Ang Kanyang Tatlong Alpha

Ang puting niyebe ay kumikislap sa liwanag ng umagang-umaga. Ang Pack House ay nag-uumapaw sa sigla dahil sa nalalapit na pagdiriwang. Bukas ang aking kaarawan, pero wala namang nagmamalasakit o nakakaalala dahil kaarawan din ito ng mga Thorn Triplets. Sila ang pinarangalan at ipinagmamalaki ng Winter Moon Pack -- ang mga anak ni Alpha Romeo Thorn. Sobrang yaman, napakaguwapo, at labis na mayabang. Sinasamba sila ng lahat ng kabataang she-wolves at araw-araw ay pinapalakas ang kanilang ego. Isinumpa yata ako at napilitang makibahagi sa kanila ng kaarawan at tahanan. Noong siyam na taong gulang ako, iniwan ako ng aking mga magulang para maging rogue at hindi na muling nabalitaan. Walang iniwan na kahit anong tagubilin tungkol sa akin kaya't kinupkop ako sa pack house sa ilalim ng pangangalaga nina Alpha Romeo at ng kanyang asawang si Ronnie. Para bang hindi pa sapat ang aking kalungkutan, nagkaroon pa ako ng tatlong labindalawang taong gulang na mang-aapi. Ang magkakaparehong triplet na anak ng Alpha ay sina Alex, Felix at Calix, ayon sa pagkakasilang. Kinamumuhian nila ako at sinisigurado nilang alam kong mas mababa ako sa kanila. Malaki ang utang ng aking mga magulang. Kaya't kinailangan kong magbayad ng utang sa pamamagitan ng mga gawaing-bahay habang ang triplets ay nakakapaglaro at nagkakaroon ng masayang kabataan sa iisang bahay. Sa ibang pack, ang bagong Alpha ay umaangat sa edad na labingwalo kapag unang nagshi-shift. Pero sa amin, ang edad para dito ay dalawampu't isa. Kaya bukas, sa ika-labing-isa ng Nobyembre, ang triplets ay magiging dalawampu't-isa at mamumuno sa pack habang ako naman ay magiging labingwalo at mararanasan ang aking unang shift. Labingwalo rin ang pinakamababang edad kung kailan matatagpuan ng mga werewolf ang kanilang fated mate pero wala akong pakialam doon. Ang gusto ko lang ay umabot sa tamang edad para makalaya na sa impyernong ito. Kung may maganda man dito sa pack house, iyon ay ang tanawin. Malapit kami sa north pole kaya araw-araw may niyebe, kahit wala namang Santa Claus. Hindi ako umaasa ng regalo sa kaarawan ko ngayong Nobyembre o kahit sa Pasko. Malinaw sa pack na may utang ako sa kanila at ibinabawas nila ang lahat ng hindi nila ginagastos sa akin mula sa malaking utang. Binabawas din nila ang aking "sahod" kaya hindi ako nakakatanggap ng pera. Pagkain, damit, at tirahan lang ang binibigay sa akin -- ang mga pangunahing pangangailangan lamang. Dahan-dahan akong bumangon. Pasungaw pa lang ang araw mula sa likod ng niyebeng-putiing horizon. Kumikintab ang lahat. Tinititigan ko ang taglamig na tanawin mula sa aking bintana habang bumubuntong-hininga. Kailangan ko nang magluto ng almusal para sa lahat. Kahit napakalaki ng pack house na puno ng mga magagarang silid-tulugan at banyo, isang maliit na storage room lang ang ibinigay sa akin. May kutson ako, isang estante ng second-hand na mga libro, at isang drawer na puno ng second-hand na damit. Ang ibang drawer ay naglalaman ng mga panglinis dahil ako rin ang tagalinis ng bahay. Mabilis akong naligo sa banyo ng common room. Tiningnan ko ang aking sarili sa salamin. Pinangalanan ako ng mga magulang ko na