Nagising si Hiyasmen na masakit na masakit ang kanyang ulo alam niyang dulot ng alak iyon.
Tiningnan ni Hiyasmen ang kanyang tabi at inaasahan na naroroon pa si Adrian na katabi niya pero wala ito. Tiningnan din ni Hiyasmen ang kanyang sarili at doon niya napagtanto na hindi panaginip ang nangyari dahil totoong totoo ito dahil wala pa rin siyang kahit anong saplot dahil tanging kumot na makapal lang ang nakatakip sa kanyang sarili.
"Adrian.." tawag ni Hiyasmen sa binata pero hindi ito sumasagot.
Napangiwi si Hiyasmen sa kanyang paghakbang patungo sa shower room upang maligo. Napakasakit kasi ng kanyang balakang at katawan lalo na ang kanyang pagitan sa may hita.
Napatigil sa paglalakad si Hiyasmen nang makita niya si Adrian na seryusong nakaupo sa mesa may hawak ito na isang basong
