Gülbin’den,
Kucağımda yatan abimin yarasına elimdeki gazlı bez rolusunu bastırmaya devam ederken hissettiğim şey üzüntüden çok utançtı.
Her şeyin benim yüzümden olduğunu düşündükçe kahroluyordum. Üstelik Behram amcam da Mervan amcam da onca hakareti bir haftadır dinleyip hiç umursamadan kocamla mutlu olmaya çalıştığımı zannetmişlerdi.
Oysa ben halama selam yollarken tek istediğim üzerimizden bu çirkin iftiraların kalkmasıydı ama artık şunu biliyordum ki abim elinde ne kanıtla gelirse gelsin ne ben ne halam Zozan teyzenin dilinden kurtulamayacaktık.
Babamdan alamadığı öfkesini her dakika namusumuza laf ederek çıkaracaktı.
Kolumdan yakalayıp beni abimin yanına fırlatırken gözlerinde gördüğüm zafer ışıltısı, asla yavrusunu kaybetmiş acılı bir annenin gözüne yakışır cinsten değildi.
Oğl
