วิจัยเถื่อน nc ++

เควิน

เควิน talk

สวัสดีครับผมเควินเป็น ผอ. ของบริษัทวิจัยเกี่ยวกับยารักษาโรคแห่งหนึ่งของครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียและส่งไปทางยุโรปด้วย และบริษัทของผมยังมียาต้องห้ามที่ทุกคนไม่ไม่นำมาใช้กันผมก็เอามาใช้ด้วย ผมยังเป็นคนชอบทดลองยากับสัตว์หลายชนิดรวมถึงคนด้วยที่ผมชอบทดลอง เพราะผมมีความสุขและสนุกเวลาได้เห็นคนล้มลงดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น มันทำให้ผมรู้ตื่นเต้นทุกครั้ง หัวใจของผมมันเต้นแรงมากๆเลือดในร่างกายสูบฉีด สารอะดรีนาลีนหลั่งในร่างกาย มันทำให้ร่างกายของผมกระชุ่มกระชวย หึหึ ใช่ครับผมกับเวกัสเรารสนิยมคล้ายกัน หรือจะคล้ายพี่ชายของด้วย แกรนิคบ้างล่ะรวมเราคล้ายกันหมด แล้วแต่อารมณ์เหมือนตอนนี้ครับ ผมเดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน ผมเห็นยัยป้าเชื้อรากำลังนั่งอ่านนิยายหมอดิสม์ nc ++ ถามว่าผมรู้ได้ยังไง ก็หน้าปกไงครับ นิยายอีโรติกซะด้วยเห็นหน้าหงิมๆแบบนี้ หาอะไรสนุกๆทำดีกว่า หึหึ จบครับ

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้

เควินเดินเข้ามาในห้องรับแขก เขาเดินผ่านมาเห็นราเม็งกำลังอ่านหนังสือนิยายอีโรติกอยู่ เธอนั่งอมยิ้มหัวเราะคิกคัก หน้าแดงบ้างเขินบ้าง ไม่รู้ว่าเขินอะไรเควินเลยเข้ามานั่งใกล้ๆ เขาปลายตามองคนตัวเล็กข้าง แต่สายตาของเขากับปลายตามองในหนังสือนิยาย และพอดีกับเนื้อเรื่องในหนังสือเป็นเนื้อเรื่องบรรยายตอนพระเอกกำลังกินนางเอกอยู่ เควินอ้าปากค้าง เขาตาปลายมองคนตัวเล็กที่หน้าแดงเขินอายอยู่

" ในนิยายจะเขียนให้ใหญ่ขนาดไหนก็ได้ อยากเห็นของจริงไหมล่ะ?" เควินถามราเม็งออกมารอยยิ้มมีเลศนัยที่มุมปาก ราเม็งตกใจรีบปิดหนังสือนิยายทันที หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม เธอพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกเพื่อระงับความตื่นเต้นด้านในไว้ ปากเล็กสั่นเล็กน้อย

" ไอ้เด็กบ้า ถอยไปห่างๆเลย " ราเม็งพูดออกมาอายๆ 'ทำไมอ่ะ ถึงเธออ่านนิยายอีโรติกก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะหื่นนี้ แค่เรียนรู้ไว้เฉย เผื่ออนาคตมีคนที่เธอยอมเสียสาวให้จะได้เรียนรู้ท่ารุกรับกับเขาไง' เควินปลายตามองแล้วดันตัวลุกขึ้นยืน แล้วเขาหันหน้ามายืนต่างข้ามคนตัวเล็กที่หันหน้าหนี จมูกที่รั้งขึ้นมันน่ากัดให้ขาดจะได้ไม่มีไว้หายใจเข้าปอดและไม่ได้มาทำลอยหน้าลอยตาใส่เขา เขาอยากจะเห็นราเม็งทุรนทุรายลงตรงหน้าของเขาจริงๆ

" อยากเห็นไหมล่ะป้าของจริงใหญ่กว่าไอ้พระเอกที่เป็นหมอน่ะ ดูดิเป้ากางเกงตุงมากเลยเห็นไหม" เควินพูดออกมาให้คนตัวเล็กตรงหน้าหันมามอง ราเม็งปลายตามามองเล็กน้อย ปากเล็กอ้าปากค้าง หน้าแดงอายๆมือเล็กสั่นเทา หัวใจแทบเต้นออกมาด้านนอก เควินก้มลงมองคนตัวเล็กแล้วยกยิ้มร้ายออกมา มือหนายกขึ้นมาทั้งสองข้างแล้วปลดเข็มขัดหนังออก ราเม็งรีบหันหน้าหนี

