บทที่ 17 เพื่อนใหม่
ปราบกลายเป็นบุคคลที่ถูกทิ้งในวงสนทนาทันที เพราะกลายเป็นว่าแม่ของเขาเหมือนจะพึงพอใจกับเฌอรินเป็นอย่างมาก ที่สำคัญสองคนนั้นกลับเข้ากันได้ดีกว่าที่เขาคิดเอาไว้
ปริณดาเดินเข้าไปกอดแขนของเฌอรินอย่างสนิทสนม เสมือนว่าเธอกำลังได้ลูกสาวเข้ามาเพิ่มอีกหนึ่งคน
“แล้วตอนอยู่ทีบ้านหลังนั้น พี่ปราบได้แกล้งอะไรหนูอีกหรือเปล่าบอกแม่ได้นะ แม่จัดการให้” ปรินดาถาม ทำเอาคนฟังอย่างเฌอรินรู้สึกเหมือนจะกดดันขึ้นมา แต่ไม่ใช่เพราะว่าคำถามนั้นยาก ทว่าเพราะตอนนี้เธอรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากสายตาปราบต่างหาก
ดูท่าว่าถ้ากลับไปบ้านนั่นเธอคงจะโดนชายหนุ่มร้ายใส่มากกว่าเดิมอีกเท่าตัว
“เออ...พี่ปราบอ่อนโยนแล้วก็ดูแลรินดีมากเลยค่ะ รินรู้สึกตัวเองโชคดีมากที่ได้มาเจอกับพี่ปราบ” คำโกหกคำโตถูกพูดออกไปอีกครั้ง
“อืมดี ๆ แม่ก็ไม่คิดว่าตาปราบจะอ่อนโยนกับคนอื่นเป็นด้วย อย่างไงแล้วแม่ฝากเจ้าลูกชายคนนี้ด้วยนะ หน
