Kapının çalmasıyla kahvaltı masasında huzursuzca kıpırdandım. Sabah sabah gelen kim olabilir?
Saate bakınca içimdeki sıkıntı arttı. Rüzgar gelmiş olamaz değil mi? Bu kadar despot değildir umarım.
Tuba; "Ben bakarım." deyip benden önce kalktı.
"Buyrun?"
"Yaren evde mi?" dediklerini duydum.
"E-evet?"
"Zahmet olmazsa çağırabilir misiniz?"
"Tabii tabii hemen çağırıyorum."
Kahvaltı masasında gözler bana dönünce babama bakmamaya gayret ederek sofradan kalktım.
"Ben de tam çıkıyordum. Çıkarken gelen kimmiş bir bakarım." diyerek çantamı vestiyerden aldım.
Tuba bana doğru yaklaşıp kulağıma doğru eğildi.
"Ayy Yaren kapıdaki yakışıklı sevgilin mi yoksa?" Ağzının suyu akarak bunu soruyordu.
"Hayır ya, iş arkadaşım sadece." Yakışıklı olduğu kadar da sinir bozucu olduğunu söylemek istedim an
