Blown To Forever

Chapter 2

Agad na naman akong hinila ni Cayfer palabas ng cafeteria nayun kung saan iniwan namin ang nag proprotestang si Kendrick.

Pansin kolang kanina pako hinihila nito eh!

"Habit moba talaga manghila?" baling ko sa kanya.

He's laughing tela tuwang tuwa sa reaksiyon ni Kendrick kanina. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. s**t? Habit niya rin ba makipag holding hands?

"Don't be so stubborn. Ang bagal mo kaya maglakad" sagot niya. Habang hindi parin mapawi pawi ang ngiti niya sa labi.

Siguro kong hindi lang to mukhang playboy baka magustuhan koto eh!. Kaso ekis na dahil mukhang playboy talaga siya.

"Hindi naman kasi ako nagmamadali eh"

"Okay" He said at binagalan ang paglalakad. He's still holding my hands at dahil sumabay na siya sa paglalakad ko ay mukha kaming mag girlfriend at boyfriend na nag hoholding hands.

My heartbeats fast, hindi ko alam kong ano ang rason. Siguro dahil sa mga babaeng nanlilisik ang mga matang nakatitig ulit sa amin.

May nakikita pa akong umiiyak, at tinatahan ng kaibigan niya. Sikat pala siya dito? No wonder dahil subrang gwapo naman talaga niya or should i say nila.

"Gusto moba talagang makatay ako Cayfer?" sarkastiko kong tanong.

"Makatay?"

Hinila ko yung kamay ko, kaso malakas yung pagkakakapit niya. Tinignan niya pa ang magkahawak naming kamay tela nalilito kung bakit ko hinihila yung kamay ko.

"Let go of my hands. Your fangirls is eye killing me" litanya ko.

A ghost of smile crept into his lips. Akala ko di niya bibitawan, pero binitawan niya naman ang kamay ko, dahilan para sumaya ang kalooban ko. Tssk. Gusto kong magkaroon ng peaceful na college life dito.

Hindi siya lumingon o tumingin lang man sa tinutukoy ko. Diretso lang ang lakad niya tela walang pakialam sa epekto ng ginagawa niya.

"Ano bang course mo?" tanong ko sa kanya dahil kanina pa siya tahimik.

"Business administration"

"Ikaw?" balik na tanong niya.

"Pareho lang pala tayo" nakangiti kong sabi.

Andito na kami sa hallway papuntang gate. Nauna siyang naglalakad at nasa hulihan ako, mas mabuti narin ito para hindi na ako magkaroon ng problema sa fangirls niya.

"Almost all student here take Business add" sagot nito habang nakatuon ang atensiyon sa daan.

"I see."

Siguro dahil narin lahat ng mga estudyante dito ay mayroong sari-sariling kompanya ang pamilya kaya Business add ang kinukuha nila. Kagaya ko.

Tuluyan na kaming nakalabas ng gate at kita kona ang sasakyan namin.

"Thank you sa paghatid and see you tommorow" nakangiti kong baling sa kanya.

He nod. "See you, bigay ko nalang bukas ang schedule mo" sagot niya bago ako pumasok sa sasakyan namin para maka uwi na.

Pag-uwi ko nang bahay wala sina mommy at daddy, sabi nila manang may pinuntahan daw.

Andito narin ang uniform ko para bukas na hinatid kanina, pati ang laptop na gagamitin para sa school. Yeah! Montereal college doesn't use notebook or paper, laptop lahat ng gamit.

Ang social nga eh! Sikat din naman ang School na pinasukan ko noon sa Maynila pero di naman required na laptop yung gamitin eh.

Gusto kopa sanang mamasyal pero tinatamad ako at wala akong kasama baka maligaw lang ulit ako. Kaya buong magdamag lang akong nakakulong sa kwarto at tinatawagan ang mga kaibigan ko.

Maaga akong nagising kinabukasan. Ayaw kong ma late ngayon dahil unang araw ko sa klase.

Nasa hapag na ako ng mapansin kong ako lang mag-isa ang kakain, at wala sina mommy at daddy.

"Manang nasaan po sina mommy at daddy?" tanong ko sa isa naming katulong na nakatayo sa gilid ko.

"Naku maam, maaga po silang umalis kanina eh" sagot nito.

Agad akong nalungkot. Hindi naman ganito sina mommy at daddy dati eh, kahit busy sila dati lagi parin silang sumasabay sa pagkain sa akin. Ngayon parang naging subrang busy na sila.

Hindi na ako kumain, nakakawalang gana na. Hindi ako sanay na ako lang mag-isa ang kumakain eh.

Palapit na ako sa gate ng makita ko sina Cayfer, Kendrick at ang tatlo pa na nakatayo sa gate tela may hinihintay. Mukhang naiinip ang tatlo samantalang ang dalawa mukhang nagtatalo. Halos lumuwa pa ang mga mata ng ibang estudyante sa tuwing nakikita sila.

"Good morning Cayfer, Yhuan, Xan and Brayle" bati ko sa kanila nang makalapit na.

Sinadya ko talagang hindi sabihin ang pangalan ng maniac na si Kendrick. Wala gusto ko kasing ignorin ang presensiya niya.

