Gülbin’den,
Konağa geldiğimden beri bir şekilde her gece Arhat ağanın yanındaydım.
Gündüz kovup dursa da geceleri hep birleşiyorduk. Beni öpüp, ilgisini açıkça belli edip bir kelimemle çekip gittiği için ona dargındım ama en çok da bu yabancı ailenin içinde tek sığınağım olan varlığından beni mahrum bıraktığı için canım yanıyordu.
Ailesizliğim, kimsesizliğim aklıma geldikçe ağlayıp durmuş, bir türlü uykuya dalamamıştım.
İmsak vakti girip ezan okunduğunda daha fazla uyumaya zorlamadan kalkıp namaz kılmıştım.
Yatsam bile uyuyamayacağımı bildiğim için seccadenin üzerinde öylece oturmaya devam ederken koridorda duyduğum ayak sesleri ile ürpermiştim ama kalbim sanki gelenlerin beklediklerim olduğunu sezmiş gibi daha Berfe’nin bana seslenmesini duymadan bile heyecanla atmaya başlamıştı.
D
