เมียมาเฟีย

ตอนที่2 ว่าที่เมีย

เมื่อความรู้สึกเจ็บของร่างกายทำเอาความคิดต่างๆ นาๆ เข้ามาในหัวสมองของมิเชลหญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจที่คิดว่าเสียตัวให้กับผู้ชายสองคนนี้แล้ว ถึงจะรู้ว่าต้องแต่งงานตามคำสั่งของคนเป็นพ่อแต่ใช่ว่าเธอจะยอมเสียตัวให้กับพวกเขา 

ภาพของคนตัวเล็กที่เอาแต่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรทำเอาชายหนุ่มสองคนมองหน้ากันไปมา 

"นี่จะร้องไห้ทำไมว่ะ?"เตโชพูดขึ้นอย่างเหนื่อยใจ 

"ใช่สิ พวกนายมีแต่ได้กับได้มีแค่ฉันที่เสียหาย พวกคนเลว ฉันเกลียดนายไอ้บ้า! ฮือออ!"

"หุบปาก! หยุดร้องไห้ได้ละรำคาญคิดว่าพวกฉันเอาเธอลงรึไงปัญญาอ่อน!"อีธานใส่อารมณ์อย่างไม่พอใจเขาง่วงจะตายอยู่แล้ว แต่คนตัวเล็กยังเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ 

"แต่ถึงจะเอาจริงๆ มันน่าเสียใจขนาดนั้นเลยรึไงว่ะ อีกไม่กี่วันเธอก็ต้องเป็นเมียพวกฉันอยู่แล้ว!"เตโชพูดเสริม

"เมียบ้านแกสิ ฉันไม่เป็น!"หญิงสาวเสียงดังใส่ เธอไม่ใช่สาวน้อยอ่อนหวานเหมือนอย่างที่พวกเขาชอบนักหรอกเธอมันก็เป็นแบบนี้คุณหนูมิเชลคนเอาแต่ใจ 

"นี่พูดจาให้มันดีๆ หน่อยพวกฉันอายุมากกว่าเธอนะ ถ้าไม่เห็นแก่พ่อเธอจับค×ยยัดปากแม่ง!"เตโชพูดต่ออย่างไม่พอใจเช่นกัน  หญิงสาวเชิดหน้าหันไปอีกทางอายุมากกว่าแล้วไงเธอไม่นับถือหรอก ถ้าไม่ใช่พวกเขาเธอคงไม่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ 

"ไอ้ธานปิดไฟ กูจะนอนต่อใครไม่นอนก็ช่างแม่ง!"

"เดี๋ยว! ไปส่งฉันก่อนไม่ได้รึไงฉันจะกลับบ้าน กระเป๋าตังโทรศัพท์ฉันอยู่ไหน!"เธอมองไปรอบๆ ห้องไม่เห็นข้าวของตนเลยสักนิด 

"ไม่รู้โว๊ยยย! ถ้าอยากกลับก็รอก่อนจะนอน!"อีธานไม่พูดอะไรต่อเขาปิดไฟก่อนจะล้มตัวลงนอนที่เดิม เหตุการณ์ทุกอย่างในตอนนี้ทำเอาคนตัวเล็กนั่งนิ่งอยู่บนเตียง เธอหันไปเขย่าแขนเตโชไปมาพร้อมเรียกอีกฝ่ายในบรรดาสองคนนี้เตโชน่าจะเป็นคนพูดง่ายสุด 

"ไปส่งฉันหน่อย"

"จะนอน เดี๋ยวตื่นจะไปส่ง!"ชายหนุ่มพูดจบก็หันหน้าไปอีกทางยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้ไม่อยากได้ยินเสียงของคนตัวเล็กอีก 

"ไม่ไปส่งก็ได้ขอยืมตังหน่อยจะเรียกแกร๊บ นะๆๆ เตโช ขอยืมตังหน่อย"

พรึ่บ!!! 