" เล็กเท่าเข็มยังกล้าจะเอามาโชว์นะ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน" ราเม็งพูดมาเสียงเบา เควินได้ยินเขาขบกรามแน่นพร้อมกระโดดขึ้นคล่อมคนตัวเล็ก มือหนาจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นเหนือศีรษะ เป้าของเขาถูกที่สามเหลี่ยมอวบอูมเบาๆ ราเม็งตกใจเธอ พยายามดิ้นแต่ดิ้นไม่ได้เพราะโดนคนตัวโตทับไม่ออมแรงเลย หัวใจดวงน้อยแทบจะระเบิดแล้ว เควินก้มลงมาใกล้ๆข้างใบหูเล็ก

" ลองแม่งที่ห้องรับแขกนี้แหละ เร้าใจดี หึหึ" เขาพูดออกมารอดไรฟันที่ข้างใบหูเล็ก พร้อมกัดติ่งหูเล็กแรงๆอย่างโมโห ขาเล็กพยายามดิ้นรนแต่โดนทับไว้แน่นๆ เป้ากางเกงที่ตุงขยับเบาๆเพื่อถูกับสามเหลี่ยมอวบอูม ราเม็งถึงริมฝีปากล่างแน่น

" รู้สึกชอบล่ะสิ หึหึ" เควินพูดออกมาเสียงเหี้ยมที่ข้างใบหูเล็กพร้อมกัดที่ติ่งหูเล็กแรงๆและดูดติ่งหูเล็กเข้าปากลิ้นร้อนเลียเล่นหยอกเย้า

" อ๊ะ เจ็บนะไอ้บ้า" ราเม็งร้องออกมา เธอพยายามดิ้นให้หลุดแต่โดนร่างกายที่แข็งแรงและหนักของเควินทับไว้ จนไม่สามารถขยับได้ รอยยิ้มเหี้ยมยกยิ้มที่มุมปาก

" แล้วไงว่ะ อยากปากดีเอง ฉันจะลงโทษให้ใจขาดตายไปเลย หึหึ" เควินกระซิบข้างใบหูเล็กเสียงเหี้ยมๆ เขาก้มจะก้มลงไปที่ซอกคอขาวเพื่อกัดด้วยฟันคมสั่งสอนแต่เขาต้องชะงัก

"ทำอะไรกันน่ะ?" เสียงมัมลินเอ่ยถามเสียงดัง เพราะภาพที่ท่านเห็นตอนนี้คือเควินขึ้นคล่อมบนตัวของราเม็ง มือเรียวของเควินจับข้อมือเล็กของราเม็งยกขึ้นเหนือศีรษะ เควินปลายตามามองหน้ามัมลินเล็กน้อยด้วยอารมณ์เสีย แต่เขาก็ยังไม่ยองลงจากตัวของราเม็งเลย ราเม็งพยายามดิ้นแต่ดิ้นไม่หลุด หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม ช่วงล่างที่เควินพยายามเสียดสีไม่ยอม มันทำให้เธอพยายามกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ

" มัมครับไม่มีอะไรหรอกเราแค่หยอกกันเล่น" เควินพูดออกมาใบหน้าสบายๆไม่กังวลอะไรเลย ผิดกับราเม็งที่ตื่นกลัวไม่หาย หัวใจดวงน้อยแทบระเบิดแตกออกมาเพราะมันเต้นแรงมาก มัมลินอ้าปากค้าง บนโซฟาห้องรับแขกท่าหยอกเล่นกันคือมันล่อแหลมอย่างนี้

" คุณป้าค่ะ ช่วยราด้วยไอ้หื่นมัน..อื้อ" ราเม็งเรียกมัมลินให้ช่วย เควินรีบยกมือเรียวขึ้นปิดปากเล็กไว้ เขาขบกรามแน่น ' ดื้อมากเขาอยากจะกัดให้เลือดไหลออกมาเพื่อชิมรสชาติว่าจะอร่อยแค่ไหม ' เขาพลางคิดสายตาของเควินเหี้ยมเกรียมจ้องมองคนตัวเล็กด้านล่างไม่วางตา

