ELİMİ TUT

12

Hastane bahçesinden içeriye doğru yürüdü Züleyha. Kimdi bu adam? yıllar sonra gelmiş size sahip çıkacağım diyordu. Aklı karıştı karışmasına ama hiçbir yere gitmeye de niyeti yoktu. Belki okul için... Onun yeri burasıydı. Okulunu kazanacak ve bitirecek yine bu köye gelecek, babasının çeşmesinin başına gidecek, elini yüzünü yıkayacak, mezarına varacak başardım Baba okudum öğretmen oldum diyecekti... Tüm sevdikleri bu köydeydi Ninesi, Melek ... Tüm hayatı boyunca bu köyün dışında gittiği tek yer Amasyaydı. Nasıl yaşardılar onlar ancak televizyonda gördükleri o büyük şehir İstanbulda... Dedesinin bal kızı başaracaktı emindi... En büyük hayali buydu. Bu adamlar onun kafasını karıştırmamalıydı. Hedeflerinden vazgeçemezdi.

Odaya girdiğinde ninesinin başında yengesini ve Memet'i görmeyi hiç beklemiyordu. Kaç gündür gelmemişlerdi bugün de nereden çıkmışlardı? Yine de "hoş geldiniz" dedi. Yengesi " Hoş bulduk Maşallah anam da iyi, toparlamış. Züleyha sen bugün dinlen anama ben bakacağım"dedi. Züleyha yengesinin bu garip kaynana sevgisine anlam veremeyip, yadırgasada hemen teleşla "gerek yok yenge senin işin gücün vardır. Sen git köye ben burada kalırım ninemi bırakamam" dedi. Kız hiç olur mu öyle şey benim de anam o. Hallettim ben her bi işimi. Kaç gündür buralarda perişan oldun. Bir banyonu falan yaparsın kaç gündür hastanedesin, dinlen yarın yine getirir Memet seni" dedi.

Memet ninesine manalı bir bakış atıp "gelirim nine ben yine birşey ihtiyaç olursa ararsınız" diyerek dışarı çıktı. Ninesi Memetle göndermeyi hiç istemese de Züleyha'nın perişan haline üzüldü. "kızım bugün de Fatma kalsın sen dinlen bu gece, yarın yine gelirsin. Doktorda bir şey demiyor ki daha ne kadar kalacağımız belli bile değil. Hem misafirler de var. Muhtar ilgileniyor ama sen yine de sor bi ihtiyaçları varmı? " deyince Fatma daha fazla merakına engel olamadı " Kim o misafirler ana " diye atıldı söze.

Hasibe hanım Hüseyin'in Ali İhsan'ı görmekten pek memnun olmayacağına emindi ama onun aklındaki saçmalıklara son verecebilek tek kişinin de Ali İhsan olduğundan şüphesi yoktu. Züleyhasını ancak ona emanet edebilirdi. Hüseyin de ne düşünürse düşünsündü. Nasıl olsa yeğeni burda olduğu sürece eninde sonunda karşı karşıya geleceklerdi. O yüzden Fatma' ya söylemekte bi sakınca görmedi. " Yeğenim Ali İhsan geldi. Hüseyin'e de söyle bi densizlik etmesin. O adam da kolay şeyler yaşamadı. Geçmiş geçti gitti... Kırgınlık dargınlık etmek, yüreğe yük etmek imiş. Yüreğimdeki yükleri taşıyamadığımda anladım ben... Söyle o kocana açmasın eski defterleri..." dedi. İçindeki sıkıntı rahatsızlığından mı yoksa olacakların içini sıkmasından mı bilemiyordu. Yine de Züleyhaya belli etmemeye çalışarak, aklı kalmasın diye tebessüm etti.

Fatma ise hala kim olduklarını sonunda öğrendiği misafirin şokudaydaydı. Bunca yıl sonra gelmesini kendileri açısından pek hayra yormadı. Hüseyinde hem planları hem de bu Ali İhsan yüzünden iyice zıvanadan çıkacaktı ama yapacak birşey yok böyle olması gerek dedi içinden. Korku dört bi yanını sarsada bu gece Züleyha tamamen Memet'in olacaktı. Sonrası umrunda da değil di. O, Memet'e nikahına al, namusumu temizle diye gelecek yalvaracaktı nasıl olsa.

Züleyha hiç istemeye istemeye "o zaman bi misafirlere bakayım, Sonrada köye gideyim. Sabah erkenden gelirim ama ninem ben gelene kadar Allah'a emanet ol" dedi yengesi Fatma'ya bakarak.

Züleyha Memet'le köye yalnız gitmeyi istemediğinden odadan çıkınca hemen Meleği aradı. Belki onunla gelir yalnız bırakmazdı.

...