90 วัน จากคนเคยรัก (15)
1592 Words
วันที่ 23
คาเฟ่ของสายชล
“อ้าวเฮียพฤกษ์! สวัสดีครับกลับมาเมื่อไรเนี้ย”
“พึ่งมานี้แหละ แล้วเราเป็นไงบ้างสบายดีมั้ย”
“ก็เรื่อยๆ ครับ” ไม่ใช่เรื่องยากที่พฤกษ์จะสืบหาว่าร้านกาแฟของสายชลอยู่ที่ไหน แล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะไปพบ
เจ้าตัวรู้สึกขายหน้าหน่อยๆ ที่รู้ข่าวว่าน้องสาวของตัวเองจะหย่ากับสายชลเพราะรู้ข่าวจากแม่บ้าน
“แล้วเฮียกลับมาเมื่อไรครับเนี้ย” สายชลเหมือนคนน้ำท่วมปากจึงพยายามชวนคุยเพื่อเบนความสนใจทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่ชายหมวยไม่ได้จงใจมาเยี่ยมด้วยความคิดถึง
“ได้สองสามวันแล้ว”
“แล้วคราวนี้อยู่กี่วันครับ”
“ตั้งใจจะมาอาทิตย์เดียว แต่กำลังคิดว่าควรกลับเลยหรืออยู่ต่อดี”
“มีอะไรเหรอครับ” สายชลเอ่ยถาม
เขารู้ดีว่าหมวยไม่สนิทกับพี่ชาย ออกจากไม่ชอบหน้ากันด้วยซ้ำไป
“ก็เรื่องชลกับหมวย...”
“อ้อ! เรื่องนั้น ผมขอโทษด้วยนะครับ” สายชลค้อมศีรษะลงให้พี่ชายหมวยด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ
เขาสัญญากับชายหนุ่มตรงหน้าว่าจะรักและดูแลหมวยให้ดีที่สุดจนแก่เฒ่า แต่แต่งกันได้สามปีต้องผิดคำพูดซะแล้ว
“หมวยเล่าให้พี่ฟังแล้ว”
“ผมแม่งเหี้ยเองแหละ ผมไม่มีคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น”
“ชล...”
“เฮีย! ถึงผมจะมีคนอื่นแต่ผมไม่เคยอยากทำร้ายหมวยเลยนะ” มันอาจฟังดูย้อนแย้งแต่ก็นั่นแหละความผิดพลาดในชีวิต
มนุษย์ทุกคนรู้ดีรู้ชั่วหมดแหละแต่พอถึงเวลามันก็พลาดกันทั้งนั้น
“ชล! ฟังเฮียนะ หมวยมันบ้างานแบบนั้นแหละ แต่มันก็ทำเพื่ออนาคตของครอบครัวไง”
“อะไรนะครับ”
“หมวยมันสารภาพว่ามันเองก็บ้างานจนปล่อยปละละเลยชล ไม่มีเวลาให้ชล มันเองก็มีส่วนผิด”
“หมวยว่างั้นเหรอครับ” สายชลงง
คำพูดนั้นไม่น่าออกจากปากหมวย โดยเฉพาะกับพี่ชายที่ไม่ค่อยสนิทด้วย
“นิสัยหมวยมันก็แบบนี้ไม่ใช่เหรอ อ่อนแอจะตายแต่ทำเป็นเก่ง”
“แต่หมวยเขาก็เก่งจริงๆ นะเฮีย” เก่งจนตัวเขาเองและแม่ยอมรับ
ผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำได้ทุกอย่างและไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคปัญหาใดๆ ทั้งนั้น
“ชลอยากได้เมียที่ทำงานเก่งหรืออยากเมียที่เอาใจใส่ดูแลผัว”
...
“ถ้าชลชอบผู้หญิงเก่ง อึด ถึก ทน หมวยมันก็มีครบและเก่งในแบบที่ชลต้องการแล้วไง แล้วชลจะหย่ากับมันทำไม” หน้าที่ของภรรยามันควรเป็นอย่างไรมันก็ต้องเป็นอย่างนั้น
ในโลกใบนี้ไม่มีใครได้ทุกอย่างที่ต้องการ ทุกอย่างล้วนมีค่าและสิ่งแลกเปลี่ยนเสมอ
“งั้นคงเป็นชลแหละที่ไม่สามารถดูแลหมวยให้ดี” สายชลลืมไปว่าผู้หญิงที่แต่งงานด้วยคือผู้หญิงเก่งและมีความสามารถสูง
เธอก็เหมือนเครื่องบินในโรงจอด มันจะมีประโยชน์อะไรหากจอดอยู่เฉยๆ ให้ฝุ่นเกาะโดยที่ไม่ได้ขึ้นไปแหวกว่ายบนท้องฟ้า
✄••••••••••••••••••••••••••••••
วันที่ 24
“เฮียพฤกษ์กลับมาเหรอ”
“อืม...”
