Hastane koridoru, geceyi yeni terk etmişti.
Floresan lambaların solgun ışıkları, Kuzey’in adımlarını takip eder gibi titriyordu.
Kuzeyin anlatımından devam:
Baran’ın söylediği o son cümle, zihnimde hâlâ yankılanıyordu:
> “Bitti sanan… kaybeder.”
odadan çıktığımda omuzlarımdaki ağırlık azalmamıştı. Savaş henüz bitmemişti, belki de daha yeni başlıyordu ama baran iyidi Kara iyidi, şimdilik bu kadarı yeterdi.
Adımlarımı ağır ağır Lara’nın odasına doğru çevirdim.
---
Kapının önünde durduğunda içerden gelen düzenli cihaz sesleri kulağına çarptı. Elimi tokmağın üzerinde bekletti; nedense kapıyı hemen açmak istemedim.
O an kendi yorgunluğunu fark etti. Omzumdaki eski kan lekeleri hâlâ oradaydı, ellerim çatlamıştı. Ama bunların hiçbiri önemli değildi. Önemli olan, içeride hâlâ nefes ala
