บทที่ 1 ไม่มีวันรักเธอ (2)
1131 Words
“พี่สุขชอบน้องหมูเด้ง” เด็กน้อยละสายตาจากหน้าจอก่อนจะหันมาบอกแม่ด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความปีติ ปากน้อยสีอมชมพูยิ้มไม่หุบทุกครั้งที่ได้เห็นเพื่อนซี้ออนไลน์ตัวจิ๋ว
“ชอบมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“คับ ปังปอนด์ก็ชอบ น้องปรางก็ชอบ” หมายถึงเพื่อนในห้องเรียน จริงๆ ต้องบอกว่าชอบทั้งห้องเลยดีกว่า
“ชอบกันหลายคนเลย ถ้าวันหยุดคุณพ่อไปด้วยไม่ได้ พี่สุขจะเสียใจไหมครับ”
“เสียใจคับ พี่สุขอยากให้คุณพ่อเห็นน้องหมูเด้ง”
“งั้นแม่จ๋าจะพยายามบอกคุณพ่อ ว่าอย่าลืมนัดของพี่สุขแล้วกันนะครับ”
“แม่จ๋าน่ารักที่สุด พี่สุขรักแม่จ๋า รักคุณพ่อ รักน้องหมูเด้ง”
“ครับแม่จ๋าก็รักพี่สุข เอาละนอนได้แล้วลูกพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า”
“พี่สุขจะให้คุณพ่ออ่านนิทาน คุณพ่อไปไหนคับ”
“น่าจะอยู่ในห้อง หนูให้แม่จ๋าอ่านแทนได้ไหม”
“ไม่เอาคับจะให้คุณพ่ออ่าน”
“เดี๋ยวแม่จ๋าไปตามให้ พี่สุขนอนดูน้องหมูเด้งไปก่อนนะ”
เด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายก่อนจะนอนดูเจ้าฮิปโปตัวกลมด้วยรอยยิ้ม ระหว่างรอมารดาไปตามบิดาให้มาอ่านนิทาน
ทรัพย์ธนิดาไม่ค่อยเข้าใจลูกชาย ทำไมชอบให้พ่ออ่านนิทานให้ฟังทั้งๆ ที่แม่ก็อ่านได้ อาจจะเป็นเพราะว่าเสียงพ่อฟังแล้วสนุกกว่า
หญิงสาวเปิดประตูออกมาจากนั้นก็ก้าวเท้าไปไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องของชายหนุ่ม เธอกับเขาไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แม้ว่าจะเป็นสามีภรรยากันทางกฎหมายแต่ในความเป็นจริงกลับไม่ต่างจากคนแปลกหน้า ที่นอนแยกห้องมาตั้งแต่แต่งงานกัน
เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เพิ่งก้าวออกจากห้องน้ำต้องเดินมาปลดล็อกกลอนประตู จากนั้นก็เปิดออกทว่าคนมาเคาะกลับพูดไม่ออกเมื่อเห็นกล้ามท้องเป็นมัดๆ ที่เธอไม่ได้เห็นมานานหลายปี
เหนือน่านฟ้าที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เปิดเปลือยร่างกายท่อนบนรู้สึกพึงพอใจไม่น้อยกับการได้เห็นแววตาชื่นชมของภรรยา
เขาอายุสามสิบกว่าแล้วก็จริง แต่ยังดูแลรูปร่างได้ไม่ต่างจากตอนอายุยี่สิบกลางๆ หลายคนจึงเข้าใจผิดคิดว่าเขาอายุน่าจะไม่เกินสามสิบ เพราะหน้าตาก็ดูเด็กไม่น้อย
“มองพอหรือยังยัยเด็กหื่น จ้องอยู่ได้”
“หนูไม่ได้หื่นนะคะ อย่ากล่าวหากันสิ”
“เหรอ ถ้าเธอไม่หื่นเราสองคนคงไม่มีลูกด้วยกันหรอก”
“ทำไมคุณเหนือฟ้าชอบพูดถึงเรื่องในอดีตนัก”
“จะได้ไม่ลืมไงว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน”
“แล้วหนูเป็นผู้หญิงแบบไหน”
“หิวเงิน ทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน”
“ก็หนูไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดเหมือนคุณ พอค่ะหนูไม่อยากทะเลาะด้วย วันนี้ขอสงบศึก”
“ฉันก็ไม่ได้อยากทะเลาะกับเธอ เป็นเธอเองที่เดินมาหาฉัน”
“ลูกอยากให้คุณเหนือฟ้าไปอ่านนิทาน”