“ถึงว่าล่ะ พี่ทัศน์บอกว่าได้ยินเสียงผู้ชายออกมาจากห้องแก”
“พี่ทัศน์? พี่ชายแกมาเกี่ยวอะไรด้วย” หมวยไม่ได้คุยกับทิชาตลอดเวลาและตัวของพวกเธอก็ไม่ได้ติดกับเหมือนตังเม
ทิชามีเวลากลับไทยมาสองอาทิตย์ก็มีธุระอื่นๆ และมีพ่อแม่พี่น้องบรรดาญาติๆ คนอื่นๆ ให้ไปเยี่ยมไปหา ไม่ได้ว่างมานั่งอัปเดตชีวิตเพื่อนขนาดนั้น
เหลืออีกไม่กี่วันทิชาก็ต้องกลับไปทำงานของตัวเองที่แคนนาดาแล้ว
“เขาก็จะไปหาแกที่ห้องนั่นแหละ”
“มาหาฉัน มาทำไม”
“ไม่รู้” ทิชาก็ไม่รู้ว่าทิวทัศน์มีธุระอะไรกับเพื่อนสาวนักหนา พอเขาบอกว่าได้ยินเสียงเอะอะรอดออกมาจากห้องหมวยแต่จำใจความไม่ได้ ทิชาก็ไม่ได้ถามต่อ
“หมวย...ฉันเป็นห่วงแกวะ”
“ฉันโอเค”
“ถึงไงฉันก็อดห่วงไม่ได้หรอก” รู้ว่าหมวยเป็นคนเก่ง อึด ถึก ทน แต่ใจคนหนึ่งคนมันจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนบ้างเลยเหรอ
ยิ่งรู้ว่าพี่พฤกษ์กลับมาด้วยทิชายิ่งกังวลหนัก พี่ชายแท้ๆ ควรดูแลน้องในยามที่อ่อนแอ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าทำไมจู่ๆ พฤกษ์ถึงกลับมาตอนนี้
“ฉันโอเค...จริงๆ” มันติดนิสัยไปแล้ว
แม้จะรู้สึกหมดแรงจนแทบไม่อยากลุกจากที่นอนแต่เธอก็บอกตัวเองว่าชีวิตต้องเดินต่อ ต่อให้ขาขาดแขนขาดแต่ถ้าเรายังหายใจ ยังไงชีวิตก็ยังไม่จบ
วันที่ 25
บ้านใหญ่
“ถ้าที่บ้านมีคนเยอะแยะแบบนี้ทุกวันก็คงดีสิ”
“นั่นสิครับ” พฤกษ์เข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีราวกับอยู่รุ่นเดียวกัน
และถ้าไม่ใช่เพราะพฤกษ์กลับบ้านมาคราวนี้ว่าที่สามีภรรยาที่กำลังรอวันหย่าก็คงไม่ได้มาร่วมโต๊ะทานข้าวด้วยกันอีกครั้ง
อย่างที่บอกว่าคุณนายสายสมรเอ็นดูสองพี่น้องมาก รักและห่วงใยไม่น้อยไปกว่าลูกแท้ๆ ของตัวเอง วัยเด็กอันน่าเศร้าของเด็กกำพร้าที่พ่อชิงตัวตายก็มีโชคดีซ่อนไว้
“หมวย! ทานเยอะๆ นะลูก ช่วงนี้ดูซูบโทรมไปเยอะเลยนะ”
“ค่ะ...” หญิงสาวตอบรับหน้าเจื่อน
แม่สามีมีนิสัยพูดตรงแต่ก็ไม่ได้คิดร้าย ช่วงนี้เธอโหมงานหนักและไม่ได้ดูแลตัวเองนัก
คลินิกที่ตั้งใจซื้อคอร์สทำหน้าก็ไม่ได้เข้า ไม่อยากไปเจอหน้าผู้หญิงที่สายชลพอใจ นางคนนั้นเป็นเซลล์ขายคอร์สประจำศูนย์ความงาม เรื่องรูปร่างหน้าตาบอกได้ว่าสวยจนผู้หญิงด้วยกันยังเหลียวมอง
“ผอมขนาดนี้โดนลมพัดก็น่าจะปลิวด้วยนะครับ”
“นั่นสิพฤกษ์”
พฤกษ์เข้ากับคุณนายสายสมรดีเสียจนน่าหมั่นไส้ ถ้าแต่งงานกับสายชลแทนเธอได้คงขึ้นแท่นลูกสะใภ้คนโปรดไปแล้วมั้ง
หมวยรู้สึกอึดอัดการอาหารมื้อนี้นักเพราะอีกไม่นานที่นี่จะไม่ใช่ที่ของเธอ คนบ้านนี้จะกลายเป็นอดีตแม่สามีและสามีของเธอไปด้วย การจากลาทั้งๆ ที่ยังผูกพันมันยากที่จะทำใจไม่ใช่เล่น
