หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปปฐพีก็ยังตามหาของขวัญไม่เจอ ลูกสาวก็ไม่ยอมพูดด้วย การที่น้องขิมไม่พูดด้วยนั่นแปลว่าลูกไม่พอใจพ่อมาก ๆ ย่าก็เร่งเรื่องหย่ามาไม่หยุด สั่งให้ไปเซ็นให้จบ ๆ
‘ผมไม่หย่าครับ’
เป็นคำตอบที่ทำให้ย่ารู้สึกใจชื้น นึกว่าจะโง่เหมือนเมื่อก่อน ดีที่ยังมีสมองอยู่บ้าง
ณ ตอนนี้ปฐพียืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านหลังหนึ่ง เขากำลังยืนมองหน้าของขวัญ ผู้หญิงที่กล้าเซ็นชื่อลงในใบหย่าโดยที่ไม่ถามเขาสักคำ
ในที่สุดเขาก็ตามหาเธอจนเจอ
“ไม่คิดจะให้เข้าไปข้างในหรือไง จะให้ยืนตากแดดอยู่แบบนี้เหรอ”
“ขวัญไม่มีอะไรจะพูดกับเฮีย”
“แต่เฮียมี”
“นั่นไม่เกี่ยวกับขวัญ”
“ของขวัญ”
“...”
“ได้ ยืนพูดตรงนี้ก็ดีเหมือนกัน คนแถวนี้จะได้ยินและเป็นพยาน”
“อย่าไม่น่ารักนะคะเฮียหนึ่ง ขวัญก็หย่าให้แล้ว จะเอาอะไรอีกคะ ของอะไรขวัญก็ไม่ได้สักอย่าง”
“ไม่เจอกันไม่ถึงสองอาทิตย์กล้าที่จะขึ้นเสียงขนาดนี้เลยเหรอ”
“อย่ามาหาเรื่
