก๊งสามเกรียนของมันเพราะทำภารกิจไม่สำเร็จ แต่ไหงเสือกฝ่าฝืนคำสั่งผมอย่างนี้ละวะ แถมเมื่อกี้เหมือนผมจะเห็นว่าป้ายที่มันแขวนไม่ได้เขียนว่า ‘ผมมันโง่ เชิญตบฟรี’ อย่างที่ผมสั่งซะด้วย แต่มันเป็น ‘ผมมันคนน่ารัก เชิญจูบฟรีได้ไม่อั้น’
เหอะ ๆ เห็นถึงความหื่นบวกกวนส้นตีนของมันหรือยังล่ะ!
หลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่าผมเป็นใครมาจากไหน เอาเป็นว่าขอแนะนำตัวก่อนละกัน ผมชื่อ ‘นับกาล’ หนุ่มหล่อสุดฮอตขวัญใจสาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัย เป็นลูกชายคนโตของป๊านับพันกับม้าเฟรย่า มีน้องสาวหนึ่งคนก็คือยัยเด็กแสบนับฝันนั่นแหละ
ผมรั้งตำแหน่งประธานบ้าน MAD HOUSE แห่งนี้มาปีที่สี่แล้ว แน่นอนว่าทุกคนในบ้านต่างก็เคารพและเกรงกลัวผม แต่เหมือนกับว่าความน่าเกรงขามของผมมันจะเริ่มหมดไปเพราะไอ้เด็กใหม่ปีนี้ที่เพิ่งย้ายเข้าบ้านกันนี่แหละ!
เพราะพวกมันไม่ใช่ใครอื่นเลย แต่เป็นบรรดาน้อง ๆ ญาติ ๆ ตัวแสบของผมนั่นเอง บอกเลยว่าญาติผมเยอะมาก! เพราะป๊ากับม๊าผมมีพี่น้องเยอะ ฝั่งม้าก็สามคน ฝั่งป๊าอีกสามคน แล้วแต่ละคนก็มีลูก ๆ วัยไล่เลี่ยกันทั้งหมด ที่นี่เลยกลายเป็นศูนย์รวมวงศาคณาญาติไปโดยปริยาย
ส่วนญาติพี่น้องผมจะมีใครบ้างนั้น อ่านต่อไปเดี๋ยวก็ทราบเองแหละครับ ที่รู้ ๆ ตอนนี้คือมีไอ้นาวาเด็กหื่นนี่แล้วหนึ่งคน และมันคือหนึ่งในสมาชิกแก๊งสามเกรียนที่ผมขนานนามให้ด้วย!
“เฮ้ย ๆ ปล่อยก่อน ๆ” ไอ้เจบีตะโกนบอก ผมเลยปล่อยมือออกจากคอเสื้อมัน พอเป็นอิสระมันก็วิ่งไปหน้าประตูบ้านก่อนจะหันกลับมาตะโกนบอกผม “มึงมาดูนี่ดิไอ้กาล! น้องมึงกำลังโดนรุมโทรมว่ะ ฮ่า ๆ”
“อะไรวะ” ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจแล้วเดินออกมาหน้าประตูตามที่ไอ้เจบีบอกก่อนจะต้องอึ้งแดกไปสามวิกับภาพที่เห็น “เหี้ยยย! อย่างกับซอมบี้รุมแดกไส้! เห็นแล้วสยองเลย!”
บริเวณที่สายตาของผมกำลังมองไปปรากฏภาพของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์กะเทยกลุ่มหนึ่งกำลังรุมทึ้งรุมล้วงผู้ชายหน้าตาดีสองคนอยู่ตรงนั้น
คนแรกคือผู้ชายร่างสูงซึ่งสวมใส่แค่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวพยายามปัดป้องงวงช้างของตัวเองอย่างสุดกำลัง ปากมันก็ตะโกนด่าคำหยาบเสียงดัง ไอ้เด็กปากร้ายนี่ชื่อ ‘คชา’ เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมเหมือนกัน มันเป็นลูกชายคนเล็กของอาจอมพลกับอาอัลญ่า ส่วนไอ้ความเย็นชาปากหมาของมันเนี่ยผมไม่ค่อยแน่ใจนักว่าได้มาจากใคร เพราะดู ๆ แล้วน่าจะผสมกันทั้งพ่อและแม่เลย และมันคืออีกหนึ่งคนในแก๊งสามเกรียนด้วย
“ฮ่า ๆ น้องมึงมองมาทางนี้อ่ะไอ้กาล ไม่เข้าไปช่วยหน่อยเหรอวะ” ผมมองไปที่ร่างสูงอีกคนที่กำลังส่งสายตาอ้อนวอนมาทางผม ตอนนี้สภาพมันไม่ต่างไปจากไอ้คชาเลย
ไอ้นี่ชื่อ ‘ชาลี’ ญาติผมอีกคนหนึ่ง เป็นลูกของอาพริบพราวกับอาม่านหมอก และยังเป็นเกรียนตัวที่สามอีกด้วย ไอ้นี่มันชอบสัมผัสมากกก! ย้ำว่าโคตรมาก! แม่งเจอผมทีไรเป็นต้องล้วงต้องไซ้คอทุกที นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วยังขนลุกไม่หาย จู่ ๆ มันก็เอาภารกิจมาให้ผมแถมยังทำท่าจะซุกไซ้ผมด้วย
“โชคดี ไอ้น้อง” ผมขยับปากแบบไร้เสียงให้ไอ้ชาลีพลางยิ้มกริ่ม แถมด้วยการโบกมือบ๊ายบายอย่างสะใจนิด ๆ ไงล่ะมึง ชอบสัมผัสดีนัก คราวนี้ได้จัดหนักแบบเต็มอิ่มไปเลย จะได้รู้ว่าการถูกเพศเดียวกันสัมผัสมันสยองแค่ไหน หึ ๆ
“มึงนี่เป็นพี่ที่โคตรรักน้องเลย”
“แน่นอน กูอยากให้น้อง ๆ ได้เปิดประสบการณ์ใหม่ ๆ อะไร ๆ ที่ไม่เคยพบเคยเจอ มึงได้เจอแน่ที่บ้านหลังนี้” ผมเดินกลับมานั่งลงที่เดิม นับฝันไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว ดูเหมือนยัยนั่นจะหยิบไอ้แท่งประหลาดของไอ้เพลิงศูรย์ไปด้วย เอาเถอะ เดี๋ยวค่อยไปทวงคืนละกัน ตอนนี้มีสิ่งที่สำคัญมากกว่า
“ประสบการณ์แบบนั้นเป็นกู กูเคืองนะ” ไอ้เจบีเดินกลับมานั่งลงแทนที่นับฝันขณะที่ผมหยิบโทรศัพท์มาเปิดเกมโปรดเพื่อชิงความเป็นหนึ่งต่อ…
นี่แหละคือสิ่งที่สำคัญมากที่สุดตอนนี้!
“เอาน่า ถือเป็นการรับน้องที่ดีมึงว่าไหม? ไอ้รองประธาน” ผมยักไหล่ไม่ใส่ใจ ตาก็มองจอโทรศัพท์อย่างจดจ่อ
“มีประธานบ้านแบบมึง น้อง ๆ คงภูมิใจน่าดู”
“ขอบใจที่ชม”
“ไอ้เวร… กูประชด!”
- Writer
