เมียมาเฟีย

ตอนที่4 ดุดัน

@ผับ 

หญิงสาวเดินเข้ามาในสถานที่บังเทิงแห่งนี้โดยมีสายตาของเสือสิงกระทิงแรดทั้งหลายต่างจับจ้องมานังมิเชล ซึ่งมันก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีไม่น้อย เธอไม่ใช่คนมัวคนง่าย แต่ก็ไม่ใช่แม่ชีที่ไม่มองผู้ชายเลย ผู้หญิงอย่างเธอก็อยากมีความรักจริงๆ บ้าง 

"สวยมากจ้ะเพื่อนฉัน สายตานี่แรดใช่ย่อย!"ส้มส้มแกล้งแซวเพื่อนสาว 

"ขอบใจที่ชม วันนี้ฉันจะหารักแท้ในวงเหล้าให้ได้!"

"เอาเถอะจ้าผัวมาไม่ช่วยนะ!"

"ขอโทษนะคะ ดิฉันโสดลูกผัวไม่มีโปรดอย่าเอ่ยถึง"มิเชลเอ่ยออกมาอย่างขำๆ ก่อรจะยกแก้วเหล้าชนกับเพื่อนสาวอย่างอารมณ์ดี 

"สวัสดีครับ!"เสียงชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาดีเดินเข้ามาหาหญิงสาว เธอหันไปมองก่อนจะส่งยิ้มให้

"คะ?"

"ผมวายุ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ?"

"มิเชลคะ"เธอตอบพร้อมส่งรอยยิ้มหวานไปให้อีกฝ่าย ในเมื่อหญิงสาวเหมือนจะเล่นด้วยคนเจ้าชู้อย่างวายุก็พอใจไม่น้อย 

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณมิเชล ผมขอชนแก้วได้ไหมครับ"

"แน่นอนคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณวายุ"หญิงสาวชนแก้วอีกฝ่ายก่อนจะยกขึ้นมาดื่ม ส้มส้มมองตามเพื่อนก่อนจะอมยิ้มออกมา เธอเห็นผู้ชายสองคนนั้นกำลังมองมาที่เพื่อนสนิทแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอเองก็อยากรู้ว่าสำหรับเตโชและอีธานแล้ว รู้สึกยังไงกับเพื่อนเธอกันแน่ 

ผ่านไปไม่นาน 

มิเชลเต้นโยกย้ายไปตามจังหวะเพลงโดยมีผู้ชายอีกคนเบียดเสียดสีกันอยู่ ชายหนุ่มโอบกอดหญิงสาวอย่างหลวมๆ พร้อมโยกย้ายตามหญิงสาว 

"แรดฉิบหาย!"เตโชมองภาพข้างล่างอย่างไม่พอใจ เช่นเดียวกับอีกคนที่ไม่พูดอะไรแต่ทว่ามือหนากลับกำปั้นแน่นเขาจับจ้องหญิงสาวอยู่นานตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านแล้ว 

"เมียมึงนี่สุดยอด ดูแต่งตัวสวยเป็นบ้า!"เพื่อนของชายหนุ่มทั้งสองเอ่ยออกมา ก่อนทั้งเตโชและอีธานจะหันไปมองอย่างไม่พอใจ 

"เฮ้ยใจเย็น กูแค่มองไม่ได้คิดอะไรส่วนไอ้ที่คิดมันอยู่ข้างล่าง เอาไงดักกระทืบดีไหม?"

"หึ!"อีธานยกยิ้มออกมาใบหน้าของชายหนุ่มในตอนนี้ดูหน้ากลัวไม่น้อย 

"เมาแล้วอะคะ ไม่ไหวแล้วอยากกลับบ้าน"แววตาเป็นประกายของหญิงสาวหันมามองชายหนุ่มที่โอบกอดตนอยู่ 

"งั้นให้ผมไปส่งดีไหมครับ?"วายุยิ้มมุมปากก่อนจะกระชับกอดแน่นกว่าเดิม 

"กล้าเหรอคะ?"เธอเอียงหน้าถามชายหนุ่มตรงหน้า เพราะคงไม่มีใครไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ลูกเจ้าสัวอยางเธอที่พ่อมีอำนาจจนใครๆ ต่างก็เกรงกลัว 

"ผมบริสุทธิ์ใจทำไมต้องกลัว?" 

