HAYAT
Toygar kapıya bakarak panik içerisinde “Babam!” dedi. Gözleri faltaşı gibi açılmıştı, yüzü bembeyaz kesilmişti adeta. “Şimdi yandık. Bizi görmeden imkanı yok gitmez, kapıda dikilir durur.”
Ona başkasıyla yattığımı söylediğim halde beni ele vermeyecekti demek. Şaşkındım, hem de çok şaşkındım, ama babasının odanın kapısına dayanması yüzünden bunu konuşacak, tartışacak zaman değildi hiç. Kalbim göğsümde deli gibi çarpıyordu, Toygar’a fısıldar gibi “Ne yapacağız?” derken, babası Demir ağa kapının arkasından “Toygar kapıyı aç!” dedi bir kez daha.
Dışarıdaki sesler gittikçe artıyordu. Toygar banyoyu işaret etti. Kısık sesle “Banyoya git, ben hallederim” dedi. “Seni bu halde görmesin,”
“Tamam” deyip bir elimle havluyu yarama bastırırken diğer elimdeki çantayla banyoya gittim. Kapıyı kap
