เพื่อนจริงหรอ

1109 Words

"จันตา"มะปรางเรียกจันตาขึ้น "คะพี่มะปราง" "จันตาชอบพี่ภาคินหรอ"มะปรางถามขึ้น "ปะ ปะเปล่านะคะ"จันตาพูดขึ้น "อย่ามาโกหกพี่เลย"มะปรางพูดขึ้น "จันตาก็ดูออกกนะคะ ว่าพี่มะปรางก็ชอบพี่เปรม"จันตาพูดขึ้น "บะ บะ บ้าหรอ ไม่ใช่"มะปรางพูดและทำท่าเดินออกไปที่ห้องครัว "พี่โกหกจันตาไม่ได้หรอกคะ"จันตาพูดขึ้น "จันตาก็โกหกพี่ไม่ได้"มะปรางพูดต่อ "โอเคคะ เราต่างคนก็ต่างรู้ความลับกัน"จันตาพูดขึ้น "โอเคๆๆ แต่เราต้องเก็บไว้เป็นความลับนะ"มะปรางพูดขึ้น "โอเค ตกลงตามนั้นคะ"จันตาพูดและ และเดินไปที่ห้องครัวทำอาหารทานกัน จันตา: โอเคจันตา ในเมื่อคิดว่าอยากเอาใจลงไปเล่น ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้น แกต้องยอมรับสิ่งที่จะตามมาให้ ได้ และสัญญาว่าจะสู้ให้ถึงที่สุด จนกว่าจะหมดแรง แล้วจะค่อยๆ ถอยไปเอง ณ.คอนโดภาคิน ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ตู๊ดดด "ว่าไง กว่าจะโทรกลับมาได้"คุณหญิงภาวิณี พูดขึ้น "ผมจะไปหาแม่ วันเสาร์" "ดีๆ แม่จะได้นัดอารำพากับหนูปลายฟ้าเลย" "แม่คับ ผมจะพาแฟนไปด้วย" "ห๊ะ อะไรนะ" "คับ ผมจะพาแฟนไปด้วย ขอให้แม่เปิดใจหน่อยได้ใหมคับ"ภาคินพูดขึ้น "ปรกติแก ไม่เคยพูดแบบนี้กับฉัน แสดงว่าคนที่แกพามาคง สำคัญจริงๆ"คุณหญิงภาวิณีพูดขึ้น "คับ เขาสำคัญกับผมมาก ถือว่าผมขอร้อง"ภาคินพูดและวางสายไปทันที "เห้อ หวังว่าคุณยายกับแม่ จะชอบจันตา เหมือนที่ฉันชอบนะ"ภาคินพึ่มพำขึ้นเบาๆ กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงง "ใครมาอีกว่ะ"ภาคินพูดพร้อมกับเดินไปเปิดประตู "ใหนคะ มันอยู่ใหน อีคนที่มันทำให้พี่ไม่ไปหาอันได้ มันอยู่ใหน"อันอัน เดินเข้ามาในห้องของภาคิน "มันจะมากเกินไปแล้วนะ"ภาคินพูดขึ้น "ทำไมคะ มากไปตรงใหน " "อันไม่ควรมาทำกิริยาแบบนี้ในห้องพี่" "แล้วทำไมจะไม่มีสิทธิ์คะ อันเป็นเมียพี่นะ"อันอันพูดขึ้น "อันไม่ได้เป็นเมียพี่ อันเป็นแค่คู่นอน"ภาคินพูดขึ้น เพี้ย "ไอ้คนสารเลว กูจะบอกอะไรให้นะ ถ้ากูรู้ว่ามึงมีคนอื่น กูจะตามไปราวีมันทุกคน อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขกัน"อันอันพูดขึ้น "กูจะเตือนมึงไว้เหมือนกัน ถ้าเสือกมาทำร้ายคนของกู แม้แต่ปลายเล็บ มึงอาจจะเหลือแค่ชื่อ"ภาคินพูดและใช้มือบีบปากของอันอันอย่างแรง " ถุ้ย กูไม่กลัวหรอก มึงคอยดูเถอะ"อันอันพูดและเดินออกไปทันที ปัง เสียงประตู ปิดลงเสียงดังสนั่น "แมร่งเอ้ย อะไรนักหนาว่ะ"ภาคินสบถขึ้น ครื้นนนน ครื้นนนน ครื้นนน "ฮัลโหล"ภาคินรับสาย "ทำไมเสียงดูอารมไม่ดีจังคะ" "มีไรพูดมาเลย" "เหมี้ยวคิดถึงพี่ภาคินจังคะ" "ใสหัวไปไกลๆกู"ภาคินพูดและกดวางสายทันที ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด "ว่าไงพี่" "ว่างใหม แด..