“บอกลูกรอแป๊บ เดี๋ยวคุณพ่อไปหา”
“ค่ะ ขอตัวนะคะ”
หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชดประชันก่อนจะสะบัดหน้าหมุนตัวแล้วเดินกลับไปทางเดิม
เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้หลงรักผู้ชายอย่างเหนือน่านฟ้า ทั้งที่เขามีดีแค่หน้าตากับฐานะส่วนนิสัยนะเหรอ อย่างกับปีศาจ
แม่จ๋าของพี่พร้อมสุขกลับมาถึงห้องไม่นานคุณพ่อก็เดินตามเข้ามาและคลานขึ้นไปนอนกับลูกชายบนเตียง
ทรัพย์ธนิดาเห็นว่าลูกมีพ่อดูแลแล้วจึงตัดสินใจวาดขาลงจากเตียง ทว่ายังไม่ทันจะก้าวขากลับต้องหมุนตัวหันมามองสองพ่อลูกที่เอ่ยปากถามเธออย่างพร้อมเพรียงกันแต่น้ำเสียงคนละแบบ
“จะไปไหน” / “แม่จ๋าจะไปไหนคับ”
ฝ่ายลูกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ต่างจากฝ่ายพ่อที่ถามด้วยน้ำเสียงห้วน สายตาของสองพ่อลูกที่มองมาเกือบทำให้คุณแม่หลุดขำเพราะช่างเหมือนกันเหลือเกิน เจ้าลูกชายได้หน้าของแม่แต่ตาของพ่อ
“แม่จ๋าจะไปไหนคับ แม่จ๋าไม่อยู่กับพี่สุข”
“เอ่อคือแม่จ๋าจะกลับไปอาบน้ำครับ พี่สุขอยู่กับคุณพ่อได้ไหมเอ่ย” เธอยิ้มน้อยๆ ให้ลูกชายที่ติดทั้งพ่อและแม่ มีพร้อมสุขส่งสายตาเว้าวอนทันที ก่อนจะใช้มือเล็กๆ ของตนเองตบลงบนที่นอนข้างตัวบ่งบอกถึงความต้องการ
“ไม่เอาคับพี่สุขจะอยู่กับแม่จ๋ากับคุณพ่อ”
“ทำตามที่ลูกบอกสิ นอนลง”
เหนือน่านฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างยังไม่พอ คำลงท้ายยังไม่มีหางเสียงอีกต่างหาก ทำให้เด็กมารยาทงามที่ได้รางวัลการันตีจากโรงเรียนต้องเด้งตัวลุกขึ้นมาตำหนิบิดาราวกับเป็นคุณครูภาษาไทย
“คุณพ่อพูดไม่มีหางเสียง คุณพ่อไม่น่ารักใช่ไหมคับแม่จ๋า ต้องพูดคับด้วยคับคุณพ่อ”
“ใช่ค่ะพี่สุขฉลาดมากเลย ลูกชายใครเนี่ย”
“ลูกแม่จ๋ากับคุณพ่อคับ”
“ครับลูก คุณพ่อผิดไปแล้ว”
เหนือน่านฟ้าตอบลูกด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจะพูดใหม่แต่เพิ่มคำว่าครับลงไปทำให้เด็กมารยาทงามยิ้มพอใจ จากนั้นก็เอ่ยชมไม่ต่างจากตอนที่ตัวเองทำดี
เด็กชายมีพร้อมสุขตัวแสบ นอนฟังนิทานที่บิดาอ่านให้ฟังอย่างเพลิดเพลิน ฟังไปไม่นานดวงตาก็เริ่มปรือท้ายที่สุดก็ทนไม่ไหวจึงปิดสนิท
ทรัพย์ธนิดาจึงค่อยๆ ดึงผ้าห่มมาคลุมกายลูกอย่างเบามือ ก่อนจะหันไปพูดกับสามีที่ยืนมองลูกอยู่ข้างเตียงด้วยน้ำเสียงกระซิบเพราะกลัวจะทำให้ลูกตื่น
“ขอบคุณนะคะที่มาอ่านนิทานให้ลูกฟัง”
“เธอทำเหมือนกับว่าฉันเป็นคนอื่น ถึงฉันไม่ได้รักเธอแต่ฉันเป็นพ่อของพร้อมสุขอย่าลืม” เขาเองก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกัน แต่คำพูดกลับรุนแรงจนคนเป็นเมียต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ พร้อมบอกตัวเองให้อดทนเพื่อลูก
“ไม่ได้ลืม หนูจะจำให้ขึ้นใจเลย คุณเหนือน่านฟ้าไม่มีวันรักแม่ของลูก ไม่ว่าจะเป็นอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคตคุณก็ไม่มีวันรักหนู”
“ใช่ ฉันไม่มีวันรักเธอ จำเอาไว้ยัยผู้หญิงเห็นแก่เงิน ไม่-มี-วัน-รัก ฉันไม่มีทางรักคนอย่างเธอ”
- Writer
