90 วัน จากคนเคยรัก (17)
770 Words
วันที่ 29
“คุณหมวยค่ะ”
“ว่า...”
พอไม่มีเพื่อนสนิทอยู่ใกล้ๆ แล้วหมวยก็หมกตัวทำงานอยู่แต่ในออฟฟิศ จนกระทั่งผล็อยหลับคากองเอกสาร มันคงดูไม่ดีเท่าไรในสายตาพนักงานแต่ทุกคนรู้ดีว่าเจ้านายของพวกเธอบ้างานขั้นสุดยอด และทางที่ดีควรปล่อยให้หมวยบ้างานคนเดียวต่อไปคนอื่นจะได้ไม่โดนหางเลข
“ปลาขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“อื้อ! พรุ่งนี้เจอกันนะ”
“อ่า...พรุ่งนี้วันอาทิตย์ค่ะคุณหมวย”
“หยอกๆ” เจ้าของตลาดวุ่นเรื่องงานจนหลงลืมวันไปทั้งหมด แต่วันเดียวที่จำแม่นก็คือวันหย่ากับผัว
“ปลาใจหายแวบเลย”
ในช่วงแรกที่เธอบุกเบิกเริ่มก่อตั้งตลาดแห่งนี้ ทุกคนทำงานเจ็ดวันรวดต่อสัปดาห์ยาวนานเป็นเวลาเกือบสามเดือนเต็ม แต่ถ้าใครจะหยุดหมวยก็ไม่เคยว่า แต่ถ้าหากใครจะมาทำงานเธอก็ยินดีจ่ายค่าแรงให้สูงกว่าตามที่กฎหมายกำหนดเสียอีกเพื่อตอบแทนที่ทุกคนทุ่มเทให้กับงานขนาดนั้น
“เคๆ เจอกันวันจันทร์นะ”
“อย่าโหมงานหนักนะคะ ปลากลับก่อนนะ”
“จ้า”
คนเคยลำบาก เคยเป็นลูกจ้างมาก่อนย่อมเข้าใจดีและหมวยก็ไม่เคยคิดเอาเปรียบลูกจ้างคนใด ถึงแม้เธอจะงกและไม่ยอมให้เงินหายสักบาทแต่ถ้าเลี้ยงคนงานและลูกน้องละก็ถึงไหนถึงกัน
วันที่ 30
กรี๊งง
“สวัสดีครับ...”
“เหมือนเดิมค่ะ”
“สแกนใช่มั้ย”
“ค่ะ...” วิรรรตอบรับตามปกติแต่สีหน้าของเธอวันนี้ไม่สู้ดีนัก
คล้ายคนอดหลับอดนอนมาหลายวัน ทั้งที่เมื่อวานตอนมาสั่งกาแฟวิรรรยังดูปกติดีอยู่แท้ๆ
“โอเคมั้ยวา” เจ้าของร้านกาแฟเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
การมีเพื่อนต่างเพศและสนิทกันก็ไม่ได้หมายความว่าต้องคิดต่อกันในเชิงชู้สาว
“พอดีนัดผู้ปกครองเด็กๆ ไว้ เดี๋ยวคุยงานเสร็จแล้ววาก็ว่าจะไปหาหมอสักหน่อยแหละชล”
“โอเค ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”
“อืม...” หญิงสาวตอบรับ
พอคุยธุระกับผู้ปกครองที่นัดไว้เสร็จเธอก็รบกวนให้สายชลช่วยขับรถพาไปโรงพยาบาล ผลตรวจก็ออกมาว่าเธอแค่พักผักน้อยและมีไข้อ่อนๆ เท่านั้น
“ขอบคุณมากนะชล”
“ขอบคงขอบคุณอะไรกันวา เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง” สายชลอาสาขับรถไปส่งวาวาที่คอนโดแล้วยังให้เด็กที่ร้านขับรถของเธอมาส่งให้ด้วยเช่นกัน ป้องกันการเข้าใจผิดที่อาจเกิดขึ้นภายหลัง เดี๋ยวคนจะนินทาว่าแอบย่องขึ้นคอนโดสาวอื่นโดยที่ตัวเองก็มีเมียอยู่แล้ว
วันที่ 31
แค่กๆ
ฝนพล่ำอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อคืนจนกระทั่งเช้าวันใหม่ เจ๊หมวยเจ้าของตลาดนัดโคตรชิลนั่งจิบกาแฟดำร้อนๆ ในห้องทำงานของตัวอง วันนี้เธอใส่เสื้อผ้าหนาเป็นพิเศษเพราะรู้สึกไม่สบายตัวนัก
แค่กๆๆ
“คุณหมวย! ไหวมั้ยคะ” เสียงไอดังลอดออกไปนอกห้องทำงาน พนักงานชื่อปลาที่อยู่ใกล้ๆ และสนิทกับหมวยที่สุดเลยเอ่ยทัก
“ไม่เป็นไรมากแค่เป็นไข้หวัดเอง” เมื่อป่วยก็ต้องดูแลตัวเอง ไม่ได้มีใครพาไปหาหมอ ไม่มีใครคอยดูแล
ไม่เหมือนวิรรรนี้ มีคนขับรถพาไปโรงพยาบาลด้วย ดูแลกันดีจนน่าหมั่นไส้
เรื่องนี้เธอรู้ได้อย่างไรนั่นเหรอ ก็เพราะทิชาเจ้าประจำหมั่นแคปสเตตัสที่อดีตเพื่อนโพสต์อวดคนอื่นลงโซเชียล
ความสัมพันธ์แบบเกลียดเข้ากระดูกแต่ก็สอดส่องตลอดเวลาว่าวาวาทำอะไร กับใครและที่ไหน รู้เรื่องเขาทุกฝีก้าวแทบจะเป็นแฟนตังยงของวิรรรไปแล้ว
วาวาถ่ายรูปรถติดไฟแดงตรงสี่แยกไม่เห็นหน้าใครหรืออะไร แต่ดันแท็กหาชายหนุ่มและกล่าวขอบคุณที่เขาคนนั้นมีน้ำใจแสดงความห่วงเธอ
Post…ขอโดดงานไปหาหมอสักวันนะคะ และขอขอบคุณผู้ชายสุดหล่อแถมใจดีมาก @สายชล เพื่อนค่ะ เพื่อนชายสุดหล่อและใจดีด้วย
ทิชา : แกยอมได้ไง ถ้าเป็นฉันนะป่านนี้ไปแหกอกอีวากับไอ้ชลแล้ว
นางหมวย นางแม่พระ จะเสียผัวให้ใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่นางวาวา
มันคืออีงูพิษ
Read…
________________________
📍 #90วัน จากคน(เคย)รัก อัพตอนใหม่ทุกวันเวลา 20.00 น.
เรามานับถอยหลังไปด้วยกันนะคะ
- Writer
