Chapter 51
William
Nakaupo ako sa veranda, hawak ang malamig na tasa ng kape na kanina pa hindi nababawasan. Unti-unti nang humahapdi ang init sa palad, pero mas matindi ang init ng mga alaala na paulit-ulit na bumabalik sa akin. Sa harap ko, gumagalaw ang mga dahon ng punong mangga, sumasayaw sa ihip ng hangin—tila ba pinapaalala ang mga panahong hindi ko na mababalikan.
Hindi ko na mabilang kung ilang ulit akong napabuntong-hininga habang pinagmamasdan ang maliit na fountain sa hardin. Pa-minsan-minsan, may patak ng tubig na mas malakas ang bagsak, at sa bawat lagaslas nito, pakiramdam ko'y may parte sa akin na unti-unting natutuklap.
Tahimik ang buong rest house. Walang sasakyan sa labas, walang yabag o boses mula sa mga kwarto. Para bang ang buong mundo, tumigil muna para bigyan ak
