Arhat ağadan,
Kızımın bölük pörçük uyuduğu, benimse hiç uyumadığım gecenin ardından daha fazla oyalanmadan ayaklandım.
Bu gün konağa Zaferanileri toplayıp ağalığı büyük amcama bıraktığımı açıklayacaktım.
Ne kardeşinin kanının hakkını alabilmiş, ne karısını yanında tutabilmiş bir adam olarak artık bu görevi yapmaya uygun değildim.
Annemse bir hanım ağaya asla yakışmayacak hareketlerde bulunarak gözümüz gibi korumamız gereken adalet kılıcını bir masumun kanına bulayıp kirletmişti.
Ne bu asil aşiretin başında, ne de ağalık konağında kalmayı ikimiz de hak etmiyorduk.
Bu saatten sonra ister Azad’la beraber İstanbul’a gitsin, ister ablamla beraber damadının konağına, isterse de işbirliği içine girip hayatımın tek güzel sabahını mahvettiği yengemin yanına gitsin benim meselem olmayacaktı.