Chasity pero tinatawag ako ng lahat sa pack na Charity. Nagsimula ito bilang biro ng triplets at dahil madalas nila itong sabihin, pati ang mabubuting miyembro ng pack ay akala iyon ang tunay kong pangalan. Sobrang mahiyain at takot ako noong bata kaya hindi ko na inayos, at kumapit na ang pangalan. Inayos ko ang aking kulot na gintong buhok na hanggang baywang at tinipon sa isang malaking bun. Tuwing nakalugay ito, hinihila ng triplets ang aking buhok simula pa noong mga bata kami. Hindi pa rin sila tumigil kahit nasa hustong gulang na. Bumuntong-hininga ako. May mga maitim na bilog na sa ilalim ng aking malalaking kayumangging mata. Namumutla ang aking kayumangging balat. Napapagod ako sa sobrang trabaho, o mas tamang sabihin, pinapagod ako ng pamilyang Thorn. Dating may katulong at tagaluto sila na ako lang ang katulong, pero pinaalis sila noong nakaraang buwan dahil sa alitan nila at ng mga spoiled na triplets. Nitong nakaraang buwan, nalulunod ako sa trabaho habang nasa huling taon ng high school. Pitong buwan na lang ng high school bago ako makaalis dito. Iyon ang kasunduan. Sa edad na labingwalo at pagkatapos ng high school, makakamit ko ang aking kalayaan at kung ano man ang nabayaran ko noon ay iyon na ang katapusan. Ang kasalukuyang Alpha at Luna ay tila nag-iisip na napakabuti na nila. May magandang heating system ang pack house kaya kahit mukhang tundra sa labas, mainit-init sa loob. Nagsuot ako ng long-sleeved na puting babydoll top na tumatakip sa puwitan ko dahil black leggings lang ang suot ko sa ilalim. Nagsimula akong magluto ng almusal. Dahil "birthday week" ng triplets at malapit na silang maging Alpha, bawat araw ay parang pista. Nagluto ako ng waffles, pancakes, bacon, scrambled eggs at sausages. Inilagay ko ang mantikilya at maple syrup sa mesa. Nagtimpla ako ng kape. Mabilis akong uminom ng matamis at may gatas na kape para magkaroon ng lakas at nagsimula akong maghanda ng mesa. Pumasok si Luna Ronnie sa dining room, sinusuri ang aking ginawa. Matangkad siyang babae na may mahabang tuwid na kayumangging buhok, maputing balat at berdeng mga mata. "Maganda ang ayos ng mesa," sabi niya, bihirang papuri. "Pero hinugasan mo na ba lahat ng kagamitan? Hugasan mo muna bago ka kumain!" Pumasok si Alpha Romeo, marahang hinahagkan ang kanyang Luna. Tumango siya ng may pagsang-ayon sa almusal na inihanda. Mahina akong ngumiti sa kanya. Nakarinig ako ng mabibigat na yapak sa hagdan at huminga ako nang malalim. Paparating na ang mga Triplet Terrors. Matataas sila sa akin, anim na talampakan at apat na pulgada ang taas, isang talampakan ang agwat sa akin. Kamukha nila ang kanilang ama -- may makapal at makintab na itim na buhok hanggang balikat, mga mukha na parang inukit, baby blue na mga mata, dimples at bingot sa baba. Bilang mga Alpha, sila'y malalaki ang katawan at puno ng kalamnan, pinagpala ng super speed at super strength na higit pa sa itinuturing na pambihira para sa isang werewolf. Magkakapareho sila at pawang nakakainis, o sa tingin ko man lang. Umaalingawngaw ang kanilang malalim na boses habang sumisigaw sa tuwa, nagtutulakan nang pabiruan. Magiging dalawampu't-isa na sila bukas pero para pa ring