The good guy ติดบ่วงหัวใจนายแสนดี

คุณเคย...แอบชอบใครสักคนไหมคะ? แล้วเวลาที่คุณแอบชอบคุณทำยังไงเหรอ บอกออกไปหรือว่า...เก็บไว้ในใจเหมือนฉัน แอบชอบแต่แสดงออกไม่ได้เพราะความสัมพันธ์ดี ๆ มันค้ำคอ ที่สำคัญพอได้ลองเอาความสัมพันธ์ของเราสองคนมาคำนวนแล้วสมการความรักของฉันมัน...เท่ากับ 0 “ไงเรา มานั่งดื่มอะไรคนเดียวอีกแล้ว” เสียงทักทายที่ดังจากด้านข้างทำให้ฉันหันไปมองนิดหน่อยแล้วหันกลับมาสนใจบรรยากาศรอบตัวต่อ “...เพื่อนมีผัวแล้วจะให้มากับใครล่ะเฮีย” “หึ ๆๆ เพื่อนก็มีผัวมานานแล้วไม่ใช่รึไงวะ” “อือ พูดไปงั้นแหละ เฮียแวะมาทักเหรอ” “อืม เห็นนั่งดื่มคนเดียวเลยมาถาม” “ไม่มีไรหรอกเฮีย เรื่อย ๆ” เรื่อย ๆ แต่ถึงเหนื่อยก็ไม่พัก หมายถึงใจนะที่ไม่พัก ไม่เคยพักแล้วก็ไม่เคยคิดจะพักเลย “อะไรของเราวะพิงค์ ทำอย่างกับคนอกหัก” เฮฮียฟลุ๊คขยับมายืนตรงหน้าฉัน​ โอเค บรรยากาศตรงหน้าถูกบดบังด้วยความหล่อของเจ้าของผับแล้วเรียบร้อย “อือ อกหัก” “อีกแล้ว?”​ เฮียฟลุ๊คถามแล้วทำหน้าสงสัยกลับมาเต็มที่ “อือ อีกแล้ว” “ทำไมอกหักบ่อยจังเลยวะ” “อกหักบ่อยแต่เป็นคนเดิมนะเฮีย” ฉันตอบเฮียฟลุ๊คแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม “ใครวะ? บอกเฮียว่าอกหักแบบนี้มาเป็นปีแล้วนะเว้ย ไม่เห็นบอกสักทีว่าใคร” “บอกไม่ได้หรอกเฮีย พิงค์ไม่อยากให้ใครรู้” “บอกเฮียได้ เฮียไม่บอกใครหรอก” “ไม่อ่ะ ไม่บอกหรอก ขนาดวีพิงค์ยังไม่บอกเลย” ฉันปฏิเสธทันที รำคาญเฮียฟลุ๊คแล้วที่มาชวนคุยเรื่องนี้กำลังเฮิร์ตมาเซ้าซี้อยากรู้ทำไมวะ “โอเค ไม่บอกก็ไม่บอก ให้ดื่มเป็นเพื่อนไหม” “ไม่อ่ะ อยากอยู่คนเดียว เฮียฟลุ๊คไปเทคแคร์สาว ๆ เถอะพิงค์อยากนั่งเงียบ ๆ” “นี่ไล่เฮียเหรอวะ?” เฮียฟลุ๊คกระตุกยิ้มทำหน้าอึ้งนิดหน่อยตอนถาม แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องสนใจ “อือ อยากอยู่คนเดียวจริง ๆ เฮีย”​ “เออ ๆ โอเค แต่ถ้ากลับไม่ไหวต้องบอกเฮียนะเว้ย” “บอกตรงไหน ผับยังไม่ปิดเฮียก็ลากลูกค้าในผับไปทำเมียก่อนแล้ว” “หึ ๆๆ กวนตีน ถ้างั้นเฮียไปเดินดูลูกค้าก่อน ถ้าเฮียไม่อยู่เด็กในร้านก็ยังอยู่ ถ้าเมาอย่าดันทุลังกลับล่ะ” “อือ ขอบคุณนะเฮีย ไปเดินล่าหาสาวเหอะไป พิงค์อยากนั่งอกหักเงียบ ๆ” ฉันบอกเฮียฟลุ๊คพร้อมกับโบกมือไล่เขาเบา ๆ “เออ ๆ เดี๋ยวฝากการ์ดให้ดูแล้วกันท่าทางจะเมา” “อื้อ แต่บอกการ์ดด้วยนะถ้าพิงค์เมาห้ามใช้โทรศัพท์พิงค์โทรหาม่าเด็ดขาด รอบที่แล้วโทรหาม่าให้พิงค์ โดนม่าบ่นหูชา” “ถ้างั้นโทรดีกว่าว่ะเราจะได้ไม่ต้องมานั่งอกหักเมาคนเดียวบ่อย ๆ” ฉันรู้ว่าเฮียฟลุ๊คพูดเล่นแต่ฉันก็ตวัดสายตาหันไปมองทันที “ถ้าทำแบบนั้นพิงค์จะไปเมาร้านอื่นไม่มาเหยียบผับเฮียอีกเลยทั้งชาติ” “หึ ๆๆ โอเค ๆ เฮียไปก่อนวันนี้ไม่ไปไหนหรอกต้องเคลียร์บัญชีร้าน เบื่อนั่งข้างล่างก็ขึ้นไปนั่งดื่มข้างบนแล้วกัน” “ชิ่ว ๆ” “กวนตีน” เฮียฟลุ๊คพูดออกมาพร้อมกับตีหัวฉันเบา ๆ แล้วก็เดินไป เหลือไว้แค่ฉันที่นั่งเศร้าท่ามกลางขี้เหล้าเป็นร้อย ติ๊ง! Peemai : เจ้ Pink : ว่า? Peemai : อาม่าฝากถามว่ากลับบ้านไหม Pink : กลับ Peemai : เสาร์นี้ใช่ไหมเจ้ Pink : วันอาทิตย์ Peemai : อ้าว Pink : ไม่ค้าง Peemai : ไมอ่า~ ใหม่คิดถึงเจ้ Pink : ไม่ เจ้รู้ว่ากลับไปต้องเจออะไร Peemai : โห่เจ้อ่ะ Pink : ตามนั้นฝากบอกม่าด้วย Peemai : 😕 Pink : ตามนั้น Peemai : 🙁 Pink : ตามนั้นเลย Peemai : ☹️ Pink : บาย~ Peemai : ใจร้าย! 😡 Pink : 🥱🥱🥱 กลับบ้านงั้นเหรอ กลับได้นะแต่ถ้าให้กลับไปค้างคืนอยู่ทั้งศุกร์ เสาร์ อาทิตย์อย่างที่อาม่าหวังคงไม่เอาหรอก ...กลับให้โง่น่ะสิ “เฮ้อ!” ไปเข้าห้องน้ำดีกว่าว่ะพิงค์ ฉันเดินฝ่าวงล้อมของผู้คนมากมายขึ้นไปที่ชั้นสองของผับ สิทธิพิเศษของเพื่อน ๆ เจ้าของผับ เดินไปถึงห้องน้ำข้างบนเข้าห้องน้ำเสร็จมายืนล้างมือหน้ากระจกก็จ้องมองผู้หญิงตรงหน้า ยืนจ้องตัวเองผ่านกระจก พิจารณาตัวเองที่อยู่ในนั้นเงียบ ๆ เพราะในห้องน้ำมีฉันอยู่คนเดียวก่อนที่คิ้วฉันจะค่อย ๆ ขมวดเป็นปม ...คนสวยแบบอีพิงค์ เขาไม่มองได้ไงวะ ...ตาถั่ว!!!