Chapter 44
Emma's POV
Tumigil akong lumakad at nilingon ko siya. Tatanungin ko sana kung may kailangan siya. Ayoko din magpakita na walang galang sa kan'ya at wala respeto. Just I pretend to front of her na di ako katulad niya na anak mayaman na siya pero bungangang palengkera naman.
"Kung si Nathan ang kailangan mo hindi pa siya dumating," mahinahon na sabi ko sa kan'ya.
Tumayo siya sa kinauupuan niya at lumapit siya sa akin. Tumikhim muna siya bago ito nagsalita sa harap ko.
"Actually, hindi si Nathan ang pakay ko dito. Kanina lang ay magkasama kami Nathan. Sa labas nga kaming kumain ng lunch." Nakangiwing sabi niya sa akin. Pero sa totoo biglang nakaramdam ako ng kirot sa aking puso. Selos na lihim.
"Kung yan lang ang pinunta mo rito para sabihin yan. I don't care." Matapang na
