How To Marry Your Step-Brother

Paano nga ba mapaibig ang step brother mo? Sabihin na natin na paano ba natin mapapakasalan ang step brother na mahal na mahal mo? Well… para sa akin? Palagay ko ay kailangan muna natin magsimula sa umpisa. Ibabahagi ko sa inyo kung paano ko pilitin ang isang tadhana na alam kong malabong mangyari. Mga paraan kung paano nga ba mahuhulog ang step brother mo sa iyo. “Tapos ka na?” tumingin ako kay Lhou nang tanungin niya ako. “Hindi pa, e. May ginawa kasi akong kwento. Ang title ay ‘How to marry your step brother,” sabi ko na may taas-taas pa ng tingin sa kaniya. Siya naman itong gulat na gulat akong tignan at umiling pa. “Nakakabigla ka na talaga, Ambi. Hindi ko alam kung ano’ng meron sa utak mo at kailangan mo pang magsulat ng kwento sa gitna nang maraming gawain.” Tumaray ako nang ngumuso na lang sa kaniya. Hindi ko na pinansin pa ang iba niyang pinagsasabi sa akin, dahil alam ko nanaman ang mga iyon. Sa tatlong buwan na nawala si Rui. Which is my step-brother ay parang nasiraan rin ako ng bait. Siguro marami ang nagtatanong kung bakit mahal na mahal ko ang step-brother ko. Okay, let me tell you what happened years-years ago. “Hayop kang bata ka!” sabay bato sa akin ng bote ng aking tiyahin. “Tama na po!” sigaw ko nang tamaan ako ng bote sa aking mukha. “Kung hindi ka lang sana iniwan ng nanay mong inutil ay hindi sana kami nagkakaganito!” sigaw pa nito sa akin habang ako ay naiyak. Huwag na natin pahabain ang kwento. Hindi talaga ako tintrato ng tiyuhin at tiyahin ko na maayos na bata. Saan ka ba makakakita ng damit na mas maayos pa ang basahan kaysa sa sarili nilang pamangkin? Ang panty ko nga… wala pala akong panty. Anyways! Tapos na iyon, dahil noong tumakbo para mag-chill-chill noong ako ay two years old. Yes! Marunong na akong mag-emote noong kabataan ko! Ay may nagbigay sa akin ng shell na isang gwapong lalaki na hindi naman siguro katandaan sa akin. Isang taon lang naman ang tanda niya sa akin. Ngumiti pa siya sa akin noon at pinunasan ang luha ko. Ang sabi niya pa sa akin ay… “Don’t cry na, ah…” with his angelic and lovely voice. After no’n? Inampon ako ng nanay niya. Ang akala ko nga ay gagawin lamang akong scholar, pero in the end? Naging kapatid ako ng crush ko. “Ayan nanaman siya… nababaliw nanaman.” Tumaas ang tingin ko sa aking kaibigan na si Lhou nang para bang sawang-sawa na siyang makita ang buhay ko. “Iba talaga ang nagagawa ng Relasco na iyan sa buhay mo,” iling niya pang sabi. “Inspired lang…” nang sabihin ko iyon ay parang nanlaki ang butas ng kaniyang ilong. “Ha? Inspired? Nakikita mo ‘to?” sabay taas ng isang papel sa aking mukha. “Seventy-Eight! Wow! Ang bait ni Ma’am Batungbakal, dahil hindi ka seventy-five. Look! Seventy-six, partida! Filipino subject ‘to!” hinila ko na lamang ang aking test paper at tinarayan siya saglit. “Alam mo kasi… nag-aaral naman ako ng maayos, e! nahihirapan lang talaga ako kapag hindi ako inspired.” “Inspired…” panggagaya niya sa aking boses. “Expired, be! Hindi na ‘yan inspired…” gaya niya muli sa aking boses. Simula nang umalis si Relasco Uigo Hampton o mas kilala bilang aking step-brother Rui na mahal na mahal ko ay bumaba na rin ang grades ko. Hindi naman siya ang sinisisi ko kung bakit, pero minsan ay napapaisip ako kung nasaan siya. Hindi naman kasi kami naging close na, after naming mag-grade five. Pumasok si Nanay Imani sa kwarto nang makita niya kaming nag-uusap ni Lhou. “Kumusta naman ang pag-aaral niyong dalawa para sa exam niyo?” tanong ni nanay at humiga sa aking kama. “Ako lang po ang nag-aaral, Tita,” sagot ni Lhou na pinanlakihan ko naman siya ng mata. “Ang utak po kasi ng anak niyo ay nasa ibang bansa,” sunod pa nitong sabi na ikinapikit ko na lamang. “Kawawa naman ang anak ko… siguro ay masyado kang na broken hearted noong iwan ka ng Kuya Rui mo…” hawak pa ni nanay sa kaniyang dibdib. “Pwede ka naman siguro mag-aral doon, hindi ba? Ikaw, Lhou? Gusto mo ba? Sagot ko na ang lahat! Samahan mo lang si Ambi.” Umiling si Lhou sa gusto ni nanay nang hawakan ko naman ang braso ni nanay at pigilan ito. “Tita, hindi naman po kaagad makakapasok si Ambi, kung ang grades niya po ay ganiyan. Mahirap po makapasok sa ibang bansa, lalo na sa school na pinapasukan ni Kuya Relasco.” Mas lalo akong pinanghinaan ng loob. “Ambi! Gagawa ako ng paraan para makapasok ka lang sa school na iyon. Kung kailangan ubusin ko lahat ng pera ng ama mo ay gagawin ko.” mas lalo akong umiling! “Nay! ‘Wag na po! Gusto ko kasi ay iyong magpupursigi ako!” ang ngiti ni nanay na aking nakita ngayon ay napaka-genuine.     “Naiintindihan ko ang iyong gusto…” hawak niya pa sa aking ulo nang haplusin niya iyon. “O, siya! Mag-aral ka na… para makasama mo na ang Kuya Rui mo sa ibang bansa, ha?” sabay kindat pa nito sa akin. Well! Hindi ko naman binigo ang nanay ko nang mabigyan ko siya ng sapat na grade para makapasok ng senior high para sa ibang bansa! “Nay? Tay? Huwag niyo pong sasabihin kay Kuya Rui, ha? Hayaan niyo po akong magpakita sa kaniya. Gagawa pa po kasi ang tyempo. Baka mamaya kapag nakita niya ako roon ay parang tinubuan na po iyon ng pakpak para makauwi rito.” Nagtawanan naman silang dalawa nang inihahatid nila ako sa kotse. “Naroon na ang condo unit na binili ko para sa ‘yo. Mag-iingat ka, Ambi. Malapit-lapit lang ang condo unit na iyon sa kapatid mo,” sabi ng tatay ko nang makasakay na ako ng eroplano. Pagod na pagod akong nakaapak sa United State of America nang hindi ko akalain na malamig pala rito! Nakuha ko pang mag-crop top! Hinanap ko sa aking gilid ang binili ni nanay na blazer nang wala na iyon sa gilid ng aking maleta. “Dito ko lang ‘yon nilagay, e! Hala! May letter pa naman ‘yon para kay Kuya!” nanghihinayang kong sambit nang maglakad na lamang ako na para bang magyeyelo na. Nakarating ako sa condo ko nang makapasok ako. “Hello! You must be Ambi?” tanong ng Americana sa akin nang tumungo lamang ako. “Ah… yes! I’m Ambi,” pakilala ko pang sabi. “Here are the keys, and if you don’t mind, I can tour you in your suite... If that’s fine with you?” ngumiti lamang ako sa dahan-dahan ng kaniyang pananalita sa akin. “Yeah! Sure!” nawa’y Lord! ‘Wag niyo po sanang abusing ang dugo ko sa pagkaka-english nila sa akin! Nang makaakyat kami ay dire-diretso kaming naglakad sa isang hallway na kulay white and gold. Halos parang yayamanin talaga ang style. “You have a card, which you can just swipe or tap. You also have keypad locks. I wrote the code in this paper.” Sabay bigay sa akin ng isang papel. “But I suggest that you change the passcode, and you have the actual keys.” Turo niya pa sa hawak kong susi na aking pang itinaas. “Right,” ayon na lamang ang sagot ko nang buksan niya ang pinto at i-tour ako sa loob na medyo malaking unit na ibinili ni tatay. Kaya nang matapos niya akong i-tour sa loob at turu-turuan ng gagawin ay sinamahan ko siya papalabas ng pinto. “If you want something to eat…” hindi ko na naintindihan ang iba nang makita ko sa gilid ko ang nagbubukas ng passcode sa katabi ng aking unit. Magandang babae at matangkad, parang model kung tignan. Ngumiti rin siya sa akin nang mabuksan niya ang pinto at makapasok sa loob. “Also! Your brother is your neighbor. That’s his suite.” Nanlaki ang mata ko sa kaniyang sinabi. Itinuro niya ang pinto na pinasukan ng magandang babae. “What?!” tila malakas kong sigaw at para bang mahuhulog sa aking kinatatayuan nang mahawakan ng babaeng Americana ang braso ko. “Are you okay? Do you want me to call your brother?” “’Wag! Ay! No! No!” erase-erase ko pang sabi sa kaniya na may pakaway-kaway effect. “Does he know that I live in here?” turo ko sa loob ng aking suite. “No. do you want me to tell your brother-” “Please, don’t! He’s gonna kill me.” Natawa naman ang babae nang tumungo-tungo ito at nagpaalam sa akin. Isinarado ko ang pinto nang kagatin ko ang aking labi. “May girl friend na si Kuya!” iyak kong sabi… “At ang ganda-ganda niya pa!” sabay hikbi ko, kahit alam kong ang pangit-pangit kong umiyak.