หลายครั้งที่หญิงสาวเผลอเหม่อมองสามีตัวเองอยู่นานหลายนาทีเพราะในใจเอาแต่อยากรู้ว่าข้างในของเขาจะเป็นเหมือนเธอบ้างไหม
“หมวย! ออกไปข้างนอกกับชลหน่อยสิ”
“ไปไหนอะ”
“ที่โรงจอดรถนี้แหละ ชลมีอะไรให้ดู”
“อืม...” หมวยลุกเดินตามสายชลไปเพราะเธออิ่มแล้วแต่ยังลุกไม่ได้
จะขอตัวออกไปเฉยๆ ก็ดูเสียมารยาทก็เลยนั่งตักข้าวคำเล็กๆ เข้าปากรอเวลาให้จบมื้อนี้
“อึดอัดเนาะ” เมื่อมาอยู่กันตามลำพังสายชลก็พูด เขารู้สึกไม่ต่างไปจากหมวย แต่ที่ทนเพราะรู้ดีว่าพี่พฤกษ์และแม่หวังดีอยากให้พวกเราได้มาเจอกัน
“ใช่...” หมวยตอบรับ
แผนให้เราสองคนเจอกันและร่วมทานอาหารด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาดูก็รู้ว่าทั้งแม่สามีและพฤกษ์ตั้งใจทำ และก็น่าแปลกที่คู่สามีภรรยาที่กำลังรอวันหย่าก็มาทั้งๆ ที่รู้ว่าทั้งหมดนี้คือแผน
ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย มันควรเป็นเรื่องที่ดีและมีความสุข แต่เราจะมีความสุขได้ยังไงในเมื่ออีกไม่นานทุกอย่างจะกลายเป็นเพียงความทรงจำเท่านั้น
ตำแหน่งลูกสะใภ้คนต่อไปจะนั่งแทนที่เธอตรงนั้น แม่สามีที่เคยรักและเอ็นดูเธอกับพฤกษ์ก็คงเป็นเพียงความทรงจำของคุณนายสายสมรไปด้วย
“หมวยอยากกลับรึยัง”
“จะกลับตอนนี้ได้เหรอ”
“เดี๋ยวชลบอกแม่ว่าเราสองคนจะออกไปด้วยกันดีมั้ย”
“แล้วรถล่ะ”
“เอารถหมวยไปก็ได้ เดี๋ยวชลเรียกรถต่อเอง”
“ชลจะไปไหนเหรอ...” ไม่รู้ทำไมหมวยถึงเอ่ยถาม
เขาออกอุบายนี้ขึ้นมาเพราะเขาอยากไปที่อื่นแล้วเอาเธอมาเป็นข้ออ้างหรือเปล่านะ ชีวิตที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวงแบบนี้มันอยู่ยากจริงๆ ด้วย
“ก็คงกลับบ้าน...”
“’เดี๋ยวหมวยไปส่งก็ได้”
“แต่มันคนละทางกันเลยนะ ไม่เป็นไรหรอก”
“จะเอางั้นเหรอ...” สำหรับหมวยแล้ว ตรงนี้ก็น่าอึดอัดไม่ต่างไปจากบนโต๊ะอาหารเลย เขาอยากออกไปจากจุดน่าอึดอัดตรงนี้โดยที่จุดนั้นก็ต้องไม่มีเธอด้วยเช่นกัน
“งั้นหมวยไปลาแม่ก่อนแล้วกัน”
“โอเค” สายชลมองตามหลังผู้หญิงที่อีกสองเดือนข้างหน้าเธอจะไม่ใช่ภรรยาตามกฎหมายของตัวเอง
เขาอยากยื้อเวลานี้ให้ออกไปอีกแต่ก็กลัวว่าจะทำให้เธออึดอัดใจเสียเปล่าๆ
เราอยู่ใกล้กันได้ไม่นานเดี๋ยวก็มีเรื่องให้ต้องทะเลาะ...ไม่ใช่สิ! เธอไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้ๆ ต่างหาก ความรู้สึกในตอนนี้ของหมวยคงรู้สึกกับเขาแบบนี้แหละ
_____________________
📍 #90วัน จากคน(เคย)รัก อัพตอนใหม่ทุกวันเวลา 20.00 น.
เรามานับถอยหลังไปด้วยกันนะคะ
- Writer
