Chapter 2: Mr. PG
1006 Words
2,561 pesos.
"Worth 100 thousands for that plates and glass table, plus 2,561 pesos for the food. " she said.
Nanginginig na kinuha ni lalaki ang pitaka niya at nilabas ang kanyang card.
"A-ang mahal naman." pag aangal nito.
"Aangal ka pa? Eh mababa na nga yan kesa sa original price! Tarantado to! Akin na! " Sabi niya sabay agaw sa card, binigay ko naman sakanya ang ATM swipe at pinapindot ang pin niya
Paid.
"Oh tapos na. Layas! " pag tataboy niya sa lalaki at tinignan ako. Sumeryoso agad ang mukha niya.
Shit. Yung mga nabasag. Regalo niya sakin yun eh. As in na mahal.
"Sabi na kasing wag ilagay dito eh! Ayan tuloy, basag na! Mahal mahal nun! " Sigaw niya kaya hinila ko na siya papasok sa office ko.
Jusmee. Ito na ang malaking problema.
"Rhi, I'm not the one who broke it. " sabi ko.
"Hayst. Alam ko. Kainis. Pero pwede na, 100k naman na yun. " sabi niya at naka ngiti na. Mukhang pera talaga ang kumag.
"Lunes na lunes gulo. Tangna. " sabi ko at napahilot sa sintido.
"Aalis na pala ako, may aasikasuhin pa akong trabaho. Sige na, see yah when I see you" sabi niya at dali daling umalis sa loob ng opisina ko.
Bumalik din ako agad sa loob ng kusina, at nakita ko sila. Malamng makikita ko sila.
"Ma'am Tempest, sorry po talaga" pag hingi ng sorry ni Anie.
"It's okay Anie. It doesn't matter. Go back to work " sabi ko at tumulong na sa mga ginagawa.
Without noticing the time, isa isa nang nag paalam ang mga kasamahan ko. Doon ko lang din napansin ang oras.
"Ma'am, Hindi ka pa po ba uuwi? Pasado alas nuwebe na po" sabi ni Neneth na ngayon ay palabas na ng kusina.
"Uuwi na din, ako na mag sasara. " sabi ko at tumango naman siya, tuluyan ng umalis.
Niligpit ko ang gamit ko at nag palit na ng damit.
Lumabas na ako ng office ko at may nakita akong isang tao sa labas na naka upo, tila ba may inaantay.
"Excuse but we're closed already. Mag sasara na ako" using my calm voice, I said that. He slowly turn his gaze to me and f**k, what's with that eyes?
"I'm hungry. Can you cook for me? I'll pay, price your name" seryosong sabi niya at may pumasok naman na kalokohan sa ulo ko.
"Are you sure? Price my name? It's expensive, really" nakangising sabi ko.
"It's okay. Just price it, I can pay. I just want to eat. I'm starving" he said in a low baritone voice.
"Okay then. Wait here " I said at bumalik agad sa opisina, hinubad ko ulit ang hoodie ko at nag suot ng apron. Wearing the same thing kaninang umaga.
While cooking my favorite food, sinilip ko ang lalaki at andun pa din, nakaupo lang.
Inayos ko na sa tray ang mga niluto ko at nag lakad palabas.
"Here you go. " at isa isang inalis sa tray ang mga pagkain. I saw how his face lit up. Damn sexy Adams apple.
"Dig in" I said and walk inside my office to change again. Nilock ko ang office ko at lumabas.
I saw him, eating. Paubos na ang hinain ko sa kanya.
"Masarap? " tanong ko at pinalisan ng tubig ang basong kalahati na lang ang laman.
He just nodded his head cause he can't talk. Punong puno ang bibig niya ng pagkain eh.
"Patay gutom ka ba? " tanong ko sa kanya, kasi subo lang siya ng subo eh. Mabulunan to, hahampasin ko talaga ng malakas ang likod nito.
Ayun na nga, inubo. Tangna.
"Tubig bilis! Baka gusto mong hambalusin kita" sabi ko sa kanya at inabot ang mababasaging pitsel.
"Oh, wag mong babasagin yan. Binili yan ni Knight" sabi ko, ang higpit kasi ng hawak niya. Baka lang naman mabasag.
Inangatan niya ako ng kilay, like he's asking who's Knight.
"Who's Knight? " he asked at inilagay sa mesa ang pitsel. Mariing nakatingin sa aking mga mata tila hinihintay sa sasabihin ko.
"Chismoso. Ubusin mo na yan, uuwi pa ako" sabi ko at tinignan ang digital clock na nasa loob ng restaurant.
"I'm done. Give me your bank account, I'll pay for this" sabi niya.
"It's just 3k, cash na lang" sabi ko pero tinaasan lang ako ng kilay. Aba't taas ng taas porque maganda kilay mo.
"Just give it." Mariing sabi niya kaya no choice ako, binigay ko na.
"I'll send it later, just wait for it. Thanks for the food. I enjoyed it" he said in a serious face.
Tumango lang ako at nauna siyang nag lakad palabas ng restaurant kaya mag sasara na ako.
Isinara ko na ang pinto ng restaurant, and I heard a car passing by and yes, I forgot to ask his name.
Forget it.
Agad akong sumakay sa motor ko at pinaharurot iyon paalis sa lugar kung saan ako nanggaling.
I felt my phone vibrated pero hindi ko na muna pinansin, isang beses lang naman nag vibrate so it's not that important.
Nakarating agad ako sa condo ko at nai-park ko na ang motor ko sa baba. I tapped the botton of the last floor of this building. When I get my phone inside my pocket.
I saw a messaged.
1,000,000 transferred to your bank account
see more details....
Muntik na akong malula ng dahil dun. Tinignan ng maigi ang mensahe, lintik! Bigatin pala yun. Sobrang pera.
Isang milyon?!!!! Eh 3k lang naman lahat yun.
Potangina, is he just throwing money just like that?
parang sinampal ako ng kayamanan niya, that's it? that's all? just like that? he three f*****g thousands lang naman ang babayaran pero 1M ang binayad.
Is he planning to eat to my restaurant without paying?
He's advance then.
but, damn. I forgot his name! He's like a Greek god because when I first saw him, parang nanghihihop ang mga titig niya. Also he seems so familiar to me.
Where did that happened?
- Writer