"งั้นก็ดีคะ ใจกล้าแบบนี้พอคุยกันได้หน่อย" มิเชลเดินกลับมาที่โต๊ะเห็นส้มส้มนอนฟุบหลับไปที่โต๊ะแล้ว วายุมองอย่างไม่พอใจเล็กน้อย 

"ส้ม ตื่นกลับเถอะ"เธอไม่คิดจะไปสองต่อสองกับวายุอยู่แล้ว เธอไม่ใช่เห็นผู้จนทิ้งเพื่อน 

"ส้มส้ม ตื่นดิว่ะ!"

"เดี๋ยวผมช่วยพยุงดีไหมครับ"วายุเอ่ยออกมา ที่จริงเขารู้จักผู้หญิงขี้เมาคนนี้ดี เพราะเธอขอให้เขามาจีบมิเชลเพื่อนของเธอเอง 

"ขอบคุณนะคะ"วายุพยุงร่างบางอรชรของส้มส้มโดยมีมิเชลพยุงด้วยอีกทาง 

"ยัยส้ม!"เสียงชายอีกคนดังขึ้นมาอย่างดุๆ หญิงสาวหันไปมองจำได้ว่านั้นคือพี่ชายของยัยนี่ 

"เมาเป็นหมาเลยนะ"

"พี่นนท์ สวัสดีค่ะ"หญิงสาวยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างมึนๆ นนท์มองก่อนจะพยักหน้าพอเห็นหน้าผู้ชายที่กำลังพยุงน้องสาวตนถึงกลับชักสีหน้าออกมา เขามารับน้องสาวเพราะพ่อให้มาดูความเป็นอยู่ของน้องสาวของเขาเพราะไม่ยอมรับสายพ่อเลยชายชราจึงเป็นห่วงไม่น้อว แต่ไม่เห็นส้มส้มอยู่ที่ห้องด้วยความที่รู้จักนิสัยน้องสาวดีเขาจึงตามจีพีเอสที่ติดกับโทรศัพท์ของน้องสาวไว้ 

"ไอ้แสบ! กลับบ้าน"

"พี่มาได้ไง ไม่เอาไม่กลับ"นนท์ลมออกหูก่อนจะแบกน้องสาวตนขึ้นไป วายุมองอย่างไม่พอใจที่เห็นพี่ชายต่างสายเลือดทำแบบนั้น 

"งั้นขึ้นรถเถอะครับผมไปส่ง"วายุบอกหญิงสาวแต่ด้วยความที่มิเชลหมุนตัวเร็วเกินไปทำให้หญิวสาวเซเกือบล้มไป ดีที่มีแขนแกร่งของวายุโอบกอดไว้ เธอหันหน้ามายิ้มอย่างขอบคุณ 

"เป็นอะไรไหมครับ?"

"ไม่เป็นไรค่ะ ของคุณนะคะเกือบล้มเลย"

ภาพสองหนุ่มสาวคนที่ขับรถออกไปโดยมีสาวตาของชายสองคนจ้องมองอยู่ในรถตนอย่างไม่พอใจ 

"อยากลองดีก็ไม่บอก!"อีธานเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาอย่างนิ่งๆ เขาไม่ใช่พวกแบ่งอะไรกับใครมากมายแค่ไอ้เพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาทั้งชีวิตก็เกินพอแล้ว เขาสตาร์ทรถก่อนจะขับตามไปอย่างรวดเร็ว 

@คอนโด 

ใจจริงหญิงสาวอยากให้เขาไปส่งที่บ้านแต่เธอกลับบ้านไม่ได้นี่สิเพราะในตอนนี้พ่อของเธอให้มาอยู่กับไอ้บ้าสองตัวนี้ มิเชลลงจากรถโดนมีวายุตามลงมาด้วย เธอลองใจชายหนุ่มว่าจะจำอะไรเธอรึเปล่าแต่ผิดคาดวายุไม่ได้ทำอะไรเกินเลยเธอสักนิด 

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"ชายหนุ่มยิ้มให้ก่อนจะพยักหน้า 

"เดินไหวไหมครับ?"เขาเอ่ยถามหญิงสาวที่เซไปเซมา 

"ไหวค่า ไม่ได้เมาเลย"มิเชลพูดออกไปแต่ทว่าน้ำเสียงนั้นยานเล็กน้อย เธอเห็นรถอีกคนเลี้ยวเข้ามาจอดรอยยิ้มมุมปากจึงเผยออกมา ร่างอรชรเดินเข้าไปซบอกแกร่งของวายุก่อนจะยกแขนขึ้นมากอดชายหนุ่ม 

