Tila nasisiraan man siya ng bait pero pakiramdam niya ay dapat na talaga siyang humanap ng malilipatang trabaho. Yung lebel of toxicity na palagi niyang nararamdaman at naririnig sa mga kasamahan nito ay nasa limitasyon niya na.
Narinig niya rin kanina kung paano siya pag-usapan ng mga kasamahan niya. Masakit isipin sa totoo lang pero kinakaya niya pa rin. Marami talaga siyang gastusin sa sarili niya maging sa nanay niyang may sakit ay inaalagaan niya pa rin ito. Masakit talaga isipin pero tinitiis niya lamang alang-alang sa gusto niyang kumita para sa pang-araw-araw nilang pangangailangan.
"Kung gayon ay aalis na muna ako batang Li Xiaolong. Naniniwala ako sa sinasabi mo." Nakangiting sambit ng magandang babaeng si Lu Lan habang mabilis din itong lumakad papalabas ng maliit na silid.
"