" ทำอะไรกันนะ?" แด๊ดมาตินเดินเข้ามาห้องรับแขกอีกคนแต่ต้องตกใจที่ลูกชายคนสุดท้องขึ้นคล่อมผู้หญิงที่มาอาศัยในบ้าน ราเม็งหน้าแดงอายๆ พยายามดิ้นแและส่ายหน้าเธอพยายามร้องให้แด๊ดมาตินช่วย แต่คนตัวโตยังนั่งทับด้ายบนไม่ยอมขยับไปไหนเลยเควินไม่แคร์สายตาของแด๊ดและมัมเลย เขายังกดคนตัวเล็กด้านล่างแน่น มือหนาปิดปากเล็กไม่ยอมปล่อย จมูกเล็กพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆทั้งอายและตื่นกลัวเควิน

" แด๊ดผมแค่หยอกยัยป้าเล่นเฉยๆครับ" เควินตอบแด๊ดมาตินเสียงนิ่งเขาทำตาดุใส่ราเม็งให้เธอกลัว ราเม็งส่ายหน้ารัวๆ

" ปล่อยหนูราเดี๋ยวนี้ตาเค แล้วก็ลงจากตัวหนูราซะ" มัมลินบอกเสียงแข็งด้วยอารมณ์เริ่มโกรธลูกชาย เควินส่ายหน้าเขาไม่ยอมปล่อย ก็ราเม็งว่าของเขาเล็ก เขาจะเอาอัดปากเล็กให้เต็มจนหายใจไม่ออกเลย ให้ตายด้วยมังกรใหญ่ของเขานี้แหละ มัมลินจ้องมองดูหน้าลูกชอบแล้วถอนหายใจ เพราะรู้นิสัยลูกชายดีว่าชอบเอาแต่ใจขนาดไหน อะไรที่โดนขัดใจหรือดูถูกนั้นแหละคือความท้าทาย

" ไม่! ครับ ผมไม่ปล่อย" เควินบอกเสียงนิ่งแววตาของเหี้ยมเกรียมมองราเม็งไม่วางตา ราเม็งทำหน้าจะร้องไห้ เพราะด้านในตอนนี้มันกลัวเควินมาก มัมลินอ้าปากค้าง แด๊ดมาตินกับกับอึ้ง

" อื้อ อื้อ" ราเม็งร้องออกมา เธอสบตากับเควินที่เขาจ้องมองเธออย่างจะกินเธอไปทั้งตัว

" ถ้าแกไม่ปล่อยหนูราแกก็พาขึ้นไปบนห้อง อย่ามาทำที่ห้องรับแขก " มัมลินพูดออกมา อกจะแตกเพราะลูกชายจะกินผู้หญิงกลางห้องรับแขก

" ครับ" เควินตอบรับทันที ราเม็งรีบส่ายหน้าห้ามหัวใจดวงน้อยแทบร่วงหล่นลงไปกองกับพื้นเพราะคำพูดของมัมลิน เควินยิ้มเหี้ยมๆ ด้วยความดีใจ เขาจะทำให้เห็นว่าความใหญ่ที่ได้มาจากแด๊ดเยอะ เควินปล่อยมือหนาออกจากปากเล็ก ราเม็งรีบสูดเอาอากาศเข้าปอดลึกๆ

" คุณลุง คุณป้า ช่วยราด้วยค่ะ " ราเม็งหันหน้ามามองมัมลินและแด๊ดมาติน หน้าใบหน้าสงสาร มัมลินยกยิ้มร้าย

" ปล่อยหนูราตาเค! " มัมลินพูดออกมาเสียงดัง เธอพยายามส่ายหน้ารัวๆปากเล็กสั่นเทา เควินปลายตามองมัมลินและหันมามองคนตัวเล็กด้านล่าง เขายังไม่ยอมลงจากตัวของเธอเลย มือเล็กยังโดนรอบไว้ไม่ยอมปล่อย แด๊ดมาตินจ้องมองการกระทำของเควินนิ่งเพราะรู้ดีว่านิสัยเควินเป็นยังไง

