ตกหลุ่มรัก

1135 Words

วันต่อมา ณ.รร มัธยม "บัว" "อือ ว่าไง มีไรหรอ"บัวแก้วที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่พูดขึ้น "ฉันมีอะไรจะบอกแก แต่แกห้ามบอกใครนะ" "อือ มีไรอ่ะ"บัวแก้ววางช้อนแล้วพูดขึ้น "ฉันว่าฉันตกหลุ่มรักพี่ภาคินเข้าแล้วอะ" "ห๊ะ อะไรนะ" "อย่าเสียงดังสิ" "แก แกก็รู้ว่า " "อือ ฉันรู้ แต่มันรักไปแล้ว ทำไงอ่ะ" "เห้อ แกจะเอาไงต่อ"บัวแก้วถามขึ้น "ไม่รู้ดิ ใจหนึ่งก็อยากทำตามใจตัวเอง อีกใจก็กลัว" "อือ แกลองคิดดูดีๆ ยังไงแกก็ยังมีฉัน"บัวแก้วพูดขึ้น "ว่าไง จันตา วันนี้พี่ภาคินไม่มารับหรอ"มินพูดขึ้น "ถามหาแฟนเขา ไม่ด้านจริงทำไม่ได้"บัวแก้วพูดขึ้น "อีช้าง"มินกำลังจะพูดต่อ "ช้างบ้านพ่องสวยขนาดนี้"บัวแก้วพูดขึ้นก่อน "อีช้างน้ำ อีบ้า อี อี" "อีร่าน"จันตาพูดขึ้น "มึงว่าใคร"มินถามจันตาขึ้น "ใครร่าน ใครแรดก็รับไปสิ"จันตาพูดและกำลังจะตักข้าวเข้าปาก "อย่าหวังว่าจะได้แด..ก"มินยกจานข้าวกำลังจะเทไปที่หัวของจันตา "ทำอะไรอ่ะ"แดนที่เดินมาพร้อมต้นรักถามขึ้น "เสือกอะไรด้วย"มินถามขึ้น "ถ้ากูจะเสือกมีอะไรใหม"ต้นรักถามขึ้น "ไปเหอะพี่ ที่นี้ไม่ใช่ที่ของพวกพี่"มินพูดขึ้น "แต่มึงกำลังทำร้ายน้องกูอยู่"แดนพูดขึ้น "น้องหรอ อีลุกแม่ค้าอาหารตามสั่งนี้นะเป็นน้องพี่ หึ" "ใช่จันตาเป็นน้องสาวกู อย่ามาเบ่งแถวนี้"แดนพูดขึ้น "พี่สุดหล่อคะ อีจันตา มันอ่อยพี่ด้วยวิธีใหนหรอคะ"มินถามขึ้น เพี้ย เพี้ย เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้า "มึงกล้าตบกูหรอ"มินกำลังจะเดินเข้าหาต้นรัก "ลองทำอะไรเมียกูดู พ่อแม่ โคตรมึงเตรียมตัวหายสาบสูนทั้งครอบครัวแน่"แดนพูดและมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร "มึงคิดว่ามึงเป็นใคร"มินถามขึ้น "เป็นคนที่ ครอบครัวมึงไม่กล้ามายุ่งกับคนอย่ากู กลับไปถามพ่อมึงดูว่ากูเป็นใคร" แดนพูดขึ้น "อ้าวคุณแดน มาทำอะไรที่นี้คับ"ผอ.ที่เดินมาถามขึ้น "โรงเรียนนี้รับคนถ่อย สถุน ชั้นต่ำมาเรียนด้วยหรอคับ"แดนพูดขึ้น "น่าจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันนะคับ"ผอ.พูดขึ้น "ถ้าคุณดูแลน้องสาวผม และเพื่อนน้องสาวผม ไม่ได้ ระวังโดนเด้งนะคับ ไปจันตา บัวแก้ว"แดนพูดกับ ผอ.จบก็ หันมาบอกสองสาว และพากันเดินออกไปทันที ณ.สนามแข่ง "จันตา"แดนเรียกจันตาขึ้น "คะ" "จะเอาชีวิตยังไงให้รอด พูดมาสิ ให้จะสาวๆไอ้ภาคิน และเพื่อนที่โรงเรียนอีก"แดนถามขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจัง "จันตาดูแลตัวเองได้คะ" "แต่ที่เห็นมันไม่ใช่" "พี่แดน อย่าดุน้องสิคะ ดูสิน้องกลัวใหญ่แล้ว"ต้นรักพูดและเดินมากอดจันตาไว้ "พี่ขอสั่ง ต่อไปนี้มีอะไรให้รายงานด่วน "แดนพูดขึ้น "คะ " "บัวแก้ว" "ป ปะ เปล่านะคะ"บัวแก้วตกใจรีบพูดขึ้น "ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย"แดนพูดและหัวเราะออกมาเบาๆ "คะ ว่าไงคะ"บัวแก้วพูดเสียงอ่อยๆ "พี่จะให้ น้องชายไอ้เกล้า ย้ายมาเรียนที่เดียวกับพวกเธอ จะได้มีคนดูแล"แดนพูดขึ้น "แต่กูไม่เห็นด้วย"ภาคินพูดขึ้น "แล้วมึงดูแลจันตาได้หรอว่ะ"แดนพูดขึ้น "พอๆๆคะ เลิกทะเลาะกัน"ต้นรักพูดขึ้น เพราะอารมทั้งสองคนตอนนี้ร้อนพอๆกัน "เอาตามที่พี่แดนบอกเถอะคะ กลางวันเราจะได้ไม่เป็นห่วงจันตากับบัวแก้ว"ขนมจีนที่เดินเข้ามาพูดขึ้น "แต่" "เอาน่า เขาแค่มาดูแลในฐานะเจ้านาย"อชิระเดินไปกระซิบที่ข้างหูของภาคินเบาๆ "แมร่งเอ้ย "ภาคินสบถและเดินออกไป "พี่ภาคิน"จันตากำลังจะลุกตามภาคินไป "ไม่ต้องตาม เดี๋ยวมันใจเย็นมันก็กลับมาเองแระ"โรมพูดขึ้น บุหลันจึงเดินมากอดจันตาไว้ จันตาได้แต่มองตามทางที่ภาคินเดินออกไป ด้านนอก ครื้นนนน ครื้นนนน ครื้นนนน "มีอะไรอีก"ภาคินรับสายที่เปิ้ลโทรมา "ทำไมทำเสียงแบบนั้นละคะ"เปิ้ลพูดขึ้น "มีอะไรก็พูดมาเลย"ภาคินพูดขึ้น พรึ้บ เสียงแย่งโทรศัพไป "อีหน้าด้าน กล้าดียังไงมาคุ่ยกับผัวกู"มิ้ง พริตตี้ในสนามพูดขึ้น "เอาของกูคืนมา"ภาคินพูดขึ้น "พี่ได้มิ้งแล้วคิดว่ามิ้งจะยอมจบง่ายๆหรอ" "กูบอกมึงไปแล้ววันนั้นแค่สนุกๆกัน " "สนุกหรอ นอนเอากันทั้งคืนบ้านพี่เรียกสนุกหรอ" "มึงจะเอายังไง" "พี่ต้องรับมิ้งเป็นเมีย" "ฝันไปเถอะกูไม่ได้รักมึง" "แล้วพี่รักใคร อ๋อ อีจันตาหรอ" "อย่ามาเรียกแฟนกูว่าอี"ภาคินพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบ "ทำไมจะเรียกไม่ได้ มันวิเศษมาจากใหน"มิ้งพูดขึ้น จันตา ต้นรัก และขนมจีน ที่ยืนฟังอยู่ได้ยินทั้งหมด "กูรักจันตา นั้นคือเหตุผลที่มึงไม่ควรมาเรียกคนที่กูรักว่าอี"ภาคินพูดขึ้น "หึ รักหรอ ก่อนมึงจะเอากู มึงก็บอกชอบกู"มิ้งพูดขึ้น "มึงอ่อยกูเอง" เพี้ย เพี้ย "ไอ้ผู้ชายเฮงซวย มึงอย่าหวังว่ามึงจะได้มีความสุข" " มึงจะทำอะไรคิดดีๆ จันตาเป็นใครมึงรู้ดีกว่าทุกคน อย่าเสือกทำอะไรที่มันส่งผลร้ายกับตัวเองก็แล้วกัน"ภาคินพูดและเดินหนีออกไป ฝั่งจันตา "หนูจะไหวใหมคะ ยิ่งนับวันหนูยิ่งรักพี่ภาคินมากขึ้น"จันตาหลุดปากพูดออกมา ทั้งสองสาวมองหน้ากัน "รักหรอ"ขนมจีนถามขึ้น "ใช่คะ หนูรักพี่ภาคินไปแล้ว ฮึกๆๆๆ"สาวน้อยที่พยายามเข้มแข็ง ร้องให้ออกมา "เห้อ ทำไงได้อะ ถ้ารักไปแล้ว มีทางเดียวคือต้องสู้" ต้นรักพูดขึ้น "สู้ๆทั้งๆที่รู้ว่าต้องเจ็บนะหรอ"บุหลันเดินเข้ามาพูดขึ้น "แต่มันยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย หรือเปล่อยไปเฉยๆ อย่างน้อยก็ได้รัก ได้ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด"ขนมจีนพูดขึ้น "เอาละ ถ้าคิดจะสู้ เราจะสู้ไปด้วยกัน"ต้นรักพูดขึ้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more