“Tabi,” diyerek tezgahın altından bir kutu çıkarttı. O daha kutuyu poşete koyamadan adam çıktı tuvaletten. Gözleri önce hapı sonra beni buldu. Ardından bakışlarını çevirdi. Ben cüzdanımdan çıkarttığım kartla pansuman malzemelerini ve hapı ödedim. Bunu da ona ödetemezdim.
“Arabaya taşıyayım seni,” diyerek tavrını bozmadı ya da soğukluk göstermedi.
“Yok. Yürüyebilirim.” Daha fazla yakın temasa maruz kalmak istemiyorum.
“Pekala. Ayakkabılarını getireyim.” Bir dakika sonra seke seke topuklu ayakkabılarım üzerinde yürümeye başladım. Yaralı ayağıma basamadığım için diğer ayağıma yüklendim. Topuğumun kırılmasıyla ayağım burkuldu. Adam ardımdan belimi kavrarken soluğu yine saçlarıma karıştı. Yüzüm istemsizce yüzüne döndü. Hatırladığım yakınlığı, kollarının bedenime olan tanıdıklığı içimi tit
