ใต้เงาพยัคฆ์เงื้อมมือราชสีห์

ตอนที่ 7 สัมภาษณ์แบบใจละลาย(2)NC

ไดลอนเผยรอยยิ้มแสดงถึงความอิ่มเอมจนออกมาทางสายตาที่มันเปล่งประกาย เขายอมรับว่ารู้สึกดีกับเธอตั้งแต่แรกเห็น และคนแบบเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่รู้สึกดีสำหรับเขาก็ไม่ได้แปลว่ารู้สึกรัก เพราะคนแบบเขาท้ายที่สุดแล้วการมีครอบครัวก็อาจเป็นเพียงแค่การต่อยอดทางธุรกิจเท่านั้น เรื่องความรักเขาไม่เคยคิดจะมีอยู่แล้ว

" ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มงานกันเลยคุณมานั่งนี่สิ "

ไดลอนลุกจากเก้าอี้เพื่อให้เหมือนฟ้าได้เข้ามานั่งแทนที่และเมื่อเธอนั่งแล้วสายตาของเธอก็จดจ่ออยู่ที่โน๊ตบุ๊คของเขาที่วางอยู่เบื้องหน้า พร้อมกับไดลอนที่ก้มลงมาเพื่อสอนงานเธอแต่มันช่างใกล้กันเหลือเกินลมหายใจของเขาแทบจะรดแก้มซ้ายเธอด้วยซ้ำจนเธอต้องเอียงคอเบาๆด้วยความประหม่า

" ปกติแล้วผมไม่เคยใช้คอมพิวเตอร์กับใครนะ เพราะในนี้มีข้อมูลส่วนตัวมากมายแต่สำหรับคุณผมยกเว้นให้เป็นกรณีพิเศษก็แล้วกัน กรณีพิเศษสำหรับคนที่ค่อนข้างพิเศษ "

ไดลอนกระซิบประโยคสุดท้ายแผ่วเบาข้างหูของเหมือนฟ้าเผยความต้องการออกมาอย่างชัดเจน เขามันคนเจ้าชู้เขารู้ตัวดี ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยให้ความหวังใคร แต่คนตัวเล็กก็ดันหูดีได้ยินทั้งหมด เธอขนลุกซู่ขึ้นมาทันทีพร้อมกับหัวใจดวงน้อยๆที่มันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามประสาของคนที่ไม่เคยเข้าใกล้ชายใดมาก่อน

" เอ่อ...ฟ้าต้องเริ่มเรียนรู้ตรงไหนก่อนคะ "

ร่างบางที่แม้ในตอนนี้ภายในห้องบรรยากาศจากแอร์ที่เย็นฉ่ำแต่กรอบหน้าของเธอดันมีเหงื่อผุดออกมาไม่ขาดสาย

" ร้อนหรอ "

ไดลอนไม่แม้แต่จะสนใจการสอนอะไรทั้งนั้น มือหนายกขึ้นมาซับเหงื่อให้เธอเบาๆ พร้อมกับหมุนเก้าอี้ของเธอให้หันกลับมาหาเขาเพื่อมองหน้ากันให้ชัดขึ้น

" ผมจะไม่พูดอ้อมค้อมนะ ผมชอบคุณ หึ ผมรู้ว่ามันเร็วไปที่จะบอกแบบนั้นแต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ "

ไดลอนส่งสายตายั่วยวนและเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยในแบบที่ก่อนหน้านี้สามารถทำให้สาวๆละลายมาแล้วนับไม่ถ้วน และครั้งนี้คนตรงหน้าก็กำลังจะติดกับดักเขาเหมือนกัน เมื่อเธอสบตากับเขาพร้อมกับแววตาที่ดูเหมือนกวางน้อยกำลังอยู่ตรงหน้าเจ้าป่า แต่ดวงตานั้นไม่ได้ฉายแววความกลัวแต่เป็นสายตาออดอ้อนให้เขาเข้าไปหาต่างหาก

" ผมอยากจูบคุณ...ทำได้ไหม "

เหมือนฟ้าอ้าปากค้าง แม้เธอจะมีใจให้กับเขาตั้งแต่แรกพบในวันนั้นแต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะรุกเธอหนักขนาดนี้ เธอได้แต่กระพริบตาปริบๆ ในขณะที่ไดลอนก้มลงมาพร้อมกับแนบริมฝีปากมากัดเบาๆ ที่ปากอวบอิ่มของเธอทำเอาเขาแทบคลั่ง และรีบละออกมาเมื่อเธอไม่ได้ตอบสนองใดๆกลับมาเลย

" ถือว่าเป็นค่าแซนวิชกับนมนะ "

เหมือนฟ้าชะงักนิ่งพร้อมกับกระพริบตาปริบๆริมฝีปากของเธอยังมีคราบน้ำลายของไดลอนติดอยู่บางๆซึ่งคนตัวโตก็ใช้นิ้วโป้งของตัวเองยกขึ้นมาแล้วปาดมันออกพร้อมกับลูบวนจนทั่วเรียวปากสวย นั่นยิ่งทำให้เหมือนฟ้ารู้สึกปั่นป่วนไปทั่วบริเวณท้องน้อยไปหมด ความรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับพันตัวมาบินวนอยู่ในท้องน้อยๆของเธอ อาจเป็นเพราะเขาคือคนที่เธอมีใจให้เวลาเขาทำอะไรแค่นิดเดียวเธอถึงได้คล้อยตามได้อย่างง่ายดาย เสน่ห์ของเขาเธอต้านไม่ไหวจริงๆ

