หลังจากอดหลับอดนอนทำธีสิตส่งอาจารย์ที่คณะมานานแรมเดือน ในที่สุดก็ผ่านการตรวจอย่างเข้มข้นเสียที พริ้งพลอยกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดเพื่อนสนิทที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง
“เรียนจบแล้วโว๊ย!” เฌอเอมกู่ร้องออกมาอย่างอัดอั้น
“เบาๆ สิเอม คนอื่นมองกันหมดแล้ว”
พริ้งพลอยตีแขนเพื่อนให้หันมองรอบกาย บรรดานักศึกษาคนอื่นต่างส่งสายตามองมาที่เธอสองคน เฌอเอมหัวเราะคิกคัก หยิบมือถือขึ้นมากดโทร.หาครอบครัวเพื่อบอกข่าวดี
“ม๊าจ๋า… หนูเรียนจบแล้วน้า” น้ำเสียงสดใสกรอกไปยังปลายสาย พริ้งพลอยที่กำลังเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเป้หยุดฟังอย่างตื่นเต้น ลุ้นว่าทางบ้านของเพื่อนจะว่าอย่างไร
“จบแล้วจริงๆ ไม่เชื่อถามพริ้งได้เลย” เฌอเอมยื่นมือถือไปตรงหน้าเพื่อน พริ้งพลอยกรอกเสียงลงไปให้ทางนั้นได้ยิน
“จริงค่ะม๊า พวกหนูทำธีสิตผ่านแล้วค่ะ” พอได้ฟังคำยืนยันจากปากของคนที่เชื่อถือได้เท่านั้นแหละ เสียงโห่ร้องดี