labindalawang taong gulang ang kilos. Si Alex ang panganay at ang pinakaseryoso at mahigpit. Tiyak na mamumuno siya nang may kamay na bakal at masungit na pag-uugali. Si Felix bilang pangalawa ay gustong-gustong nasa gitna ng atensyon at likas na mapagbiro at makulit. Classic middle child. Ang bunso, si Calix, ay ang charmer, propesyonal na sweet-talker at paborito ni Mommy. Halos tinuturing niya akong tao. "Ikaw ba ang gumawa ng lahat ng ito, Charity?" tanong ni Calix, agad na sinusubukang tanggalin ang aking buhok sa bun. Tumango ako, umiiwas sa kanya, pero nabunggo ko si Felix na ngumisi at hinila ang aking hair tie. Bumuhos ang aking mga kulot na buhok sa aking paligid. Tumawa sina Felix at Calix. "Tama na!" pakiusap ko, inabot ang aking nag-iisang hair tie. Itinaas ito ni Felix sa itaas ng aking ulo. Ibinato niya ito kay Alex na sinalo ito at inilagay sa kanyang bulsa. Sinubukan kong lumapit kay Alex pero hinawakan ako ni Felix. Nagsimulang itulak ako nina Felix at Alex pabalik-balik sa isa't isa na parang bola at naglalaro sila ng catch. "Suko na! Suko na!" sabi ko habang tumatawa sila. Sabi ni Calix, "Sige na. Tigilan niyo na. Hayaan niyo siyang maghugas ng mga kagamitan. Gusto ni Mom na malinis ang lugar hangga't maaari para mas kaunti ang gagawin bukas." Binitawan ako ng dalawang nakatatanda. Tumakbo ako sa kusina. Bumibilis ang t***k ng aking puso. Nagsimula akong maghugas ng pinggan. Pagkatapos ko, ang pamilya ng limang gutom na werewolves, apat sa kanila mula sa Alpha stock, ay ubos na ubos ang lahat ng niluto ko maliban sa isang pancake. Walang laman ang mga upuan. Pupunta na sana ako para kunin ang huling pancake pero inunahan ako ni Felix. Biglang lumitaw siya mula sa wala, mabilis tulad ng cheetah at tahimik tulad ng daga. "Hindi pa ako nakakakain," sabi ko sa kanya, nanlalaki ang mga mata. "Mabuti, mataba ka na nga eh," sabi niya, nanunuya. Kinain niya ang pancake sa dalawang subo. Bumuntong-hininga ako. Tumanggi akong umiyak. Hindi na ako umiyak sa harap nila simula noong unang taon ng pang-aapi nang ako'y siyam na taong gulang. Ang aking ikasampung kaarawan ay nagmarka ng isang mahalagang panata na ginawa ko sa aking sarili matapos umiyak halos araw-araw noong siyam na taong gulang ako. Ang panata ay hindi ko na hahayaang paiyakin ako ng triplets. Magiging matatag ako. Matagumpay kong tinupad ang panatang iyon sa loob ng walong taon bukas. Pero sumakit pa rin ang komento. Ang triplets ay itinuturing na pinakamagagandang binata sa Pack. Palagi nilang inaatake ang aking timbang. Hindi naman ako mataba pero may kurba ang aking katawan. Payat ang aking baywang. Size 4 ako sa damit na sa tingin ko'y sapat na pero lahat ng triplets ay may size 0 na mga girlfriend. Kailangan kong sumakay ng bus papuntang eskwela. Nagsuot ako ng malaking itim na coat sa ibabaw ng aking puting top at leggings, isa pang hand-me-down. Nakahanap ako ng panibagong hair tie pero ito na talaga ang huli. Ang Pack high school ay tinatawag na Winter Moon High ayon sa pack. Ang aming pack colors, at pati na rin ang school colors, ay puti, asul at pilak. Ang buong paaralan ay puno ng mga streamers at balloons bilang pagdiriwang para sa