"ถ้าไม่ไหวจะไปส่งที่ห้องเหรอคะ?"ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยที่ออดอ้อนตน ถ้าเขาไม่ได้ตกหลุมรักเพื่อนตัวเองก็คงหวั่นไหวไปแล้ว แต่ที่เขามาส่งหญิงสาวเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนของส้มสม ถ้าไม่ทำยัยนั้นมาแหกอกเขาแน่ 

"ทำอะไรเกรงใจผัวหน่อยนะ!"ไม่ทันทีวายุจะตอบเสียงของเตโชก็ดังขึ้นมา คนตัวเล็กชะโงกหน้าไปมองพร้อมทำหน้างงๆ 

"ไหนผัวอะ ถ้าจำไม่ผิดไม่มีนะ!"วายุหันไปมองชายหนุ่มทั้งสองก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เพราะสีหน้าแต่ละคนคือพร้อมบวกมาก 

"เดี๋ยวจับค×ยตบปากเลย อย่ามาปากดีคนเขารู้ทั่วบ้านทั่วเมืองหรือว่าคนแถวนี้ไม่รู้!"คนได้ชื่อว่าปากหมาอย่างเตโชพูดออกมาอย่างคาดโทษ ก่อนจะจ้องมองหน้าวายุอย่างเอาเรื่อง

"ไอ้บ้า! ไปตายไป"

"เอ่อ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"วายุเห็นท่าไม่ดีจึงบอกหญิงสาวที่อยู่ข้างกาย คนเดียวเขาพอสู้ได้แต่มาสองคนไม่ไหว 

"ขับรถกลับดีๆ นะคะ ว่างๆ ค่อยเจอกัน"มิเชลบอกชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มเธอตั้งใจพูดออกไปอยางนั้นเพราะอยากให้ผู้ชายสองคนนั้นรู้ว่าเธอไม่ได้อยากเป็นเมียพวกเขาเลยสักนิด 

วายุพยักหน้าให้ก่อนจะขึ้นรถตนเองขับออกไป สายตาของอีธานมองตามก่อนจะก่อนจะพยักหน้าให้เตโช 

"ว๊าย ทำอะไรปล่อยนะ!"หญิงสาวร้องตกใจที่จู่ๆ เตโชก็มาอุ้มเธอแบกหลังขึ้นไปบนห้อง หญิงสาวทั้งทุบทั้งตีเพื่อให้ชายหนุ่มปล่อยแต่ก็ไม่เป็นผล

@ห้องนั่งเล่น 

หลังจากที่เธอเข้าในห้องก็ถูกจับให้นั่งอยู่บนโซฟาตัวหรูโดยมีสายตาดุดันจ้องมองนิ่ง

"เป็นบ้าอะไร! จ้องกันอยู่ได้!"เธอถมาด้วยอารมณ์ไม่พอใจ เธอง่วงจะตายอยู่แล้ว 

"หึ! ทำผิดแล้วยังไม่สำนึกอีกนะ!"หญิงสาวชะงักเล็กน้อยในสายตาคมกริบของอีธานที่จ้องมองตนพร้อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก 

"ทะ ทำผิดอะไร ฉันก็เป็นแบบนี้นี่อย่ามาเยอะกับฉันนะ!'มิเชลพยายามไม่เกรงกลัวอีกฝ่ายแต่คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มทั้งสองไม่พอใจอยู่มาก

"เธอรู้ไหม ตั้งแต่ที่เธอต้องมาอยู่กับฉันนั้นหมายถึงอะไร! เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เมียของทายาทผู้นำรุ่นต่อไปของสองตระกูลต้องทำตัวยังไง อย่าทำไม่รู้เรื่องรู้ราว แรดไปวันๆ ได้ไหม! ต้องให้บอกด้วยเหรอว่ากฏของตระกูลคืออะไร!"มิเชลเคยได้ยินเรื่องกฏบ้าๆ อยู่ไม่น้อย เธอไม่เข้าใจทำไมผู้หญิงเราต้องยอมสามีทุกอย่าง ยังมีกฏอีกมากมายที่เธอไม่เห็นด้วย นี่คือเหตุผลที่เธอไม่เคยคิดอยากแต่งงานกับไอ้สองตัวนี่ ถึงอยู่อย่างหงส์แต่ไม่มีความสุขคิดเหรอว่าเธอต้องการ เธอเห็นแม่ทุกข์ทรมานกับการเป็นเมียพ่อเธออยู่นาน ถึงพ่อเธอจะรักจะดีกับเธอแต่เรื่องที่ทำให้แม่เธอเสียใจมันยังฝังใจเธออยู่เสมอ 

"ไร้สาระ มีใครเคยถามฉันไหมว่าต้องการรึเปล่า พวกนายมันตัวซวยในชีวิตฉันไม่ต้องมายัดเยียดสถานะบ้าๆ นี่ให้ฉัน จะบอกให้นะ ฉันจะหาผัวเองไม่ต้องการให้ใครที่ไหนไม่รู้มาเป็นผัวฉันโดยที่ฉันไม่เต็มใจ!" 