" ผมไม่อยากจบแค่จูบเลย ต่อได้ไหม ถ้าไม่ตอบผมจะถือว่าเราใจตรงกันนะ "

ไดลอนที่รวบรัดขั้นตอนเพราะเห็นร่างบางตรงหน้ากำลังตัวสั่นเทิ้มและกำลังคล้อยตาม เจ้าป่าอย่างเขาจึงไม่รอช้าสอดมือเข้าไปใต้รักแร้ของเธอแล้วอุ้มขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงานพร้อมกับกวาดเอกสารทุกอย่างไปกองไว้ข้างๆจนหมด

บรรยากาศยามเย็นตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า ทุกอย่างที่เริ่มเป็นใจ ทำให้เหมือนฟ้าเริ่มสับสนและลังเล แต่นั่นก็ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของไดลอนเสียแล้ว ร่างสูงจับปอยผมขึ้นทัดหูของเธอพร้อมกับมือหนาที่สอดเข้าไปตรงท้ายทอยแล้วก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นละมุนละไม กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอทำให้เขารู้สึกดีมันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมเหมือนที่ดาราตัวท็อปคู่ขาหลายคนของเขาเคยใช้

มือหนาก็อยู่ไม่นิ่งยกขึ้นมาแล้วกอบกุมยอดปทุมถันเอาไว้อย่างเต็มไม้เต็มมือ แม้เธอจะตัวเล็กแต่อย่างอื่นไม่ได้เล็กตามตัวเอาเสียเลย

" อื้อ.... "

ร่างเล็กครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเขาใช้นิ้วเขี่ยสะกิดปลายยอดถันของเธอจนตอนนี้มันแข็งสู้มือเขาไปหมด ไดลอนแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวเธอออกทีละเม็ดจนเหลือเพียงแค่สองเม็ดสุดท้าย เขาจึงก้มลงใช้ลิ้นอุ่นๆของเขาละเลงอยู่บนปลายสุดของทรวงอก ฟ่อนเฟ้นอกอวบด้วยปากร้อนชื้น รสหวานของบัวตูมทำเอาไดลอนแทบคลั่ง เขากระดกลิ้นเลียเม็ดหวานอย่างเอร็ดอร่อย มือหนาข้างที่ว่างก็เลื่อนลงมาสัมผัสบีบเค้นที่โคนขาอ่อนไกล้ๆกับเนินอวบซึ่งกระโปรงทรงเอของเธอมันก็ร่นขึ้นมาจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่ไดลอนยังไม่สัมผัสถึงเนินเนื้อเพื่อให้เธอได้รู้สึกเสียวกระสันและต้องการเขามากกว่านี้

" ยะ...อย่าแกล้งฟ้าเลยค่ะ อื้อ.... "

ร่างเล็กครางบอกสมองอยากให้เขาหยุดแต่เหมือนหัวใจมันไม่อยากทำแบบนั้น จนกระทั่งไดลอนจับมือเรียวสวยของเธอไปสัมผัสกับอาวุธร้ายขนาดใหญ่นอกร่มผ้า ซึ่งเมื่อสัมผัสเธอก็รู้ได้ทันทีว่ามันมีขนาดใหญ่จนน่ากลัว แหงล่ะก็เขาเป็นลูกครึ่งไซส์ท่อนรักมันก็เลยปาไป 62 อย่างห้ามไม่ได้ ร่างเล็กที่สัมผัสเหมือนโดนของร้อนจึงเริ่มได้สติรีบกระชากมือออกมาจากมือหนาที่กอบกุมมือเธอเอาไว้ เธอคิดว่ากำลังทำผิดต่อฮันเตอร์ แม้เธอจะไม่ได้รักเขาแต่ในตอนนี้เขาคือเจ้าของชีวิตของเธอก็ควรที่จะให้เกียรติเขาโดยการหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ และไดลอนต้องถอนหายใจยาวควบคุมความต้องการของตัวเองไว้เพราะเขาไม่ชอบบังคับฝืนใจใครเช่นกัน เมื่อเธออยากหยุดเขาก็จะหยุดให้

" ผมขอโทษ ผมไม่ควรทำแบบนี้กับคุณทั้งๆที่คุณไม่ได้เต็มใจ "

ไดลอนรีบพูดขอโทษเธอเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเสียไปมากกว่านี้

" ไม่เป็นไรค่ะฟ้าเองต่างหากที่ไม่ควบคุมสติตัวเองให้ดี แต่เราไม่ควรทำแบบนี้นะคะ คุณเป็นเจ้านายส่วนฟ้าเป็นเลขาเท่านั้น ที่สำคัญฟ้าไม่ได้ดีจนถึงขนาดที่คุณต้องลดตัวลงมาเล่นด้วยหรอกค่ะ "

เหมือนฟ้าเอ่ยบอกไปซึ่งเธอก็คิดแบบนั้นจริงๆแม้เธอจะมีใจให้เขาแต่ตอนนี้เธอมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำ ซึ่งแน่นอนว่าเธอคงไม่สามารถรักษาความบริสุทธิ์มาจนถึงมือเขาได้หรอก เพราะฉะนั้นเลือกตัดไฟตั้งแต่ต้นลมดีกว่า

ไดลอนสงสัยในสิ่งที่คนตรงหน้าพูดลดตัวอะไรกันสมัยนี้ไม่น่าจะมีคำนั้นอยู่แล้วนะ หรือว่าเธอจะไม่ได้หลงไหลในรูปลักษณ์ภายนอกพร้อมกับฐานะของเขาจริงๆ ถ้าเป็นแบบนั้นก็เหนือความคาดหมายของเขาอยู่เหมือนกัน

" หมายความว่ายังไง "