Neredeydik biz? Lal’i suçluyordum ama o an o kadar azmıştım ki kar yağmasını ya da eve yetişmeyi falan hiç düşünmedim. Tabi her erkek gibi rahatladıktan sonra gerçeklerle yüzleşmiştim. Lal’in aklına uymuştum. Kar gittikçe yükseliyordu, araba soğuyordu, biz burada kalmıştık. Telefonumuz çekmiyordu.
“Sen burada bekle ben ana caddeye yürüyeceğim. Telefon çektiğinde bizimkileri arayacağım.” Çok da tedirgin olmuş gibi durmuyordu.
“Burada tek başıma kalmaktansa seninle gelmeyi tercih ederim. Hem belki kurt falan iner.” Göz devirdim.
“Tamam.” Arabadan indik Lal hiç durmadan konuşuyordu ve benim hala aklıma ona aşkımı ilan ettiğim ama onun cevap vermediği geliyordu. Kullanılıyor muydum onun tarafından? Durgunlaşmıştım. Ayakkabılarımız kar için değildi. Onun da benim de kardan dolayı ayaklarım