"ว๊าย! นายทำบ้าอะไรอีธาน!"หญิงสาวโวยวายทันทีที่ตัวเองถูกมือหนากระชากให้ลงไปนอนโดยฝีมือของชายอีกคนที่นอนอยู่ข้างกาย 

"หุบปากแล้วอยู่เงียบๆ ไม่งั้นฉันจะไม่นอนแล้วรู้ไหมว่าถ้าฉันจะไม่นอนเธอจะโดนอะไร"หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ น้ำเสียงขู่ของอีกฝ่ายทำเอาเธอแทบไม่กล้าขยับตัวสักนิด มือหนายกขึ้นมาว่างพาดไว้บนหน้าท้องของเธอเพื่อไม่ให้หญิงสาวลุกไปไหน 

"0_0!!"อีกครั้งที่ต้องตกใจเมื่อขาอีกข้างของเตโชจู่ๆ ก็ยกขึ้นมาพาดตัวเธอเอาไว้ 

'ไอ้พวกบ้าคอยดูนะยัยมิเชลคนนี้นี่ล่ะจะเอาคืน แกล้งกันดีนักใช่ไหม!' หญิงสาวกัดฟันกรอด 

หลายนาทีผ่านไปจากที่คิดว่าจะไม่หลับไม่นอนรอจนกว่าจะได้กลับบ้านหญิงสาวกลับคิดผิด เธอในยามนี้เข้าสู่ห้วงนิทราตามพวกเขาไปเสียแล้ว ภาพสองหนุ่มหนึ่งสาวแขนขาไขว้กันไปมาต่างคนต่างหลับจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง 

หลายนาทีผ่านไปจากที่คิดว่าจะไม่หลับไม่นอนรอจนกว่าจะได้กลับบ้านหญิงสาวกลับคิดผิด เธอในยามนี้เข้าสู่ห้วงนิทราตามพวกเขาไปเสียแล้ว ภาพสองหนุ่มหนึ่งสาวแขนขาไขว้กันไปมาต่างคนต่างหลับจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง 

เปลือกตาหนาของอีธานกระพริบไปมาเมื่อร่างกายตนรู้สึกหนักอย่างแปลกๆ จนชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาเห็นหญิงสาวนอนยกขาขึ้นมาพาดตัวเขาไว้ชายหนุ่มถึงกลับกุมขมับตัวเองทันที ชายหนุ่มค่อยๆ ลงจากเตียงก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำคอนโดแห่งนี้มีสองห้องนอนห้องน้ำในตัวห้องมีห้องครัวเล็กๆ และห้องนั่งเล่นด้วยความที่สนิทกับเตโชมากเติบโตเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กทำให้เขากับเตโชมาแชร์ห้องอยู่ด้วยกัน 

กลิ่นอาหารลอยฟุ้งกระจายทำเอาหญิงสาวที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเสียงท้องร้องบอกว่าหล่อนหิวมากขนาดไหน แต่ทว่าพอจะลงจากเตียงแขนอีกข้างของเธอกลับถูกคนที่ยังนอนอยู่ดึงเอาไว้ชายหนุ่มงัวเงียเล็กน้อยเสมือนว่าหมอนข้างของเขากำลังจะถูกแย่งไปจึงรีบคว้าไว้ 

"ตื่นได้แล้ว!!!!" เสียงดังแหลมของมิเชลทำเอาชายหนุ่มที่นอนอยู่สะดุ้งขึ้นมาอย่างตกใจ

"เกิดอะไรขึ้นว่ะ!"

"อย่ามาตีเนียมาดึงแขนฉันไว้ ชิ!"หญิงสาวเชิดหน้าก่อนจะเดินออกไป 

"แหมมมม อยากจะจับตายล่ะ"เตโชบ่อยก่อนจะทำหน้าสงสัยนี่เขาไปจับเธอไว้ตอนไหน 

ใบหน้าจิ้มลิ้มเดินออกมาจากห้องนอนสอดส่องมองดูการกระทำของชายหนุ่มอีกคนอย่างเงียบๆ เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือกอย่างกระหายจะว่าไปอีธานนี่ก็ทำอาหารหอมน่ากินเป็นบ้า ชายหนุ่มรับรู้ถึงการจับจ้องมองทำให้เขาหันหน้าไปมองอย่างงงๆ 