" ไม่ครับ " เควินพูดออกมาเสียงเหี้ยม ราเม็งอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

" ไอ้เด็กเอาแต่ใจ ไอ้บ้า อ๊ะ เจ็บ.." ราเม็งด่าเควินเสียงที่พยายามเป่งออกมาให้ดัง เควินก้มลงไปกัดที่ลำคอขาวและดูดเเรงๆให้เลือดซึมไหลออกมาเข้าปาก รอยที่คอของคนตัวเล็กสีกุหลาบขึ้นทันที เขากลืนเลือดกินเข้าปากอร่อยด้วยความโมโห เควินเงยหน้ามองคนตัวเล็กด้านล่างที่ทำหน้าเหยเกอยู่เขายกยิ้มสะใจ มัมลินถึงกับส่ายหน้าเบาๆกับกราะทำของเควิน และมัมลินอยากจะห้ามราเม็งแต่ท่านได้แต่อ้าปากค้างยกมือกลุ้มขมับเพราะท่านอยากจะบอกราเม็งเหลือเกินว่าอย่าด่าไอ้ลูกชายตัวดี เพราะมันทำให้อารมณ์ด้านในเควินยิ่งเดือด

" หึหึ ฉันจะขย้ำเธอให้แหลกคามือ " เควินหัวเราะในลำคอหนา มัมลินและแด๊ดมาตินหันไปมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า ' เควินด้านมืดที่คนในครอบครัวรู้ได้ปรากฏขึ้น '

" ตาเคพอแล้ว แด๊ดขอ" แด๊ดมาตินพูดออกมาเสียงนิ่งพลางจ้องมองเควินที่ไม่ยอมลงจากตัวราเม็งสักที ราเม็งน้ำตาคลอเบ้า

" .........." เควินได้ยินคำพูดของแด๊ดมาตินแต่เขายังเงียบเฉย เเววตาดุดันยังพยายามมองคนตัวเล็กที่อยู่ด้านล่างนิ่ง ราเม็งขบกรามแน่น มัมลินถอนหายใจออกมาแรงๆ พลางเดินเข้าไปใกล้คนทั้งคู่ แต่ต้องชะงักเท้าเพราะคำพูดของเควิน

" ผมไม่ปล่อยเด็ดขาด คนปากดีต้องโดนลงโทษ" เควินพูดออกมาแววตาที่จ้องมองคนตัวเล็กด้านล่างดุดัน

" งั้นแด๊ดกับมัมดูด้วย แกจะลงโทษอย่างไร?" แด๊ดมาตินพูดออกมา เควินยกยิ้มเหี้ยม พร้อมก้มลงไปหาคนตัวเล็ก เขาใช้ฟันคมกัดที่ริมฝีปากล่างของราเม็งแรงๆและดูดแรงๆให้ติดปากของเขา ริมฝีปากที่แตกเป็นแผลมีเลือดซึมออกมา ลิ้นร้อนค่อยแลบออกมาเลียกินเลือดที่ซึมออกมาที่ริมฝีปากเล็กแตก ราเม็งทั้งอายทั้งเจ็บความรู้สึกหลากหลายหัวใจแทบหยุดเต้น เพราะเธอทำอะไรไม่ได้ น้ำตาร่วงออกจากหางตาเพราะเจ็บจากรอยแผลและแรงๆกัดจากฟันคม มัมลินและแด๊ดมาตินได้แต่ยืนมองนิ่งๆ ทั้งสองคนรู้ดีว่ายิ่งห้ามอารมณ์เควินที่มันอยู่ด้านในอย่างเดือดดาล

" สบายใจหรือยัง?" แด๊ดมาตินถามลูกชาย ที่ตอนนี้เควินดูดเลียกินเลือดของราเม็งอย่างเมามัน ลิ้นร้อนเลียแทะโลมที่ ขอบปากเล็ก ราเม็งได้แต่ปล่อยเลยตามเลยเพราะดิ้นไม่หลุด เควินปลายตามองแด๊ดเล็กน้อย เขาถอนหายใจแรงๆพร้อมดันตัวลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป ราเม็งถึงกลับทำหน้าไม่ถูก มัมลินเดินเข้ามากอดปลอบราเม็ง ราเม็งโผ่ลเข้ากอดมัมลินด้วยความกลัวและตกใจ