“เฮ้อ” เรนนี่ถอนหายใจ วันนี้ทั้งวันเธอพยายามหางานอดิเรกทำแก้เครียดก็ไม่เป็นผล ขนาดแบรนด์จิวเวลรี่ร้านโปรดทักมาแจ้งให้ทราบว่าคอลเลกชันล็อตใหม่ที่เธอให้ความสนใจได้ส่งตรงถึงช็อปไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ยังไม่สามารถช่วยให้สมองปลอดโปร่งจากความว้าวุ่น
ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กของหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้าน
เรนนี่รีบลุกจากโซฟาเดินเข้าไปหา พริ้งพลอยประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นผู้มีพระคุณยืนส่งยิ้มอยู่ตรงหน้า
“สวัสดีค่ะคุณเรนนี่” หญิงสาวยกมือไหว้ด้วยท่าทีนอบน้อม หัวคิ้วทั้งสองข้างขมวดชนอย่างสงสัย
“กำหนดกลับคือสิ้นปีนี้ไม่ใช่หรือคะ”
พริ้งพลอยจำวันที่ได้แม่นยำ เพราะก่อนที่เรนนี่จะเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศ เธอเป็นคนช่วยจัดแจงตารางงานให้อีกฝ่ายเองกับมือ
“พอดีว่าคนดูแลทางโน้นเขามีประสบการณ์เยอะ ฉันลงไปดูความเรียบร้อยนิดหน่อยก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว อยู่ต่อก็ไม่มีอะไรทำ เที่ยวชมทุกเมืองแล้วด้วย เลยร