"อะไรที่ฉันตัดสินใจกันแล้วถึงจะโดนบังคับแต่เธอก็ต้องเป็นเมียพวกฉันอยู่ดี ทำตัวให้เหมาะสมหน่อยอย่าหาว่าไม่เตือน! พวกฉันตกลงที่จะรับเธอมาเป็นเมีย ต่อให้ไม่รักไม่ชอบเธอก็คือเมียฉันไม่มีสิทธิ์ไปทำตัวแบบนี้กับใครเข้าใจไหมมิเชล?"อีธานพยายามพูดดีๆ ให้หญิงสาวเข้าใจแต่ทว่าตัวแสบยังไงก็ยังเป็นตัวแสบ เธอไม่ฟังเขาเลยด้วยซ้ำทำเอาคนอย่างเขาถอนหายใจออกมาดังเฮือก 

"น่าเบื่อ! ฉันจะบอกอะไรให้นะชีวิตนี้เป็นของฉัน ไปไกลๆ ไป!"หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่สนใจเธอลุกขึ้นจะเข้าห้องนอนแต่ทว่าดันมีมือหนาของอีธานคว้าเธอเอาไว้ 

"ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?"เสียงกัดฟันดังกรอดของชายหนุ่มดังออกมา เตโชส่ายหน้าไปมา ให้กับหญิงสาวเพราะนิสัยเอาแต่ใจของมิเชลที่เป็นแบบนี้มานานแล้ว 

"โอ๊ยยย นี่! ปล่อยนะฉันเจ็บ!"แรงของชายหนุ่มที่บีบต้นแขนของหญิงสาวทำเอาเจ้าตัวร้องเจ็บออกมา

"เจ็บก็รู้จักจำไว้บ้าง เข้าใจไหมครั้งนี้แค่เตือน! อย่าให้มีครั้งที่สองถ้าไม่ฟังกันเธอเจอดีแน่!"

"อย่ามาทำเป็นหมาบ้าขู่ฉันนะ คิดว่ากลัวเหรอ?"รอยยิ้มมุมปากของอีธานทำเอามิเชลเงียบชะงักไปทันที 

"ก็ลองดูสิถ้าอยากรู้ว่าพวกฉันจะจัดการเด็กดื้อยังไง!"เตโชพูดเสริม เมื่อเห็นสายตาของคนบ้าอำนาจหญิงสาวถึงกับถอนหายใจออกมา คิดว่าเธอกลัวงั้นเหรอ หึ! ฝันไปเถอะคอยดูนะเธอจะทำให้พวกเขาอับอายเลยคอยดู

"พวกบ้าอำนาจปล่อยได้ล่ะ ง่วง!"

"อาบน้ำก่อนนอนด้วยเหม็น!"เตโชไม่วายพูดจากวนอีกฝ่าย หญิงสาวเดินกระทืบเท้าเข้าไปในห้องก่อนจะเดินไปอาบน้ำด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย 

"มึงจะเอาไงต่อ!"เสียงเตโชถามเพื่อนสนิทที่กำลังหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ 

"หมายถึงเรื่องไหน?"

"เรื่องไอ้ผู้ชายคนนั้น ปกติมึงไม่ใช่คนยอมอะไรง่ายๆ ถ้ามึงไม่ทำกูให้คนจัดการเองมันจะได้ไม่กล้ามายุ่งกับยัยนั้นอีก!" 

"ใจเย็นๆ กูไม่รีบ"อีธานบี้บุหรี่ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยสีหน้าเฉยชา ใบหน้านั้นล่ะที่เตโชรู้จักดี

หญิงสาวในชุดนอนแขนยาวเดินออกมาด้วยสีหน้าบูดเบี้ยวเธอไม่อยากนอนที่นี่เลยสักนิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เตียงขนาดใหญ่ต่อกันกว้างให้เพียงพอกับคนสามคนนอนอยู่ด้วยกัน มองทีไรก็นึกตลกสิ้นดี พวกพ่อๆ แม่ๆ พวกเขาคิดอะไรกันอยู่นะถึงได้ทำแบบนี้ 

"พวกนายไปจัดการตัวเองด้วยว่าแต่ฉัน กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่นี่ลอยฟุ้งเลยนะ ไปอาบน้ำ!"