บทที่ 21 หึงหรือว่าหวง
ร้านอาหารริมทะเล
กุ้งเผาตัวโต และซาชิมิถูกนำมาเสิร์ฟเรียงรายจนเต็มโต๊ะ ปราบแทบจะไม่พูดอะไรกับหญิงสาวเลยถ้าหากไม่จำเป็น ต่อให้จะอยู่กันสองต่อสองแต่ก็เหมือนว่าเขามาเที่ยวที่นี่คนเดียวมากกว่า ถึงอย่างนั้นเฌอรินกลับรู้สึกได้ถึงความผ่อนคลายจากก่อน ๆ ที่มีมา
“คุณปราบสั่งมาเยอะมาก รินจะกินหมดไหมเนี่ย”
“กิน ๆ ไปเถอน่า” ปราบเอ่ยเสียงเรียบ แต่ก็มองคนตรงหน้าที่ยิ้มออกมาอย่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ดูเหมือนว่าเป็นรอยยิ้มที่แตกต่างจากข้อมูลที่เขาได้มาลิบลับ เธอดูเหมือนไม่มีพิษมีใจก็จริง แต่ก็ไม่รู้ว่านี่เป็นการหลอกล่อให้ผู้ชายหลงตายใจเพราะมารยาร้อยเล่มเกวียนหรือเปล่า
...
Rrrrrr
อยู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากบริษัท ปราบยกมือถือขึ้นมาดู ก่อนจะถือสายแล้วเดินออกไปคุยด้านนอก
หญิงสาวมองตามด้วยรอยยิ้มก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปอาหารและบรรยากาศในร้านเล่น ๆ ฆ่าเวลา ก่อนที่ไม่กี่นาทีต่
