Amea POV
Kagaya nang dati, nakaupo lang ako dito sa lilim ng laurel tree. This place is especial to me dito ko kasi napapalabas ang mga emosyong hindi ko maipalabas.
Napapatingin ang mga kaeskwela ko sa akin gaya din ng dati tingin pa din nila sa akin FREAK hindi ko sila masisi dahil siguro iyon ang tingin nila pero ang hindi ko matanggap ay ang bulung-bulungan nila at ang pag layo nila sa akin na para akong may sakit.
Kung hindi ba ako napunta sa katawang ito'y lalayuan ba nila ako?
Kung napunta ba ako sa normal na proseso gaya ng mga Diyos sa Olympus ay mamahalin ba nila ako?
Kung pag labas ko ba'y katulad ng Dyosa ng Katalinuhan ag mamahalin din ba ako gaya nito?
Masakit isipin na ang aking Ama pa ang makapangyarihan ito pa ang hindi nakakakita sa akin. Katulad din naman ako ni