mga bagong Alpha, ang triplets. "Ang swerte mo talaga, Charity," sabi ni Mina Toros, ang pinakasikat na babae sa aming senior year. Itinaas niya ang kanyang mahabang itim na buhok at pinulahan ang kanyang makalalim na mga labi sa salamin sa loob ng kanyang locker. Suot niya ang isang maikling pink na palda na pwedeng ituring na sinturon na lang. Salamat na lang at may opaque tights siya sa ilalim. Karaniwang hindi niya ako pinapansin maliban sa paminsan-minsang pagpapahayag kung gaano ako "maswerte." "Ang dami kong gagawin sa triplets na 'yan kung nakatira ako sa bahay na 'yon," sabi ni Mina, dinidilaan ang kanyang mga labi. "Kailangan mong mag-drop out!" sigaw ng kanyang best friend, ang pangalawang pinakasikat na babae, si Tina Gregory. "Mabubuntis ka sa unang buwan pa lang doon." Si Tina ay may perpektong kayumangging balat at kulot na buhok. Matangkad siya at payat, at nagsusuot din ng pink na palda na kasing-ikli ng sinturon, may opaque tights sa ilalim. Kadalasan ay pareho ang suot nina Mina at Tina na para silang kambal. Tumawa nang malakas si Mina sa biro ni Tina. "Alam mo, Charity," bigla'y sabi ni Mina. "Hindi ka naman ganun kapangit." Naku, salamat. "Ok," sabi ko, hawak-hawak ang aking mga libro. Hinaharangan ng mga babae ang aking locker na nakapagitan sa kanilang dalawang locker. Swerte nga talaga ako. "Oo nga," sang-ayon ni Tina. "Maganda talaga ang buhok mo. Para kang biracial na Goldie Locks." Ngumiti ako. Parang tunay na papuri iyon. "Salamat Tina!" sabi ko. "Ayyy! At ang triplets ang three bears!" sigaw ni Mina. "Kung ako ang kanilang Goldie Locks, sisiguraduhin kong tama lang ang lahat, gets?" "O masyadong malaki," sabi ni Tina, napapakibit. "Ibig sabihin isa sa triplets ay masyadong maliit," mahinang sabi ko. Bilang mga werewolf, narinig ako nina Mina at Tina at sila'y nagsipagtatawanan. Wow. Actually nagkakasundo kami ng limang minuto. "Magaling 'yun ah, Charity, nakakagulat," sabi ni Tina, tinitingnan ako na para bang ngayon lang niya ako nakita. "Oo nga," sabi ni Mina na binibigyan ako ng kaparehong kakaibang tingin. "Alam mo, kung may pera ka lang, isipin mo kung gaano ka kagiging cute." Continuing with the translation: Hindi ako mapakali, biglang naging sobrang aware sa mga punit sa aking damit. Umalis sina Mina at Tina at dali-dali akong nagbukas ng aking locker para kunin ang aking Math book. Si Mr. Johnson na nagtuturo ng football at Math ay mukhang dapat maging Alpha rin. Malaki siya at talagang kaakit-akit para sa isang guro. Kasal naman siya sa kanyang mate, ang Art teacher na si Mrs. Johnson. Namigay siya ng mga na-grade na tests habang sina Tina at Mina ay gumagawa ng flirty faces sa kanya. Hindi naman umuubra ang mga flirty faces na iyon. Napansin kong pareho silang nakakuha ng F at F minus. Hindi ko alam na may F minus pala bago ngayong araw. Ngumiti siya sa akin at kumindat. Tumibok nang malakas ang puso ko. "A plus as usual Math champ," malakas niyang sabi. Si Mr. Johnson ay isa sa mga iilang tao sa buhay ko na mabait sa akin. "Mina at Tina, kausapin niyo ako pagkatapos ng klase," sabi ni Mr. Johnson. Pagkatapos ng klase, si Ashton Peters, isang matangkad at malaking redhead na football