Nandito ako ngayon sa hotel malapit sa bayan, ilang kilometro lang layo sa bahay Maegelle, ang mukha niya na parang kamukha niya si Marian Revira.
Ang mahahaba niyang pilikmata na bumagay sa mga mata niya, pero pagmasdan mo ng matagal ang kanyang mata ko mabababaag mo ang lungkot. Hindi ko alam, kung sadya ganun talaga ang kanyang mga mata. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko sa kanya? Parang may koneksyon kami sa isa't isa, marami naman ako na salamuhang babaeng, bakit sa kanya kakaiba?.
Yung para gusto ko pa siyang makilala ng lubusan. ‘Ano ba self, isipin mo ang work mo hindi babae’ nakakatawa para akong teenager.
Ngayon gabi kami magmamanman. Nakapagtanung tanung na din ako sa ibang tao isa isa lang ang sinasabi, Yung pamangkin ng kapitan.
Pero ang kapitan, matulun
