Tuba beni yere geri oturtup mendil alarak geri döndü. Burnumu silerken bir yandan da istemsizce ağlıyordu.
Rüya ise elimi tuttu. Ne zaman yanıma geldiğini ve hangi ara elimi tuttuğunu bile bilmiyordum. "Yaren ablacım, ağlama..." derken ağladığının farkında değildi.
Tuba yanıma dönüp diğer yanıma oturdu. "Geçti, korkma biz burdayız." diyordu. Gerçekten geçti mi?
Kuzenlerim bana yardım ederken ağrılarım artmaya başlamıştı. "Tubaa..." dedim iç çekerek. Kuzenime sımsıkı sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
Özge'nin zafer dolu bakışlarını fark ettiğimde onun hayatımıza girdiği günü hayatımdan silmek istedim. Bir gün ona tüm yaptıklarının bedelini ödeteceğime içimden yemin ettim. Babama rağmen bunu yapacağım. Ve bu defa babamı o kadından kurtarmak için değil bana yaptığı bu adiliğin be
