ทุกวันหลังเลิกเรียนพริ้งพลอยมีหน้าที่ต้องไปสอนพิเศษ ณ สถาบันกวดวิชาชื่อดังในตัวเมือง เป็นงานเสริมที่ทำให้เธอมีรายได้มาใช้จ่ายในแต่ละเดือน แต่ค่าตอบแทนก็ยังถือว่าน้อยนิดหากเทียบกับเม็ดเงินที่โรมและพี่สาวของเขาโอนเข้าบัญชีธนาคารให้เธอทุกเดือน
อีกทั้งบัตรเครดิตมากมายที่โรมให้ไว้ พริ้งพลอยไม่เคยใช้บัตรเหล่านั้นรูดซื้อของแม้แต่ชิ้นเดียว เพราะลำพังเงินเดือนที่เธอรับจ้างสอนพิเศษก็ทำให้มีกินมีใช้อย่างสบายๆ
จะว่าไป… ตั้งแต่เธอเริ่มทำงานเป็นติวเตอร์ เธอก็ไม่เคยแตะเงินเดือนที่สองผู้อุปการะจ่ายให้อีกเลย เงินทุกบาททุกสตางค์พริ้งพลอยเลือกที่จะเก็บเอาไว้เป็นเงินฉุกเฉินในอนาคต เผื่อวันหนึ่งเดือดร้อนต้องการใช้จะได้ไม่ต้องรบกวนโรมและเรนนี่
“ครูพริ้งครับ ผมไม่เข้าใจข้อนี้เลยครับ” เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีถือแบบฝึกหัดวิชาคณิตศาสตร์ปึกหนาเดินมาหาติวเตอร์สาว
“ไหนดูสิ” พริ้งพลอยรับกระดาษปึกหนามาวางบนโต๊ะ กวาด
