Bacaklarını karnına doğru çeken Firuze abisinin saçlarını okşamasıyla rahatlıyordu. Günlerdir yattığı yerden kalkmayan genç kadın abisinin onunla bebek gibi ilgilenmesinden memnundu da. Ağzını açmıyordu, açarsa içinde tuttuklarını abisine birer birer anlatacaktı. Bir yanı yaşadığı her şeyi anlatmasını söylüyor, diğer yanı onu durduruyordu
Sıkıntıyla iç çektiğinde abisi saçlarını öpüp, "Hadi oturalım," dedi ellerini koltuk atlarına yerleştirerek. Onu incitmeden koltuğa oturup karışan saçlarını düzeltti.
"Günlerdir buradayız ağzını bir kere bile açmadın. Konuşsana güzelim, abini üzme lütfen. Seni o evden erken kurtaramadığım için pişmanım, konuş ki vicdanım beni boğmasın."
Kuruyun dudaklarını diliyle ıslattı Firuze. "Avşin'den haber var mı?" dedi elini boğazına götürerek. Günlerdir konuşm
