HAYAT
Hastaneden çıkıp arabaya bindik. Toygar benimle tek kelime bile konuşmuyordu. Aracı çalıştırdı. Bu sırada telefonum çaldı, titreşimi cebimde hissedince hemen çıkardım. Ekranında Arjin'in adı yanıp sönüyordu. “Arkadaşım arıyor” deyip cevap verdim, sesimi mümkün olduğunca normal tutmaya çalışarak. “Efendim”
Arjin bana direkt, hiç lafı dolandırmadan “Dün gece nasıl geçti?” diye sordu, sesinde hem merak hem de endişe karışımı bir ton vardı; biliyordum, bütün gece uyumamış, benim için dua etmişti muhtemelen.
“Sıkıntı yok,” dedim kısaca, yalan söylemek istemiyordum ama detaylara da giremezdim. Yanımda Toygar'ın olduğunu anladı hemen, sesinden belliydi; uzatmadı konuyu. “Deva yanımda. Seni gitmeden önce görebilmemiz mümkün mü?” diye sordu bu sefer.
“Şimdi annemlere gidiyoruz. Görüşebile
