---------
***Vienna's POV***
-
Mayamaya, ibinaba na rin ni Dylan ang tawag. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko bago ako nagpatuloy sa paghakbang palapit sa kanyang mesa. Nanlilisik pa rin ang kanyang mga mata, ngunit nang magtama ang aming paningin, napansin ko ang bahagyang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang matigas na mukha. Para bang saglit itong lumambot nang makita niya ako.
"Kanina ka pa ba rito?"
Hindi ko inaasahan ang tanong niya. Iniisip ko kung paraan ba niya ito upang malaman kung nakinig ako sa pinag-usapan nila sa kung sino man ang kausap niya sa cellphone. Pero sa tingin ko, para sa kanya, hindi na mahalaga kung narinig ko man o hindi.
"Huwag kang mag-alala, bingi ako sa mga naririnig ko," sagot ko nang hindi napigilan ang sarili. Wala akong pakialam kung siya si Damia
