กว่าจะเลิกปาร์ตี้ก็เกือบรุ่งสาง โรมขับรถกลับถึงบ้านก็พบเจ้าของร่างเพรียวระหงกำลังนั่งดื่มกาแฟอ่านข่าวสารบ้านเมืองผ่านหน้าจอไอแพดอยู่ที่โซฟา พี่สาวส่งรอยยิ้มอบอุ่นไปทางน้องชาย วางแก้วกาแฟลงบนจานรองขณะเก็บไอแพดเครื่องโปรดวางลงข้างตัว ลุกขึ้นสวมกอดน้องชายที่เดินเข้ามาหา
“ว่าไงน้องรัก” เรนนี่ลูบแผ่นหลังกว้างด้วยความคิดถึง โรมซบหน้าลงบนบ่าเรียว สายใยพี่น้องส่งถึงกันและกัน
“เหนื่อยล่ะสิ” เดาได้จากภาษากายก็รับรู้ได้ถึงความเหนื่อยล้าที่คนเป็นน้องต้องแบกรับในฐานะผู้นำครอบครัว อ้อมกอดของญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ส่งพลังให้โรมมีแรงสู้ต่อ
“พี่มานานหรือยังครับ” สองพี่น้องนั่งคุยกัน ศิรินทิพย์นำกาแฟดำที่โรมมักดื่มเป็นประจำมาเสิร์ฟพร้อมแซนวิส
“วันนี้จะให้พี่เตรียมโต๊ะอาหารสำหรับมื้อเที่ยงไหมคะ”
ศิรินทิพย์เห็นว่าพี่น้องไม่ได้เจอหน้ากันนานหลายเดือนอาจจะอยากรับประทานอาหารร่วมกัน
“ก็ดีครับ ไม่ได้