"ทำอะไรกินเหรอ?"หญิงสาวถามพร้อมรอยยิ้มแต่สายตาไม่ได้มองชายหนุ่มเลยสักนิดหล่อนมองแต่อาหารที่อีธานทำ

"หิว?"เขาถามขึ้นทำให้เจ้าหล่อนพยักหน้าไปมา อีธานตักสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าที่เจ้าตัวทำใส่จานให้หญิงสาวที่มองตาเป็นมันอยู่อย่างนั้น 

"ทำให้กูด้วยนะ หิวว่ะ!"เตโชเดินออกมาหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย

"หาแดกเอง!"น้ำเสียงเรียบนิ่งตอบอย่างกวนๆ ก่อนจะยกจานสองจานเดินมาที่โต๊ะอาหาร 

"มากินสิจะได้ไปส่ง"มิเชลยิ้มหวานให้ก่อนจะรีบนั่งลงข้างๆ อีธาน ใบหน้าสวยสูดดมกลิ่นอาหารอย่างพอใจ ของโปรดเธอด้วย

"เออไอ้คนไร้น้ำใจ นี่มีผัวก็รักให้มันเท่ากันหน่อยนะไม่ใช่พอเห็นของกินก็หันไปหามัน!" เตโชอดไม่ได้ที่จะพูดเหน็บแนมหญิงสาว 

"หยุดพูดได้ไหมจะอ้วก!"

"อะไรว่ะโดนเอาทีเดียวจะท้องแล้ว เออไวดีว่ะว่าแต่น้ำยาใครแรงกว่ากันแยกออกไหม!"ปากหมาที่สุด หญิงสาววางซ้อนดังลั่นก่อนจะหยิบส้มปาใส่อีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ 

"คายหมาออกจากปากบ้างนะ เด็กจนโตก็ยังปากหมาไม่เคยเปลี่ยน!"

"อยากเลียปากหมาไหมล่ะยัยดื้อ!"เตโชยังทำหน้ากวนไม่เลิกจนหญิงสาวลมออกหูไอ้บ้านี่กวนประสาทเธอจริงๆ เลย

"ไม่หยุดใช่ไหมได้! มิเชลจัดให้!"ร่างบางอรชรลุกพรวดก่อนจะเดินหายไปในห้องของเตโชก่อนจะเดินออกมาพร้อมกีต้าร์ตัวโปรดของชายหนุ่มเธอจำมันได้รู้ว่าเขารักไอ้เจ้านี่มาก หึเสร็จมิเชลแน่ถามว่ารู้ได้ไงอะเหรอเคยเห็นในไอจีชายหนุ่มไงลงบ่อยเป็นบ้า 

"เห้ย กูไม่เล่นแล้วนะอย่าทำอะไรลูกกู!"เตโชเสียงดังขึ้นอย่างตกใจ 

"อะไรนะ ให้ขว้างเลยใช่ไหมได้ค่ะพี่เตโชน้องเชลจัดให้!"หญิงสาวทำท่าจะยกกีต้าร์ตีเข้ากับกำแพงห้องทำเอาชายหนุ่มตาลุกวาว

"อย่า!!! น้องเชลคนสวยของเฮียโชอย่านะครับ เราตกลงกันได้เรื่องแค่นี้เอง! จะเอายังไงว่ามาเลยครับ เอามาคืนเฮียนะคนสวย!"หึตามสเต็ปเดิม อีธานส่ายหัวไปมากับทั้งสองคน 

"กระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นใหม่ล่าสุด!"

"แหมมม ได้สิครับเพื่อวาที่เมียของเฮียทั้งคน!"

