Chapter 50
Jennifer
Pagkapasok pa lang namin sa loob ng condo unit, agad kong napansin kung gaano kabigat ang bawat hakbang ni Katrina. Tahimik lang siya habang inilalapag ang backpack sa gilid ng sofa, parang pasan niya ang buong mundo. Wala pa siyang sinasabi, pero kita sa mata niya ang puyat, pagod, at isang sakit na mas malalim pa sa jetlag
Tahimik akong sumunod, umupo sa tabi niya. Hindi ko pa rin alam kung saan ko siya isisingit sa magulong mundong ito, pero sigurado akong hindi ko siya hahayaang mag-isa.
"Kape?" tanong ko, pilit na binabasag ang katahimikan.
Umiling siya, pero hindi ako tumigil. Tumayo ako at nagtimpla pa rin. Nang makabalik ako, iniabot ko ang tasa sa kanya.
"Salamat, Ate," mahinang bulong niya. Ngayon lang ulit ako nakarinig ng ganitong tinig mula sa kanya—p
