Arhat ağadan,
Gülbin’nin üzerindeki tuhaflığın farkındaydım. Neler olduğunu zaten soruşturacaktım ama bana fırsat vermeden yine benden gitme derdine düştüğünü öğrendiğimde öfkem her şeyin önüne geçti.
Kolunu yakalayıp yüzüne eğilerek kükredim.
“SENİN DERDİN NE KIZIM!”
Böyle bir tepki beklemiyordu, gözleri anında doldu ama ben de onun için her şeyi yaptıktan sonra, sırf baban düşmanım dedim diye gitmeyi istemesini beklemiyordum.
“İNSAN GİBİ DAVRANDIM, S.MEDİM DİYE Mİ
GİDEBİLİRİM ZANNEDİYORSUN!”
Elimin altında bir yaprak gibi titrerken onu ölene kadar kendime bağlamakla aramda sadece bir adım kalmıştı.
Nikahım altındaydı, karım olduğunu kendi elleri ile herkese ilan etmişti. Anneme verdiğim söz bir yana bana alışsın, o da istesin diye sabretmiştim yok yere. Alışacağına yüz bulup