"ยังมาพูดกวนประสาทอีกอยากให้ลูกรักเหลือแต่ซากใช่ไหม!"เตโชโกรธไม่น้อยถ้าเป็นคนอื่นสลบไปแล้วแต่นี่เป็นเธอยัยเด็กบ้าที่เติบมาด้วยกัน จะไปตบลูกพันธมิตรพ่อก็ยังไงอยู่

"ทุบทิ้งเลยฉันเห็นด้วย!"อีธานเสริม

"อ้าวไอ้สัส! มึงแม่ง!"อีธานไม่สนใจตักสปาเก็ตตี้ตรงหน้าเข้าปากเฉย

จากที่ตีฝีปากกันไปมาอยู่นานชายหนุ่มทั้งสองก็ยอมพาหญิงสาวมาส่งที่บ้าน จากที่ตกลงกันไม่ได้สักทีว่าใครจะมาส่งเธอไม่ใช่แย่งกันมาส่งนะต่างคนต่างเกี่ยงกันไปมา มิเชลจึงจับปัญหาโดยให้มาทั้งสองคนนั้นล่ะ 

บ้านหลังใหญ่ของตระกูลดังวัธนาวณิชย์บ้านหลังนี้มีอนาเขตนับเกือบสิบไร่ เจ้าสัวนันท์ผู้ทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์และธุรกิจสีเทาอีกหลายอย่าง เขาเป็นผู้ที่มีอิทธิพลคนนึงในประเทศนี้ก็ว่าได้ 

"คุณท่านค่ะ คุณหนูกลับมาแล้วคะ เอ่อ มากับคุณอีธานกับคุณเตโช"จากที่จะเตรียมต่อว่าบุตรสาวคนเดียวของตนก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคหลัง ชายชราแปลกใจไม่น้อยที่ลูกสาวมากับผู้ชายสองคนนี้ได้ไหนบอกว่าไม่อยากแต่งงานไม่อยากข้องเกี่ยว 

"สวัสดีครับคุณลุง"ทั้งสองหนุ่มยกมือไหว้ชายชราทันทีที่เดินเข้ามา 

"นึกว่าใครที่ไหนว่าที่ลูกเขยพ่อนี่เอง อย่าเรียกลุงอีกเลยอีกไม่นานเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"มิเชลมองบนก่อนจะเดินเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ 

"เมามาอีกแล้วเหรอมิเชล เอาใหญ่แล้วนะ"

"ไม่เมาเลยค่ะ เชลแค่ดื่มนิดเดียวเอง"หญิงสาวรีบแก้ตัวขึ้นแต่ทว่าคำแก้ตัวของเธอกลับทำให้ชายหนุ่มทั้งสองมองบนไปตามๆ กัน นิดเดียวอะไรเมาเหมือนหมา 

"อืม อีกเดี๋ยวพ่อแม่ของหลานจะมาที่นี้งั้นก็อยู่รอที่นี้เลยแล้วกันนะ"

"มาทำไมกันค่ะคุณพ่อ?"หญิงสาวถามขึ้นอย่างสงสัยปกติถ้าจะมีประชุมใหญ่กันถึงขั้นร่วมตัวสามตระกูลจะไปที่บริษัทใหญ่ไม่ใช่ที่บ้านสักหน่อย 

"เดี๋ยวก็รู้ ลูกไปหาอาบน้ำก่อนไปเดี๋ยวผู้ใหญ่จะมาแล้ว"มิเชลพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินขึ้นห้องไป 

ชายหนุ่มทั้งสองมานั่งในห้องนั่งเล่นไม่รู้ทำไมพ่ออยู่ต่อหน้าพ่อของยัยมิเชลนั้นชายหนุ่มถึงเกร็งได้ขนาดนี้  

"ทำตัวตามสบายเถอะ นี่เลิกทะเลาะกันรึยังหือ?"

