CHAPTER 7
1390 Words
UMAGA NA, at nakaready na ako para sa pagbalik sa Maynila. Nang nasa hall na kami, hinatid na kami ng mga pulis sa airport. Nagpasalamat ako, ganun din sila.
Nang nasa eroplano na kami, umidlip naman ako. After 4 hours, nag-landing na ang eroplano kung saan kami nakasakay. Pababa na kami, marami ang nakaabang na media, usual wala naman bago. Kaya tinanong nila ako kung paano naging maayos ang mission namin sa Mindoro. Sagot ko, "Mayroon kasi kaming pagkakaisa kahit sa maliit na sangay."
Sa mga nagbabalak na magwalwal dito sa Pilipinas, I hunt you guys… anywhere, anytime I’m ready to protect my country.
At sabay kami lumakad ni Parker, napapailing sa mga media dahil sa sinagot ko at pumunta ako sa sasakyan ko. Nakaabang na pala si agent Dos.
“Dito sir.”
“Diretso tayo sa NBI building.”
“Noted captain.”
Tiningnan ko ang mga files kung ano ang available na cases. Nakita ko lahat puro Davao. Ano meron sa Davao, bakit ito lagi ang target ng mga pusher?
Tinawag ko ang isang malapit sa akin at tinanong ko siya, “Inspector, mayroon ka pa bang ibang files about sa Davao?”
“Oo sir, nandiyan sa USB na pinadala ng ating source sa Davao.”
Nang inopen ko ang USB sa laptop ko, pag-play pa lang, nagulat ako sa pinanood ko. Mayroong kumakalat na marihuana na mix ng shabu, at ang target nila mga kababaihan, kaya kailangan kong umalis para ako mismo ang mag-imbestiga.
Kaya ngayon, pumunta ako sa president para magpaalam na aalis muna ako. Si Mr. Parker ang bahala muna dito.
Tumawag ako sa bahay, kung saan ang dalawang hunghang, tulog pa yata, ‘yun sinagot nila.
“Lord, ano po yun! Bakit kayo napatawag?”
“Ready kayo bukas? May lakad tayo sa Davao.”
“Okay Lord, kami lang po ba? Isama niyo po ang The Grim Brotherhood?”
“Wag na, busy sila sa negosyo nila,” wika ko na may awtoridad.
Pagkatapos kong kausapin ang dalawa ko butler, nag-ready na kami ng mga opisyal ng NBI at agent.
Agad-agad kami dumeretso sa airport. Sa loob ng eroplano, pero hinarangan ako ng isang security. Dapat dumaan ako sa tamang proseso.
“Pero… hindi na ako nakikipagtalo. Tinawagan ko ang isang kaibigan ko, Mr. Luke Matthew Bernardo, ‘pwede mo bang tawagan ang manager mo dito sa airport, Bernardo? Kung ayaw mo, sunugin ko ito at i-ban kita sa bahay.”
“Yan ka naman, mainit ang ulo mo. Siya, tawagan ko na ang manager,” wika niya sa kabilang linya.
Wala pang isang oras, dumating ang manager. “Pasensya na po Mr. Savvy Syvlover, hindi kasi kayo kilala ng bago naming security,” paliwanag nito. “Ayos lang Mr. Guevara.”
“Tuloy na kayo sa loob. Kayo lang din ang pasahero sa ngayon,” sabi din po ng boss namin. “Tumawag lang daw po kayo kung pasusundo kayo kung nais niyong umuwi sa Maynila.”
“Okay, salamat uli.”
“Pasensya na sir, ginagawa ko lang ang trabaho ko,” depensa ng security guard.
“Don’t worry.”
“Salamat po.”
Nang kami pumasok na, deritso ako sa loob ng VIP SIT.
“Sir, coffee, wine, or juice?” tanong ng stewardess.
“Only wine!” Binigan niya ako ng wine. I think galing ito sa Europe, may tatak kasi. Aba, dapat lang kundi kunin ko dito ang 15% ko. Napa-believe mo ako dito Luke, na hindi alam ng iba na isa din akong may-ari ng airport na ito na kami lang dalawa ang nakakaalam.
MAEGELLE POV
Huli araw namin ito para maging helper sa center, yun sabi ni kapitan, kaya wala kaming magagawa ni Mariam kundi maghanap ng trabaho kahit sa bayan lang ulit.
ORAS NA PARA UMUWI, ganun pa rin ang routine namin. Dumaan kami sa palengke para bumili ng ulam namin. Nang palabas na kami ni Marian, nakita namin ang daming lalaki sa kabilang tindahan, binaliwala lang namin.
Nang malapit na kami sa bahay, natatanaw namin si tatay na para bang inaabang kami.
“Mga anak, kanina pa ako nag-alala sa inyo. Alam niyo ba kung bakit? May balita-balita kasi, meron daw mga pagawaan ng shabu dito sa atin,” tapos ang target, mga kababaihan.