กเหล้ากัน"ภาคินพูดขึ้น "มาดิพี่ ผมอยู่คนเดียว"เปรมพูดขึ้น "อือ เดี๋ยวอีก ชม.กูเข้าไปหา"ภาคินพูดและกดวางสาย เดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ณ.คลับของเปรม "อารมใหนเนี่ย"เปรมพูดและนั่งลงฝั่งตรงข้ามภาคิน "เบื่อๆว่ะ"ภาคินพูดต่อ "เด็กสักคนใหมพี่ แก้เบื่อ"เปรมพูดขึ้น "ขอผู้ชายมา ชงเหล้าพอ กูไม่อยากวุ่นวาย"ภาคินพูดขึ้น "อารมใหน หึ ปรกติพี่มา สาวๆไม่ต่ำกว่า 3"เปรมพูดต่อ "กูอยากเลิกนิสัยแบบนี้ว่ะ" "พี่พูดเหมือนกำลังมีความรักเลย" "ก็แค่รู้สึกว่าไม่อยากทำให้น้องเขาเสียใจ" "น้องเขาหรอ น้องใหนอะพี่"เปรมถามขึ้น "เดี๋ยวถึงเวลามึงก็รู้เองแระ" "ซัน ซัน มาชงเหล้าโต๊ะนี้มา"เปรมเรียกพนักงานชายมาชงเหล้า "คับพี่ ต้องการอะไรบอกผมได้เลยนะคับ"ซันเดินเข้ามาพูดขึ้น "ชงเหล้าอย่างเดียวพอ อย่าให้เหล้าขาดตอนก็พอ"ภาคินพูดขึ้น "อ้าว พี่ภาคิน มาไม่ชวนเปิ้ลเลยนะคะ"เปิ้ลเดินมาเจอภาคินพูดขึ้น "เชี้ย แมร่ง ลำคานฉิบหาย"พาคินพึมพำเบาๆ "ขอโทษนะคับ โต๊ะนี้เป็นแขกวีไอพี เชิญออกไปด้วยคับ"ซันพูดและกันเปิ้ลออกไป "แต่ว่า" "เชิญคับ"ซันพูดและเดินไปลากเปิ้ลออกไปทันที และเดินกลับมาชงเหล้าต่อ "ทำดีมาก เลข บช.มาดิ"ภาคินพูดขึ้น ซั่นเอาคิวอาร์โค๊ชให้ภาคิน ติ๊ดๆๆ ติ๊ดๆๆ "โห้ 100,000 เลยหรอคับ"ซันพูดขึ้น "อือ เอาไปเหอะ อย่าให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับฉันก็พอ"ภาคินพูดขึ้นและกระดกเหล้าต่อ "สงสัยอาการหนัก หลงรักเด็กเข้าจริงๆแล้วสินะคับ"เปรมพูดขึ้น "หุบปากเลยมึง วันเสาร์หน้าไปเชียงใหม่กับกู" "ไปทำไมอีกอ่ะ ตั้งแต่เปิดร้านมาผมไม่เคยได้อยู่ร้านเลย"เปรมพูดขึ้น "มะปรางไปด้วย" "โอเคผมไป"เปรมตอบตกลงทันที "หึ หึ หึ"ภาคินขำในลำคอเบาๆ "ไม่ต้องมาขำ ที่ผมไปเพราะพี่เลยนะ ไม่ใช่เพราะคนอื่น"เปรมพูดขึ้น "หรอ มึงรักกูขนาดนั้นไง"ภาคินพูดขึ้น "อย่ามาทำเป็นรู้ดี"เปรมพูดและกระดกเหล้าต่อ ฝั่งจันตา ครื้นนนน ครื้นนนนน ครื้นนนน "ว่าไง มิน" "เสาร์นี้เราว่าจะชวนเธอไปเที่ยวด้วยกัน"มิน เพื่อนของจันตาพูดขึ้น "เสาร์นี้เราไม่ว่างอะ โทษทีนะ"จันตาพูดขึ้น "แกอ่ะ แกย้ายไปเรียนที่ใหนหรอ"มินถามขึ้น "โรงเรียน...." "ที่อยู่ติดมหาลัย..ป่ะ" "อือ ทำไมอะ" "ฉันกับมิก กะจะย้ายตามแกไป"มินพูดขึ้น "เห้ย เอาแบบนั้นเลยหรอ"จันตาถามขึ้น "อือ แบบนั้นละ ไว้เจอกันวันเปิดเรียนนะ"มินพูดจบก็วางสายไปทันที จันตา: ทำไมมินต้องพยายามทำตามเราทุกอย่าง เรื่องการแต่งตัว คำพูด และถึงขั้นจะย้ายโรงเรียนตามเลยหรอ มันเกินไปใหมนะ มินมีอะไรในใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ นี้มินเห็นเราเป็นเพื่อนจริงๆใช่ใหม หรือเราคิดมากไปเองนะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more