Agad namang umaliwalas ang mukha ni Cayfer. Samantalang Sina Xan, Brayle at Yhuan naman ay mukhang naiinip. At si Kendrick naman ay nakabusangot, parang sinakluban ng langit ang mukha.

"Good morning" sabay sabay na sabi ng apat.

"Bat sila lang ang may good morning at wala ako?" naka pout na tanong ni Kendrick.

I turned my gaze on him. He's staring darkly on me, habang naka pout. Aww may guts pa siyang mag pacute huh? Well di ako mag papa-apekto sa pagiging cute niya. Did i say that his cute? Forget about it, manyak parin siya.

"Sorry hindi kasi kita napansin" sarcastic kong sabi, kahit imposible naman talagang hindi siya mapansin dahil siya ang pinakamatangkad sa kanilang lima.

Sumimangot pa siya lalo. Ang cute niya, kung ganito sana ang pinakita niya kahapon diko sana siya pagkakamalang manyak.

"This is your schedule" bigay sakin ni Cayfer sakin ng schedule ko.

"Thank you"

"May hinihintay ba kayo?" tanong ko.

Mukha kasing may hinihintay sila dahil andito talaga silang lima.

"Ikaw ang hinihintay ni Cayfer" seryusong sabi ni Brayle. Akala ko di siya nakikinig dahil nakasuot na naman siya ng earphones. Siguro habit niya lang mag suot pero walang music na nakaplay.

"Eh, bat kayo andito lahat?"

Lumingon silang apat kay Kendrick na parang nang aakusa, samantalang si Kendrick naman ay nagpapatay malisya.

"Si Kendrick kasi nagpupumilit na sumama at dinamay pa kami" pang-aakusa ni Yhuan.

"It's boring here, masyadong na didisplay ang kagwapuhan ko" madramang sabi ni Xandrick at nagsimula nang maglakad paalis.

Binalingan ko si Kendrick, agad siyang nag iwas ng tingin. Anong ibig sabihin non?.

"Whatever." tanging nasabi niya at naglakad na papasok.

Hindi ko alam pero kinakabahan ako. Nalilito ako sa inaakto niya natatakot ako at hindi ko alam kong bakit.

Sumunod narin kaming tatlo. Pangalawang araw ko palang pero feeling ko ang close ko na sa kanila o baka assuming lang talaga ako at ako lang ang nag fefeeling close dito.

Kung mukhang kakatayin ako ng mga estudyante kahapon sa panititig , ngayon naman parang babalatan na nila ako ng buhay. Jusko! palala ata nang palala.

"Ah! Sige pupunta na ako sa first subject ko" sabi ko para makatakas na sa kanilang lima.

Natatakot kasi ako na baka ma bully ako dahil sa pagsama sama ko sa kanila. Mukha atang di magandang makita kang kasama sila and i want my college life to be peaceful.

Hindi kona hinintay ang sagot nila at lakad takbo ng umalis doon. Hindi pa ako handang mabalatan ng buhay ng mga fangirls nila.

"Did i allow you to go?" biglang sulpot ni Kendrick sa gilid ko. Lumingon ako kung andito ang apat pero wala. Siya lang.

"Did i ask your permission? Does i need your permission? Hindi naman ata." pabalang kong sagot.

Ano na naman ba ang ginagawa niya dito at bakit sumunod pa talaga. Kitang kita ko na naman ang galit na titig ng fans niya. Oh god! mukhang siya ang pinakamaraming fans. Obsessed fans.

"I'm the President here. My permission is important." maawtoridad niyang sabi.

Gusto kong matawa sa kanya. Ginamit niya pa talaga ang posisyon niya para maging bossy. What a brat.

"I dont care and beside kailan ba naging parte ng duty mo ang pigilan ang mga taong umalis? atsaka you don't own me." sagot ko.

Tumahimik siya at di na sumagot. Tatahimik din naman pala eh!.

Paakyat na ako sa second floor ng business add building dahil doon ang unang subject ko ng mapansin kong nakasunod parin siya sa akin.

"Excuse me! bat ka sunod nang sunod? Siguro naman hindi mo duty ang maging guard?"

"Duty moba yun?" natatawa kong sabi.

Tumitig siya sa akin ng seyuso. Damn! he look more handsome when his serious. I stared at his face. His eyes color is brown na mas lalong nahahalata dahil nasisinagan ng araw, makapal yung kilay niya at natural na mapula ang labi at maayos ang ayos ng buhok. Perfect!

Napalunok ako noong nadapo ulit ang tingin ko sa labi niya. Muntik pa akong madapa dahil wala na sa hagdanan ang tingin ko. He laugh dahilan para uminit ang pisngi ko.

"Assuming. " Untag niya at nauna ng maglakad.

Naiwan ako doong nakatunganga, muntik kopang malimutan na may klase pa kami. Kung hindi lang tumunog ang bell hudyat na magsisimula na ang unang subject ay di pa ako natauhan.

Nagsisisi tuloy ako bakit hindi ako nag elevator, sana hindi ko na kasama ang maniac na lalaking yun. Sinabihan pa talaga akong assuming, eh subrang obvious naman na sinusundan niya ako.