player na sikat sa pack, ay nagkunwaring nabunggo ang aking mesa. Ang tumpok ng mga papel sa aking mesa ay lumipad sa buong silid. Nakita ito ni Mr. Johnson. "Tulungan mo siyang pulutin iyan, Ashton, anak," malakas na sabi ni Mr. Johnson. "Naku coach, male-late ako sa football practice," reklamo niya. "At male-late kami sa cheerleading practice," sabay na sabi nina Mina at Tina, nakanguso. "Ako ang coach, Ashton, sige at ma-late ka. Ipapaliwanag ko sa cheerleading coach niyo, okay girls," sabi ni Mr. Johnson. Nagmamaktol si Ashton. Tinitigan niya ako na para bang kasalanan ko ito. Nagsimula siyang mamulot ng mga papel sa werewolf speed na nagpalipad sa mga pinupulot ko dahil sa hangin. Nakinig ako sa usapan nina Mina at Tina. "Mina, Tina, bibigyan ko kayo ng homework assignment para makabawi sa grades niyo. Kung hindi kayo makakakuha ng perpektong score, wala kayong cheerleading," sabi niya. Napahingal ang mga babae. Binigyan niya sila ng isang tumpok ng papel at sinabi na pwede silang magtulungan at siya mismo ang gumawa ng mga tanong kaya hindi nila makikita ang mga sagot online. Damputin ko ang mga huling papel sa sahig at kinuha ang tumpok na inaabot ni Ashton nang hindi ako tinitingnan. "Salamat," mahinang sabi ko sa kanya. Tumingin siya sa akin, nagulat sa aking pasasalamat. Bigla siyang nagmukhang guilty. Umalis si Mr. Johnson sa silid, iniwan sina Mina at Tina na mukhang nalulungkot. Hinablot ni Ashton ang hair tie sa aking buhok tulad ng ginawa ni Calix kaninang umaga. Bumagsak ang aking mga kulot. Napasigaw ako. Sobrang sawa na ako. Tumawa si Ashton at tumakbo papuntang football practice. Nawala na ang aking huling hair tie at bukas ang aking kaarawan. "Hindi ba kayo pupunta sa cheerleading?" tanong ko sa mga babae, talagang naaawa sa kanila dahil medyo mabait naman sila kanina. "Hindi," sabi ni Mina. "Ano pa ang silbi. Hindi naman namin mapeperpekto ang homework na ito kaya babagsak kami sa klase at matatanggal sa squad," paliwanag ni Tina. Lumapit ako sa kanila at tiningnan ang homework assignment. Napangisi ako. Kaya kong makakuha ng 100% dito kahit natutulog. Bigla akong nagkaroon ng ideya. "Naaalala niyo noong sinabi niyong may... potensyal ako," sabi ko, tumingin sa kanila. Nagkibit-balikat sila. "Gagawin ko ang assignment at kopyahin niyo sa inyong handwriting at makakakuha kayo ng perpekto, okay?" alok ko. Napasigaw ang mga babae. Nagtatalon sila at nagyayakapan, pati ako. "Teka!" sabi ni Mina, itinaas ang kilay. "Ano'ng kapalit?" tanong ni Tina, kumikitid ang mga mata. "Magiging labing-walo ako bukas," sabi ko. Napahingal sila. "Pareho kayo ng kaarawan ng triplets?" tanong ni Mina. "Teka, ibig sabihin hindi pinapansin ang kaarawan mo... taun-taon?" sabi ni Tina. Nagkibit-balikat ako. "At ganoon din ang mangyayari ngayong taon pero gusto ko man lang makaramdam na... special. Mag-shi-shift ako sa unang pagkakataon sa hating-gabi at sino ang nakakaalam... baka makita ko ang aking mate sa malaking party... hindi naman sa may pakialam ako..." nagdadaldal ako. "Gusto mong magmukhang hot! Iyon ba?" sabi ni Mina na nakangisi. "Oo gusto mong i-make over ka namin?" tanong ni Tina na nakangiti. Tumango ako.