“Talaga tay?” sabay pa naming sinabi ni Marian.
“Oo mga anak, buti last day niyo ngayon. Wag na kayo laging lumabas ng bahay para ligtas kayo.”
“Sige tay, siya pasok na. Bigay niyo sa nanay niyo yang pinamili para maluto at makakain tayo. Saka makapagpahinga kayo.”
“Okay tay.”
KINABUKASAN, MAAGA NA KAMI pumunta sa bayan para mamalengke ng ulam para hindi na kami bumalik pa. Lima kilo na binili namin ng meat at plus gulay saka mga needs namin.
Paglabas namin sa palengke, bigla na lang kami nilapitan ng mga pangit na ulupong na lalaki at tinutukan ng baril.
“Manong, kasing pangit ng dugong, ano ang kasalanan namin?” mahinahon na wika ko.
“Tumahimik ka,” tugon na galit niya.
“Maegelle! Maegelle! Maegelle!” hindi nagsasalita, parang nakatulala, ang tawag ni Marian. Dahil alam niya may takot at trauma na si Maegelle sa mga ganitong pangyayari, at nang bigla kong kinagat ang kamay ng lalaki, bigla kong sinipa.
Sinuntok ko ang lalaking may hawak kay Maegelle, hinawakan ko agad ang braso sabay takbo, pero naabot pa din ng lalaki ang buhok ni Maegelle.
Bigla na lang may lalaking sumulpot na parang si Spiderman. Tumulong, sinuntok at sinipa, yun nakatulog.
“Damon, Lason, kayo na bahala sa kanila.”
“Okay Lord.”
“Dalhin niyo sa municipal at report niyo na din para may silbi kayong dalawa.”
“Hala Lord, eh! Alam namin, kaya mo naman, kaya hindi kami tumulong. Ang laki-laki ng katawan niyo eh.”
Tiningnan ko lang sila ng masama.
“Ayus lang ba kayo, mga binibini?”
Umangat ng mukha si Maegelle, nagulat siya.
(Siya yun si Agent.)
Ano ang ginagawa niya dito? Ang gwapo niya naman, pilik mata niya at labi napakapasyon.
Parang siya diyos na bumaba sa lupa.
“Maegelle…” ang malakas na tawag ni Marian, ang nagpagising sa kanyang diwa.
“Mariam,” ang mahina niyang ungol. Habang tumayo siya, nagpasalamat sa lalaki na tumulong sa kanila.
“Ayus lang po kami. Kung hindi kayo dumating, baka napahamak na kami,” wika niya.
“Wala anuman, ako pala si Savvy.”
“Ako pala si Maegelle Mallory, siya ang kaibigan ko, si Marian.”
“Hello,” bati ko, “ito ba sa inyo? Mga plastik sa lupa?”
“Ay, oo po sir, sa amin po,” wika ng dalawa.
“Savvy na lang, nakakatanda naman kung sir ang itawag niyo sa akin.”
“Kayo ang bahala, S-Savvy,” tugon niya.
“Pwede ko ba kayo ihatid?”
“Tiningnan ko si Marian, umoo naman siya. Naglakad na lang kami kasi malapit naman kay Aling Lerma para bumili ng coke. Coke is life.
“Narito na tayo, S-savvy, bahay pala namin ika ni Marian.”
Ako tahimik lang kasi, ang t***k ng puso ko, hindi na tumigil sa pagtibok tulad ng nangyari sa akin noong nakita ko siya sa TV. Buti na lang, sa gitna namin si Marian, siya ang kinakausap ni Savvy.
“Tutal narito na tayo, sir, pasok muna kaya kayo para makilala niyo ang tatay, nanay.
“Nay, tay, may bisita tayo, Savvy po. Siya po ang tumulong sa amin kanina sa palengke,” may mga bastos po kasing lalaki na tinutukan kami ng baril, eh! Ayaw namin sumama sa kanila, buti dumating si Savvy.
“Hello po, magandang umaga po pala. Sakto po kasi, may bibilhin lang ako na hipon. Nakita ko sila tumatakbo kaya lumapit po ako. Wag po kayong mag-alala, nasa kulungan na sila,” ang mahabang paliwanag ni Savvy sa magulang ng dalawang dalaga.
“Ganun ba! Salamat, iho, kape kaya muna.”
“Sige po, kung mamarapatin niyo.”
“Nay, palit lang kami ni Maegelle ng damit,” paalam ni Marian.
“Sige, mga anak.”
Napabaling ako kay Maegelle, nakatingin pala sa akin. Nang tumingin ako sa kanya, mabilis siyang tumalikod. Ang cute niya, sabi ng isip ko. May kasintahan kaya siya?
Nang sumulyap siya sa akin, nahuli niyang nakatitig ako sa kanya. Nakakahiya ka, self.
- Writer