"เลิกแล้วครับ/ครับ"

"ลูกผู้ชายอะไม่ผิดหรอกนะที่จะมีเรื่องผู้หญิง แต่พ่อจะบอกอะไรให้หน่อยถ้าคิดจะมาเป็นลูกเขยบ้านนี้จะทำอะไรถ้าให้พ่อตาอย่างพ่อรู้ มิเชลเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อเข้าใจที่กำลังบอกใช่ไหม?"อีธานกับเตโชต่างรีบพยักหน้ารับทราบ ในบรรดาพ่อๆ ทั้งสามคนเจ้าสัวนันท์เป็นคนที่ดูใจดีที่สุดแต่พอโมโหก็ร้ายที่สุดเหมือนกันไม่งั้นคงดูแลธุรกิจแบบนี้ได้หรอก 

ไม่นานมากนักเหล่าพ่อแม่ของชายหนุ่มทั้งสองก็มายังบ้านของมิเชลแต่นั้นคือจุดตกใจมากที่สุดของหญิงสาว พรุ่งนี้เธอต้องไปอยู่กับพวกบ้านี้ อีกสามเดือนหน้าถึงจะมีงานแต่งแต่ทว่าทั้งสามตระกูลกับทำลายลักษณ์อักษรเป็นจริงเป็นจังเนื่องด้วยหลักของความเป็นจริงกฏหมายไม่สามารถจดทะเบียนซ้ำได้ ผลสรุปก็เลยเป็นอย่างที่เห็น ใบหน้างอคอหักของหญิงสาวเผยออกมาอย่างชัดเจน อะไรจะเร็วปานนี้ 

"แด๊ดยินดีตอบรับหนูมิเชลมาเป็นสะใภ้ใหญของตระกูลแคนเดวิสของแด๊ด ถ้าลูกชายแด๊ดเกเรบอกแด๊ดได้เลยนะหนูมิเชล"ท่านลูเซียสบอกลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้มก่อนจะตวัดสายตาดุไปทางลูกชายตัวเอง 

"อย่าทำไร้สาระอีกนะอีธาน ต่อไปแกจะขึ้นมารับตำแหน่งต่อฉันยังไง"

"ครับแด๊ด"ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้ารับคำสั่งของคนเป็นพ่อ 

"เรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปเถอะท่านลูเซียสตอนนี้สามตระกูลเราก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ต่อไปก็คงไม่มีพวกเกิดใหม่หวังจะหยามหน้าเรามันก็คงไม่กล้า"ท่านอนุชิตบิดาของเตโชเอ่ยขึ้นมา 

"ลูกสะใภ้แม่น่ารักจริงๆ ต่อไปหนูมิเชลก็เป็นลูกสาวแม่แล้วนะ"คุณหญิงวิภาดามารดาของเตโชพูดพร้อมลุกขึ้นไปกอดหญิงสาวที่นั่งนิ่งชะงักอยู่ เธอยังไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิดทำไมอะไรต่ออะไรถึงได้เป็นแบบนี้รวดเร็วจนน่าใจหาย 

ข่าวเรื่องของมิเชลดังไปทั่วมหาลัยที่หญิงสาวเรียนอยู่มันเป็นอะไรที่เธอแทบไม่กล้าสู้หน้าใคร บางคนก็อิจฉาแต่บางคนก็ด่าว่าเธอสาระพัด 

"ยัยมิเชลอะไรนั้นไม่เห็นจะคู่ควรกับพี่อีธานฉันตรงไหน แรดเงียบชะมัด!"

"เงียบตรงไหน แรดอย่างเปิดเผยเลยล่ะไม่งั้นจะจับผู้ชายอย่างพี่อีธานกับพี่เตโชได้งั้นเหรอ" 

"น่าหงุดหงิดทำไมผู้ชายหล่อๆ รวยๆ ถึงตกเป็นของมันจนหมด!"นักศึกษาในมหาวิทยาลัยต่างพูดคุยกันเรื่องนี้กันให้แซด 

มิเชลในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นเลยเข่ามานิดหน่อยเดินมากับกลุ่มเพื่อนได้ยินคำพูดพวกนั้นถึงกลับลมออกหูออกมาอย่างไม่พอใจ 

"อิจฉามากก็แย่งไปสิ!"หญิงสาวหันมาพูดกับผู้หญิงพวกนั้นอย่างไม่พอใจ เธอไม่ได้ต้องการไอ้บ้าสองตัวนั้นสักหน่อย